EEN LIEFLIJKE NODIGING

Hoe geheel anders was het onderwijs van Jezus Christus, dan dat der Farizeers en Schriftgeleerden. De Farizeërs met hun 613 ge- en verboden, die de vrome Israëliet elke dag in acht moest nemen, wilde hij aan de eis der gerechtigheid voldoen.

Zij legden het volk lasten op, zwaar om te dragen.

Hun juk was hard en hun. last was zwaar.... èn onder dit alles werd de onrust van de ware Israëliet vermenigvuldigd.

Hiertegenover zien wij Jezus Christus, die uitroept : , , Komt herwaarts tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.

Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart ; en gij zult rust vinden voor uwe zielen. Want Mijn juk is zacht, en Mijn last is licht."

O, welk een lieflijke nodiging.

Jezus Christus staat hier als het ware met uitgebreide armen om alle vermoeiden en belasten idaarin op te vangen.

Wanneer wij nu over deze tekst gaan nadenken, dan is wel de eerste vraag, die hier opkomt : , , Wat zijn dat voor mensen, vermoeiden en belasten ? "

„Vermoeid" en „belast" zijn twee woorden, die, wat betekenis betreft, niet veel verschillen.

Toch is er enigszins verschil. Immers, het vermoeid zijn is een gevolg van het belast zijn.

Wij zouden dus kunnen zeggen, dat Jezus hier tot Zich roept diegenen, die vermoeid geworden zijn onder hun drukkende last. Wij moeten dit zeker niet zo opvatten, als zou Jezus alléén dezen tot Zich roepen en alle anderen met Zijn roepstemmen voorbijgaan. Neen, allen worden door Christus geroepen, niemand wordt er overgeslagen. Van nature zijn alle mensen gelijk, allen zijn in zonden ontvangen en geboren. En bij Hem is geen aanzien des persoons. Daarom komen tot allen de roepstemmen des Heeren.

Derhalve zal niemand zich ooit kunnen verontschuldigen. Neen de Heere wil niet dat er één verloren ga en daarom worstelt Hij om het behoud van het zondig mensenkind. Geen middel laat Hij onbeproefd.

Door wet en Evangelie, door zegeningen en gerichten komen Zijn roepstemmen tot de mens.

Dit alles is de prediking van het recht Gods op Zijn gevallen schepsel.

Maar, waarom staat hier dan, zult gij misschien vragen : , , Komt herwaarts tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt." Christus roept hier toch enkel de vermoeiden en belasten ? Neen, toch roept Christus allen, maar nu is dit het erge, dat Zijn roepstemmen niet bij allen weerklank vinden.

Daarvoor is nodig, dat men last heeft van zijn zonden, dat men de zondelast voelt als een drukkende last.

Ja, de last van de zonde, van de toom Gods tegen de zonde is zwaar om te dragen, wanneer men er een open oog voor heeft gekregen.

Dan kan men niet meer rustig voortleven in de zonden.

Dan is des mensen hart onrustig gemaakt en begint hij te snakken naar rust.

Ja dan : , , Wat zullen wij doen, mannen broeders V'

Want, mijn ongerechtigheden gaan over mijn hoofd, als een zware last zijn zij mij te zwaar geworden.

De mens, die zo ontdekt is aan zichzelf gaat uitzien naar hulp. - Hij grijpt ieder middel aan om van zijn zondenlast bevrijd te worden, maar och het zal niet baten.

Totdat hij acht leert slaan op de roepstemmen des Heeren.

Dan het toevlucht nemen tot Jezus Christus, tot het kruis van Golgotha, waar het verstaan zal worden: , , De straf, die ons de vrede aanbrengt was op Hem en door Zijn striemen is ons genezing geworden.

Ja daar rust voor het ontrust gemoed, daar vrede voor de moegestreden ziel, daar de gewenste zielevreugd.

Komt herwaarts tot Mij.

Wij hebben dit genoemd een lieflijke nodiging.

En.... wij horen Hem als het ware roepen : Komt maar herwaarts, ja komt, komt toch, want bij Mij alléén is er rust te vinden.

Och, wie zou zulk een lieflijke nodiging in de wind durven slaan ?

Maar wat zien we gebeuren ?

Er zijn mensen, die Zijn nodigingen pertinent van de hand wijzen. Ze leven maar voort, zorgeloos en gedachteloos, het eeuwig verderf tegemoet.

Ja, als de wereld tot hen komt met de roep : Komt herwaarts, dan laten ze niet op zich wachten. Ze zouden niet graag iets van de geneugten dezer wereld missen.

Och, diep beklagenswaardig toch die mensen.

Het is maar ijd'le vreugd in 's bozen tent.

Neen, het geeft geen verzadiging, het geeft geen rust, het geeft geen vrede.

En... . het einde van die weg is de eeuwige onrust, de eeuwige smart, de eeuwige pijn, in die plaats,

waar nooit meer de weeklacht en het geschrei, veranderd zal worden in een blijde rei.

O, wij smeken het u, die nog maar zo rustig kunt voortleven in uwe zonden : „Zoekt toch te ontvlieden de toekomende toorn, eer het voor eeuwig te laat is."

Daarom, herwaarts tot Hem, want bij Hem alléén is er rust, ja bij Hem uitkomsten tegen de dood.

Anderen zijn er, die zich achter hun onmacht trachten weg te schuilen, met een „Een mens kan toch niet ? Hij is toch onbekwaam tot enig goed en geneigd tot alle kwaad ? De Heere moet toch met de mens beginnen ? "

Dit alles is volkomen waar. Het zijn nog bijbelse waarheden ook, maar als de mens zich zo achter zijn onmacht blijft wegschuilen, zal hij met deze bijbelse waarheden voor eeuwig verloren gaan.

Wij willen u vragen, die nog zo redeneert : , , Hebt gij het wel eens geprobeerd, omdat gij zo goed weet het niet te kunnen ? " Hebt gij dit nooit gedaan ? Dan weet gij ook niets van des mensen onmacht af, maar is het enkel onwil van u. Gij wilt dan tot Hem niet komen.

Immers, een mens, die het werkelijk geprobeerd heeft, zal tot de conclusie komen : , , Ik kan het niet".

Maar daarbij blijft hij niet staan, integendeel, dan zal de bede geboren worden :

Wees Gij, o Heere, dan mijn hulp, houdt U niet ver van mij, Mij prangt de nood, benauwdheid is nabij.

O, daarom, bekeert u, bekeert u.

Weer anderen trachten tot Hem te komen door hun goede werken, door kerkgang, bijbellezen, gebed en wat dies meer zij.

Dit zijn ook allemaal goede, ja noodzakelijke dingen, maar het is te kort voor de eeuwigheid. Dit op zichzelf zal een mens niet kunnen helpen. Wij mogen daarop nooit steunen en leunen.

Nog weer anderen hoor ik zeggen :

Ja maar.... ik ben niet vermoeid en belast genoeg.

De Heere Jezus is voor mij te groot, te heilig.

Ik ben te vuil, te zondig, te walgelijk.

Met diegenen willen we onze tekst nogmaals lezen.

Er staat : Komt herwaarts tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.

Een bepaalde trap of graad van vermoeidheid wordt niet geëist.

Daarom herwaarts tot Hem.

Ja, maar hoor ik nog iemand zeggen : Dat gaat zo gemakkelijk niet. Ik ben al jaren achtereen een vermoeide, een belaste geweest en ik vind maar geen rust. Daar heb ik nu al zo lang op gewacht, zo lang naar uitgezien.

Maar, gaat gij dan wel tot Hem met uw verlangen en begeren? Ziet, op vermoeidheid volgt rust, wanneer ge tot Hem de toevlucht neemt, want Hij is een waarmaker van Zijn woord.

O, daarom herwaarts tot Hem en gij zult rust vinden.

En, , , , hoe staat het nu met u, waarde lezer?

Hebt gij uw gestalte ook in één dezer voorbeelden gezien? O, wij bidden u toe, dat gij alle verontschuldigingen nu eens laat varen om gehoor te geven aan Zijn lieflijke nodiging, met de uitroep :

, , Zie, hier zijn wij, wij komen tot U, want Gij zijt de Heere, onze God".

Gelukkig toch dat volk, dat het geleerd heeft hier in deze tijd te komen tot Hem, dat acht geslagen heeft op de roepstemmen des Heeren, want zij zullen de beloofde rust ontvangen, de ware rust.

Immers, Hij alleen kan rust schenken, omdat Hij de wortel van alle onrust, de zonde, heeft aangegrepen.

Ja, Hij heeft die zonde op Zich geladen en daaidoor de vloek en de toom Gods tegen de zonde.

Daartoe is Hij aan het vloekhout genageld, opdat Hij ons van de vloek verlossen zou.

En daar aan het kruishout van Golgotha heeft Hij het uitgeroepen : Het is volbracht.

Ziet, in die weg heeft Hij vrede verworven, vrede door het bloed des kruises, en die vrede schenkt Hij nu aan allen, die vermoeid en belast tot Hem de toevlucht nemen.

Ja, Hij alléén kan het In waarheid zeggen : Ik zal u rust geven, omdat Hij de Zondenvemieler en daarom de Rustverwerver is.

Ja, bij het kruis van Golgotha wordt de rust geschonken, omdat de mens daar bevrijd wordt van zijn zondelast.

't Is een rust, die meegaat over dood en graf heen ; een rust, die voleindigd wordt in de hemelse rust, die daar overblijft voor het volk van God.

Hebt gij reeds iets van die rust leren smaken?

Indien nog niet, komt dan toch herwaarts tot Hem,

Het is zo, deze rust zal aan deze zijde des grafs soms nog wreed verstoord worden. Hier wordt het soms nog benauwd van alle zijden.

Neen, het is hier het land der volkomen rust niet. Maar, wanneer men rust gevonden heeft aan de voet van het kruis, dan eenmaal een volmaakte rust, een eeuwige vrede in Zions tempelzalen, door Hem, door Hem alléén, om 't eeuwig welbehagen.

O, daar te zijn, waar nimmer tranen vloeien, waar 't hart geen angst, geen liommer kent noch pijn.

O, daar te zijn in 't Vaderland der vromen. Daar zijn wij vrij, daar van de zonde vrij, van smart en angst ontheven.

Want daar zijt Gij I

O, wij wensen en bidden u toe, dat deze vrede, deze rust uw aller deel worde.

Maar dan ook herwaarts tot Hem als een arme, een ellendige, een nooddruftige, een vermoeide en belaste, en gij zult rust vinden voor uwe zielen.

'Want: Daar wordt de rust geschonken.

Daar 't vette van Zijn huis gesmaakt. Een volle beek van wellust niaakt Daar elk in liefde dronken.

Hei- en Boeicop.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen