De nieuwe weg

Vervolgverhaal door J. W. OOMS

Mienema had Martijntje naar haar ouderlijk huis begeleid. Na het afscheid — een vluchtig afscheid overigens, omdat Martijntje bevreesd was geweest, dat haar vader ergens in het donker haar zou gadeslaan — had Mienema nog geen lust gehad, reeds naar zijn slaapbarak te gaan. 't Was een prachtige zomeravond. Een grote stilte heerste rondom j slechts een plotseling gekwaak van honderden kikkers vervulde soms het slapende polderland.

Hij vond 't aangenaam, in zijn eentje nog wat rond te lopen en in stilte te genieten van de diepe rust, die de nacht over deze streek had gebracht. Ter hoogte van de hofstede van Botermans gekomen, drong er plotseling een vreemde lucht in zijn neus. Deze geur had hij ook 's winters wel geroken als e, r ergens turf gestookt werd, of als de boeren de verdorde resten van het aardappelloof op de bouwakkers in brand gestoken hadden.

Mienema keek her en der de duisternis in — en toen zag hij ineens vuur ! Kleine vlammen klommen omhoog, ze werden groter en groter en hij hoorde op hetzelfde ogenblik ook een knappend geluid als van hout, dat verbrand wordt.

•Hij holde het erf van Botermans op en tegelijkertijd nam het vuur snel toe. Het was of de kleine vlammen zich tot één geweldige vlam hadden verenigd, zodat nu een fakkel omhoog spitste. Mienema zag nu duidelijk dat een hooiberg, die aan de boerderij paalde, in brand stond.

„Brand ! Brand !" schreeuwde hij uit alle macht. Het verbaasde hem, dat hij nog nergens mensen zag of hoorde. Mienema timmerde met zijn vuisten

op de luiken van de boerderij en hij riep zo hard hij kon, dat er brand was. , , Brand, mensen ! Brand !"

Het duurde zeker anderhalve minuut, eer er een luik opengestoten en een raam omhoog geschoven werd.

„Wat is er aan de hand ? " klonk een bitse mannenstem.

„De hooiberg staat in brand !" Nu pas scheen de ernst van het geval tot de boer door te dringen. In zijn onderkleren klom hij door het omhoog geschoven raam en toen Marten Botermans terzijde van het woonhuis kwam, keek hij in de vlammen.

Een moment bleef hij als een standbeeld staan, doch daarna begon ook de boer met een ontzettende stem te schreeuwen, dat er brand was. De deur ging even later van het nachtslot en de boerin keek ontdaan naar buiten. Toen zij hei vuur zag, begon ze erbarmelijk te huilen. De meid en de knecht kwamen nu ook — het waren witte schimmen in de nacht.

No. 48

(Wordt vervolgd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen