EEN GEBED OM DE HEILIGE GEEST

We beluisteren hier een gebed door de Geest om de Geest, om Zijn werkingen, om Zijn invloeden, om Zijn Persoon.

Om de Geest, om het gevoelige leven aan uw ziel, moet worden gebeden.

Leven maken, dat kunnen wij mensen wel. Er wordt leven genoeg gemaakt in onze tijd op allerlei terrein, ook op het kerkelijk terrein. Leven wekken, dat is echter het werk van de Geest des levens alleen.

Wij kunnen de Geest niet dwingen. Ook daar zijn wij wel eens mee bezig. Wij zouden de toestand met geweld willen veranderen, maar vergeten 's Heeren Woord: , , Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijnen Geest zal het geschieden".

De wind blaast, waarheen hij wil, alzo is het met een iegelijk, die uit de Geest geboren is. Daarom moet het komen tot ootmoedig smeekgebed. Het moet komen tot een gebed van een rechteloze, van een onwaardige, van een, die alleen durft pleiten op Gods ontferming. Zulk een gebed is het gebed van onze tekst: , Ontwaak, noordenwind, en kom, gij zuidenwind! doorwaai mijn hof, dat Zijn specerijen uitvloeien!"

Ontwaak, noordenwind, en kom gij zuidenwind! Het is de Heilige Geest, die hier wordt afgebeden. De noordenwind en zuidenwind stellen voor de H. Geest in tweeërlei werkingen. Niet, alsof de Heilige Geest niet veelvoudig in Zijn werkingen zou zijn. Maar al die werken kunnen wel in twee hoofdgroepen onderscheiden worden, die door de naam noordenwind en zuidenwind worden uitgedrukt. De noordenwind is kil, niet aangenaam voor de gewaarwordingen, en toch is hij noodzakelijk voor het gewas. Indien er eens niets dan een zachte zuidenkoelte was, zou het gewas zichzelf overgroeien, omdat het te slap in de stengel zou zijn. Maar de noordenwind doet de wortels vaster in de grond schieten. De Heilige Geest komt als de noordenwind, als Hij ontdekt, ontkleed, . ontledigt. Als dus al het onze eraan gaat en ook onze gerechtigheid ons tot zonde gemaakt wordt voor God. In één woord als wij dus , , ontvroomd" worden. Dit is geen gemakkelijke zaak. Mijn ganse hart kan er tegen in gaan. Het valt zwaar, o zo zwaar, als een , , bekeerde" zich verkeerd ziet en , , onbekeerd" en , , onbekeerlijk" voor God komt te liggen. En toch is het heilzaam, noodzakelijk en zal het stof hiernamaals geven tot eeuwige aanbidding van Gods wegen en handelingen.

Maar, zegt gij, hoe kan dan de Bruid de werkingen van die Geest inroepen, als deze zo pijnlijk zijn voor het vlees ? Door die zelfde Geest! De Heere geeft de Zijnen wel eens zo in te zien het godonterende van hun eigenwillige vroomheid en eigengerechtigheid, dat zij zeggen : , , Heere, spaar mij niet! Hoe hard het valt, zet het mes maar in mijn verdorven ziel". En daarom roept ook de Bruid uit: , , Ontwaak, noordenwind !"

Als de noordenwind ontwaakt en uw hof doorwaait, dan wordt opgewekt en versterkt de begeerte naar het hemels Paradijs. Gij zoudt hier op aarde zo gaarne een paradijs hebben, om u en in u. Ge ziet niet gaarne, dat door de noordenwind vele bloesems afvallen en vraagt angstig: , , Wat zal er.van mijn hof nog terecht komen ? "

En toch is dit alles nodig, dat de ontwaakte noordenwind uw hof doorwaait, om alzo op te wekken het verlangen naar het hemelse Paradijs.

Altijd scherpe noordenwind zou echter niet goed zijn, noch in de natuur, noch in de genade. De Bruidskerk heeft daarvan iets geleerd. Daarom gaat zij verder en smeekt: , , en kom, gij zuidenwind ! doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien !"

De zuidenwind is het, die tegenover schuld genade doet kennen, tegenover de wederspannigheid van ons hart de almachtige kracht van de Koning der koningen, tegenover onze armoede des Heeren rijkdom.

De zuidenwind spreekt ons van de vertroostende werkingen van de Heilige Geest. De Geest wordt ook de Trooster genoemd, om de harten in hun ongeluk te troosten door het oog te ontsluiten voor de grote Borg en Middelaar.

Is er dus ooit bij u geweest enige ware vertroosting, dan was dit van de zuidenwind, afgebeden door de Kerk, afgebeden bovenal door die grote Voorbidder en Middelaar, Jezus Christus.

En nu vraagt de Bruid: , , Doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien !" Zijn er dan specerijen in de akker der ziel ? Van nature niet! Maar de Heere onderwijst en geeft Zijn Kerk alles wat nodig is. En daarom plant de Heere de specerijen in het hart. Welke specerijen dat zijn ? Zelfvernedering! Zelfveroor­ deling ! Droefheid haar God, hongeren en dorsten naar gerechtigheid, zoals wij dit alles vinden bij de tollenaar, die zijn ogen naar de hemel niet durfde opslaan ; zó stond hij in de zelfveroordeling tegenover een heilig en rechtvaardig God. Maar nu ook die specerij : van geloof, hoop en liefde, deze drie, maar het meest van deze is de liefde! Liefde tot de Heere, Zijn Woord, Zijn dienst, tot de zielen.

En nu vraagt de Bruidskerk, dat de Heere die specerijen zal doen uitvloeien, niet opdat ze zelf daarmede wat zou willen worden, maar opdat zij daarin haar Heere en God verheerlijken zou. Daarom voegt zij er ook aan toe : , , 0, dat mijn Liefste tot Zijn hof kwame, en ate van Zijn edele vruchten !" Zij noemt die bruidegom haar Liefste. Hij droeg voor haar de banier boven tienduizenden. Alles wat aan Hem is, is haar begeerlijk. Gevoelt gij nu, waarom de Heilige Geest alles afbreekt? Opdat Hij, de Heiland, de Liefste zou worden, die gaat boven het goud der aarde, boven de wellusten des levens, ja, zelfs boven de zaligheid van eigen ziel.

, , 0, dat mijn Liefste tot Zijn hof kwame en ate Zijn edele vruchten".

Eigenaardige woordwisseling. Zij zegt niet, dat Hij tot mijn hof kwame en ate mijne edele vruchten. Dat mijne valt geheel weg. Het wordt alles Zijne. Die Kerk is Zijn Kerk. Hij ontving haar van Zijn Vader. Hij kocht haar met Zijn bloed en Hij schenkt door Zijn Geest ook alleen de vruchten van geloof, hoop en liefde. Het zijn dus niet mijne, maar Zijne vruchten. Daarom zegt Paulus : , , Ik leef, maar niet meer ik, maar Christus leeft in mij".

Het is alles Zijn bestel, Zijn arbeid. Zijn volkomenheid ! Och, dat Hij nu tot Zijn hof kwame en dat Hij zich verlustigen mocht in het werk Zijner vingeren.

Hebt gij kennis aan die aanbidding, mijn lezer(es) ?

Leeft het verlangen als een gebed in uw ziel, dat de Geest des Heeren ook u bezoeke  opdat gij de Koning der heerlijkheid ere toebrengt ? Zonder die Geest des Heeren is het alles zo arm, heerst niets dan de dood. Alleen door die Geest zult ge kunnen smaken de rijkdom der goedertierenheid Gods in Jezus Christus de Heere, en zult ge waarlijk getroost kunnen leven en eenmaal zalig sterven. Vraag de Heere maar veel om de doorwerkende kracht van de Heilige Geest, opdat het bij u moge komen tot het uzelf schuldig keuren, tot het verloren gaan onder het recht Gods, tot het roepen om de Heere Jezus, als de enige Zaligmaker, tot het uzelf in het geloof aan Hem overgeven en kwijt raken, om door Hem tot de Vader te worden teruggeleid. Zij het daartoe telkens weer uw bede: , , Ontwaak, noordenwind, en kom gij zuidenwind ! doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien. O, dat mijn Liefste tot Zijn hof kwame en ate Zijn edele vruchten!"

Ds. W. A. S. Laurense.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen