Calvijn over het gezag der Heilige Schrift

Als Calvijn handelt over het gezag van de Heilige Schrift, (Inst. I. VII. I.) wijst hij o.a. ook op een „verderflijke dwaling", die , , bij zeer velen de overhand heeft gekregen", n.l. dat de „Schrift slechts zoveel betekenis heeft, als haar door het oordeel der kerk wordt toegestaan: alsof de eeuwige en onaantastbare waarheid Gods op , het oordeel van mensen steunde! Want , tot grote hoon van de Heilige Geest, vragen zij aldus: Zou iemand ons kunnen doen geloven, dat deze dingen van God voortgekomen zijn? Zou iemand ons er van kunnen vergewissen, dat ze ongeschonden en ongedeerd tot onze tijd toe, tot ons gekomen zijn? Zou iemand ons ervan kunnen overtuigen, dat dit boek met eerbied moet worden aangenomen en een ander van de lijst moet worden geschrapt, indien de kerk niet een vaste regel van dat alles voorschreef? Het hangt dus af, zo zeggen zij, van de beoordeling der kerk, welke eerbied men aan de Schrift verschuldigd is en welke boeken tot haar lijst van boeken gerekend moeten worden. Terwijl zo die heiligschennende mensen, de kerk als voorwendsel gebruikende, een teugelloze tyrannie willen invoeren, bekommeren zij zich er gans niet om, met welke ongerijmdheden zij zich en anderen verstrikken, wanneer ze slechts deze ène mening bij de eenvoudigen weten te doen postvatten, dat de kerk alles  vermag. Maar als dit zo is, wat zal dan gebeuren met de ongelukkige gewetens, die een vaste verzekerdheid des eeuwigen levens zoeken, indien de beloften, die dienomtrent bestaan, alleen door het oordeel van mensen geschraagd zijn? " (Vert. Sizoo).

De Synode der Ned. Herv. Kerk heeft niet door een directe beslissing bepaald, dat de duidelijke uitspraken der Heilige Schrift, die aan de vrouw het zwijgen opleggen en het ambt voor de man bestemmen, geen goddelijk gezag hebben en voor onze tijd niet meer van kracht zijn. Zij heeft echter wel de duidelijke uitspraken van de Heilige Schrift genegeerd, alsof zij niet meer van kracht zouden zijn, en de vrouw tot de kerkelijke ambten toegelaten. Practisch komt deze beslissing toch neer op een oordeel over het gezag der Heilige Schrift ten aanzien van deze zaak, dat volgens reformatorisch geloof aan de kerk, in casu aan de Synode niet toekomt en waartoe zij ook niet bevoegd mag worden geacht.

Wat zou Calvijn over deze handeling der Synode zeggen?

Als wij bovenstaande afkeuring van het Roomse standpunt lezen, kunnen wij niet verwachten, dat zijn oordeel minder scherp zou zijn.

Op die wijze wordt het gezag der Heilige Schrift, hoewel zij duidelijk spreekt, op losse schroeven gezet. En niet ten onrechte denkt Calvijn aan de beloften Gods en aan degenen, die een vaste verzekerdheid des eeuwigen levens zoeken. Waar moeten zij heen, als deze beloften afhankelijk worden gesteld van het oordeel der mensen?

„Wederom, vraagt Calvijn, aan welk 'n spotternij der goddelozen wordt ons geloof prijs gegeven en in hoe grote ,verdenking wordt het bij een ieder gebracht, wanneer men gelooft, dat het, door weldaad van mensen, niet anders dan een van willekeur afhankelijk gezag heeft? "

Zo is het toch. Waar komt men terecht, als men met vroom gebaar het gezag der Heilige Schrift niet laat gel­den?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen