IN DE NOOD - UIT DE NOOD

E> e volgelingen van Jezus Christus wacht aan deze zijde van het graf geen leven van kalmte en rust, doch een leven van strijd, moeite en nood. En dat juist omdat het is een leven achter Jezus Christus aan.

Dat wordt in het Woord des Heeren duidelijk gezegd. Dat is uitgekomen in de geschiedenis van Christus' Kerk en dat komt ook heden ten dage nog weer uit. Ge ziet het ook in ons tekstverhaal.

Daar is Jezus in een schip gegaan om over te varen naar de andere oever van het meer en Zijn discipelen zijn Hem gevolgd. Dat staat er zo eenvoudig. We zouden er bijna over heen lezen. Het lijkt zo heel gewoon en vanzelfsprekend. De discipelen, die Jezus volgen. En toch, lees eens wat hieraan was voorafgegaan.

Daar komt er één tot Jezus — het is nog wel een schriftgeleerde — en hij zegt : Meester, ik wil U volgen, waar Ge ook henengaat. Die wil ook met Christus mee.

Maar luister, wat Jezus zegt: Vriend, ge komt nu wel bij Mij. Doch hoor eerst eens, wat dat leven achter Mij je brengen zal. Je verwacht daarvan nu veel. Je denkt misschien, dat het een gemakkelijk leven zal zijn.

Maar daarin vergis je je. Het zal zijn een leven vol strijd en moeite.

Zo waarschuwt de Heiland.

Ja zeker, Jezus Christus volgen! Maar zo gemakkelijk is dat niet. Zie maar weer naar het tekstverhaal. De discipelen doen het toch, ondanks de waarschuwende woorden van de Heiland. Zij gaan met Hem in het schip. Zij willen Hem volgen. Zij willen bij Hem blijven. Want Hem hebben zij zo van node. Naar Hem gaat al de liefde van hu* hart. Zo steken ze met Hem in zee.

Maar wat gebeurt er dan ? Dan steekt plotseling één van die onverwachte stormen op.

Zo is de zee nog spiegelglad. Maar dan op eens komt ex van de bergen een ontzaglijke wind vallen, die het water opwoelt en onstuimig maakt. De storm buldert, de zee ruist en bruist zo hoog, dat de golven heenslaan over het kleine scheepje. En de discipelen vrezen te zullen vergaan.

Lezer, eigenlijk toch wonderlijk. Deze discipelen, die dan toch maar Jezus Christus zijn gevolgd, terwijl ze heel goed wisten, wat dat van hen vroeg, die er alles voor hebben opgegeven, hier nu te zien op deze woedende zee.

Ligt het niet voor de hand te zeggen : discipelen, ge hadt beter niet mee. kunnen gaan, zoals die anderen, die zich zelf nog maar eens hebben bedacht en die teruggeschrokken zijn voor dat leven van moeite en strijd.

Want die thuis zijn gebleven, zijn in de nood der baren niet gekomen. Toen de storm opstak hebben zij zeker bij zichzelf gedacht: Wij zijn toch maar verstandig geweest. Zie maar eens naar die discipelen. Wat zal er van hen terecht komen ?

En ook de discipelen zelf zullen het wel niet aanstonds hebben verstaan. En dit zullen ze toch ook wel niet hebben verwacht. En toch, zo gaat het zo menigmaal. Gods Kerk komt zo vaak in de nood juist als ze in gehoorzaamheid Jezus Christus volgt en als ze gaat in de weg des Heeren. Denk er maar eens aan hoe Jozef in de gevangenis kwam. En zo zijn er voorbeelden te over. Ja het leven achter Jezus Christus aan is niet altijd gemakkelijk. Juist omdat Gods kinderen Jezus Christus volgen, komen ze in moeilijkheden, waaraan ze vroe­ ger niet hadden gedacht en die ook niet gekend worden door hen, die hun eigen leven gaan en die Christus niet willen volgen. Wat wordt ook hun levensscheepje vaak heen en weer geslingerd op de golven, gebeukt door de stormwind. Wat vinden ze in de wereld rscl verdrukking. Wat een stormen loeien er soms ook van binnen. Stormen van ongeloof en twijfel. De, stormen, die op hen aankomen vanwege de duivel en de wereld. En hoe hoog kan soms de nood stijgen. Hoe bang wordt het soms om het hart. Dan huilt en giert de wind. Dan is er gevaar van te zullen vergaan.

Mijn lezer, zo is het leven van Gods Kerk. Voortdobberend als een scheepje op de woedende golven. God de Heere heeft het in Zijn Woord gezegd : Mijn Kerk, uw weg is niet altijd gemakkelijk. Veel moeite, veel strijd, veel nood. Dat is uw deel.

En dat is het eerste, wat dit verhaal ons leert. De Kerk des Heeren komt soms in de nood door het gaan in het pad der gerechtigheid.

Maar dan is ej toch óok nog iets anders. Want zeker, Gods Kerk kan komen in de nood. Maar zij komt in die nood niet om. Ook dat leert ons dit verhaal.

Als de storm op zijn hoogtepunt is, roepen en schreeuwen de discipelen : Heere, behoed ons, wij vergaan ! Niet anders dan de dood zien ze voor ogen. Zelf kunnen ze zich niet meer redden. Zó hoog is de nood gestegen, dat zij menen te vergaan. En — lezer — hier kunt ge zien hoe zo heel vaak de, houding van Gods kinderen is in de nood — ze denken er niet aan, dat dit toch niet mogelijk is. Want immers de Heere Zelf is bij hen en hoe zouden ze dan kunnen omkomen? En dat is ook hun ongeloof, waarover Christus ze straks bestraft. Maar — nóg eens —^ hieraan denken ze niet. Ze horen slechts de wind en ze zien slechts de golven.

Vergeten is al wat ze van Jezus hadden meegemaakt en over blijft alleen het gevaar. En daarom roepen en schreeuwen ze. En ze maken Jezus Christus wakker.

Zie, en dan staat Hij op. Dan bestraft

Hij Zijn discipelen vanwege hun ongeloof, maar dan spreekt Hij tot de wind én tot de zee. En op Zijn machtswoord legt zich de wind en kalmeren de golven. Daar wordt een grote stilte.

Het scheepje vaart voort, rustig en kalm en bereikt de veilige oever. Zeker : achter Jezus Christus aan, het ïs komen in de nood. Maar het is niet blijven en omkomen in de nood. Neen, het wordt ook : uit de nood. Hoe hoog de golven slaan en hoe hard de stormen loeien, maar de Wachter Israels slui- Jttert'of slaapt niet. '^' '"

'fJsraël : uw verlossing genaakt, wanneer uw nood is op het hoogst!

• Lezer, twee zaken komen er uit dit ^^rhaal naar voren : Gods Kerk in de nood. Gods Kerk uit de nood.

„En zo is het ook nu nog zo dikwijls.

Wat een nood. Wat een stormen^ , Kent ge er zelf iets van? "^fi: - %*£? !.

; ; Is het in uw leven misschien ook het geval? O, vrees dan niet. Want daar is hulp besteld bij een machtige Held, Die Held, van Wien de dichter zong :

#«f fiij do'^t de storpi bedaren, '" De golven zwijgen stil - , Nu rijst de vréugd; de bareïi *' Zijn effen op'^Gods wii[^ Nu wijkt verslagenheid, ^m. Na zoveel angstig slaven, paar God hen veilig leidt In hun begeerde haven.

V. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen