Ook van mij gezien

In het beroemde 1 Kor. 15, - waar Paulus spreekt over de hoop der opstanding, geeft hij eerst een opsomming van mensen, die de opgestane Levensvorst zelf na Zijn verrijzenis ontmoet hebben. Allereerst waren dat degenen, met wie de Opgestane op aarde zo intiem had omgegaan. Zij zouden dan ook krachtige getuigen der opstanding worden. Paulus zegt, dat Christus daarna ook nog is gezien van meer dan vijfhonderd broeders op eenmaal. En eindelijk .... ja, dan is er nog een aan wie de verheerlijkte Christus is verschenen, en dat was aan hem zelf. Maar Paulus durft zich zo maar niet in die rij van anderen te plaatsen, O, neen, hij weet, dat hij ver onder hen door moet. Toen de anderen al contact met de levende Heiland gehad hadden, was hij nog een rasechte farizeër, een vijand, ja erger nog..... een vervolger van de gemeente van Christus. Het vuur van de haat brandde toen fel in zijn ziel.

Maar de verrezen Paaskoning had voor Zijn hemelvaart gezegd, dat Hij alle macht had in hemel en op aarde. Wie zal tegenspartelen en voldoende weerstand kunnen bieden als Hij gaat arresteren? Niemand, ook Saulus van Tarsen vermocht dit niet. Neen, dan moet het briesend paard sneven, hoe snel het ook draaft. Dan wordt de verscheurende leeuw een lam, de spotter en vloeker een bidder, de vijand een. vriend. Het felle licht, dat in de hof van Jozef van Arimathea de wachters als doden maakte, had ook Saulus van Tarsen op weg naar Damascus neergeveld. Inderdaad ging het wel wat hardhandig. Maar de stem die hij hoorde was dezelfde, liefdevolle, bewogen stem, die de vrouwen en de apostelen eens gehoord hadden. Toen is het anders in het leven van Paulus geworden. Dat nieuwe leven begon met de vraag: , , Heere, wat wilt Gij, dat ik doen zal? "

Als Paulus bij zijn beschrijving van de wederopstanding des vleses terug gaat op het feit van Christus opstanding en dan op gaat noemen aan wie de Heiland persoonlijk verschenen is komt hij ten laatste ook zichzelf tegen. Maar hoe noemt hij zich? Een ontijdig geborene! Wat bedoelt de apostel daarmee? In het oorspronkelijke gebruikt Paulus hier een woord, dat letterlijk betekent: onvoldragen vrucht, miskraam. Bij zulk een ontijdige geboorte gebeurt iets gewelddadigs. Want wat er op de wereld gebracht wordt is levensonbekwaam. Hoogstwaarschijnlijk werd dit woord door Paulus tegenstanders en vijanden gebruikt als een scheldwoord om hem daarmee zijn apostolische waardigheid te betwisten. Maar Paulus verzet zich daar niet tegen. Integendeel, hij neemt dit woord over en geeft er zijn eigen betekenis aan. Inderdaad, hij is eigenlijk een onwaardige, omdat hij in de tijd waarin de andere discipelen en apostelen de Heere gezien hebben, hij Zijn gemeente op aarde vervolgde.

En toch is de Heere óók aan hem verschenen. Hij mag op één lijn staan aan wie de verhoogde Christus na Zijn opstanding zich geopenbaard heeft. Hij mag de rij sluiten, al gebeurde de verschijning aan hem en de roeping tot zijn apostolaat op een gewelddadige, onnatuurlijke wijze. Christus heeft hem met geweld uit de schoot van het verstarde Jodendom losgerukt. In zekere zin zal Paulus zich dan ook als een onvolwaardige gevoeld hebben temidden van de andere apostelen en zeker als een onwaardige. Immers, een misgeboore is iets abnormaals en in verhouding tot de andere kinderen iets onrijps. Zoals een misdracht niet verdient mens te worden genoemd, zo verdient Paulus niet de naam van apostel. Hij wil daar eerlijk voor uitkomen. Waarom? Omdat hij roemen mag in Gods genade. Hoor wat hij zegt: Door de genade Gods ben ik wat ik ben; en Zijn genade, die aan mij bewezen is, is niet ijdel, d.w.z. doelloos geweest. Laat Paulus dan maar een ontijdig geborene zijn bij zijn tegenstanders, de Heere sprak: Deze is mij een uitverkoren vat.

Hoe heerlijk en rijk is toch Gods genade, lezer. Wat bij de mensen als verachtelijk en, minderwaardig aangezien wordt, daar behaagt het Hem Zich in te verheerlijken. Een misgeboorte is in het gewone leven iets minderwaardigs, nietwaar? Dat moet maar zo gauw mogelijk verdwijnen en onder de aarde gestopt worden. Maar in overdrachtelijke zin is het onvolwaardige en verachtelijke juist het voorwerp van het Goddelijk erbarmen. Tot ergenls van de wereld, ook van de vrome wereld, ja van ons aller natuurlijk hart. Door de zonde willen wij altijd meer wezen dan wij zijn. Maar het behaagt de Heere Zijn genade te verheerlijken aan hetgeen niets meer is in zichzelf. Ja, we kunnen nog wel een stapje verder gaan. Datgene, waar de wereld de neus voor optrekt en als minderwaardig beschouwt, trekt bij de Heere de aandacht. Denkt u daar wel eens aan, u, die bij uzelf al vastgesteld hebt, dat de Heere toch niet naar u wil omzien? Dit laatste maakt de satan u wijs. De Bijbel leert ons, ook in bovengenoemde tekst, wel anders.

Het Paasfeest ligt weer bijna twee weken achter ons. Maar het rijke Paasevangelie leert ons, dat Christus, de opgestane Levensvorst, zich nog aan minderwaardige zondaren openbaren wil. Hij bedient Zich daarbij van Zijn Woord en Geest. Hoevelen hebben in de loop der eeuwen via de bediening van het Goddelijk Woord met Paulus niet mogen zeggen : óók van .... mij gezien ! Bent u daar ook al bij? Zo neen, dan kunt u er zich niet van afmaken door te zeggen, dat u te slecht en te onwaardig bent. Want Christus zoekt door Zijn Woord en Geest zulke onwaardigen. Maar dan moet u zich ook telkens bevinden op de plaats, waar Hij Zich openbaren wil, dat is in Zijn huis, bij de prediking van het Evangelie. Zoals Paulus Hem gezien heeft, gebeurt letterlijk niet meer. Maar zakelijk maakt dat niet zoveel verschil uit. Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde, ja tot in eeuwigheid. Bovenstaande tekst wil er ons aan herinneren, dat niemand behoeft te wanhopen aan de ontfermende liefde van de Vorst van Pasen.

Zijn al Gods kinderen geen onwaardigen in zichzelf? Paulus heeft eens beleden, dat hij de grootste der zondaren was. Hoevelen (zo niet allen? !) van de ware gelovigen zullen hem dat betwist hebben. Maar hierin hebben zij met hem ingestemd, dat de Heere door zulke onwaardigen is gezien in de kracht Zijner opstanding. O, eeuwig wonder van genade .... Hij, de verheerlijkte Paaskoning, ook van mij ontijdig geborene, onwaardige, gezien. Zalig wiens triumfzang dit is. Voor die is het Paasfeest. En straks wordt het eeuwig feest, want als Hij zal geopenbaard zijn, zullen we Hem gelijk wezen; want wij zullen Hem zien, gelijk Hij is (1 Joh. 3 : 2).

J. Vos.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen