OP WIELEN

Hebt u nooit gehoord, dat men zei : , , hij is hervormd op wieletjes" ? Dat moet wel, want er is christendom in overvloed en geloof genoeg „op wieletjes".

Pas las ik de uitdrukking , , vier-wielen-christen". Men komt alleen nog tot de kerk en tot Christus tussen vier wielen. Eerst tussen de tegenwoordig weer hoge spaakwielen van een kinderwagen om gedoopt te worden. Zonder zijn weten. Dat is ook niet erg. Maar erg is dat men in het opwassen hiervan niet breder onderwezen wordt. Vervolgens komt men nog eens ter verhoging van het decorum tussen de vier wielen van de trouwcoupé of trouwslee, om bevestigd te worden in de heilige huwelijkse staat. Erg veel neemt men ook niet mee uit de kerk. De spanning, de roes of de trance, of hoe moet ik het zeggen, verhindert aandachtig gehoor. Tenslotte voor het laatst en het meest beseffeloos tussen de vier wielen van de begrafeniskoets of de lijkauto, wanneer een grafrede van de dienaar van de kerk wordt verlangd. De overledene , , was er zo op". Voor de overlevenden is het minder nodig, maar men laat het uit piëteit voor vader of moeder allerwelwillendst en allerongeïnteresseerdst over zich heen gaan. Drie keer komt men aangereden. In situaties — om eens Achabs woorden te gebruiken — waarin het Woord ons niet zoveel , , kwaad" kan doen. , , Er is nog één profeet, maar die profeteert over mij niets goeds." Want de mens wil zijn leven niet verliezen, en daarom wordt, vaak instinctief, alles , , kwaad" geheten — ook het scherpsnijdende zwaard des Woords — wat dat leven bedreigt. Helaas zijn er van deze vier-wieler-christenen" een gans groot heir.

Van het een kom je tot het ander. De Middeleeuwse predikant kende ook al gelovigen op vier wielen. De plastische en suggestieve prediking van dood — laatste oordeel — vagevuur en hel moest de mens uit de valse rust en het werelds genoegen opjagen en naar de hemel voortzwepen. Deze vier genoemde verschrikkingen werden raderen genoemd. Daardoor reed men hemelwaarts. Bij zulke , , vier-wieler-gelovigen" is iets meer begrip en interesse. Maar zelfbehoud staat wel voorop. Van het Soli Deo Gloria is weinig gerucht.

Ten derde dit. , , Eer Ik het wist, zette mij mijne ziel, op de wagens van mijn vrijwillig volk". De Kanttekenaren zeggen dat dit een woord is van de Bruidegom. Door groot verlangen gedreven helpt Hij als met wagens Zijn volk voort naar de hof en naar de schone vruchten. Bewogen door barmhartigheid en niet door des volks verdiensten. Is dat niet het uitnemendste „vier-wieler-christendom" waar een barmhartige Bruidegom uit souvereine liefdesmotieven zijn vrijwilliggemaakt volk voorthelpt naar de edelste hof, waar ze de zoetste vruchten zullen proeven. Een vrijwillig volk — eer zij er erg in hadden waren ook zij gezet door vrije genade op deze wagenen der behoudenis, bewogen door het wonder van ontferming. „Wat overkomt ons", riep Augustinus in de weeën zijner wedergeboorte. Voortgeholpen op wagenen. Ja en de Geest is in de raderen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen