Eén ding is nodig!

Martha en Maria! Zij woonden beiden, deze twee zusters, met hun  broeder Lazarus, in het kleine dorpje Bethanië, achter de Olijfberg, drie kwartier van Jeruzalem gelegen. Martha, de gulle, bedrijvige, huishoudelijk aangelegde vrouw, die alles deed, om Jezus waardig te ontvangen en naar de eis te onthalen. En Maria, de vrome, stille, zachtmoedige vrouw, die met hartgrondig vertrouwen aan de lippen van Jezus hangt. Twee christinnen, en toch lang niet gelijk. Zo ziet ge, de Heilige Geest neemt het verschil in karakter niet weg, maar Hij heiligt de karakters. Een Petrus blijft een Petrus, een Johannes een Johannes, een Martha een Martha, een Maria een Maria.

Maria was ook verheugd, dat Jezus het huis binnenkwam. Ja, zó verheugd was zij, zó zielsverheugd, dat zij om niets anders meer denkt. Zij had haar Heiland ook zo innig lief. Zij weet, dat Hij haar Verlosser en Zaligmaker is.

De Here begint tot Maria te spreken en Zijn woorden kluisteren haar aan Zijn voeten. Zij drinkt die woorden in. Het zijn stromen des levenden waters voor een dorstige ziel; het is hemels manna voor een hongerend hart. Als twee kinderen Gods met elkaar bezig zijn te spreken over de dingen des Geestes, dan kan het gebeuren, dat ze alles rondom zich voor een wijle vergeten. Vermoedelijk heeft Maria van al Martha's beslommeringen en stille wenken, om. haar toch te komen helpen, niets gezien. Zij zag niemand anders dan Jezus alléén.

Maar plotseling dan schrikt zij op, als Martha vlak bij hen komt staan en het de Here Jezus toevoegt: „Here, trekt Gij u dat niet aan, dat mijn zuster mij alleen laat dienen? Zeg dan haar, dat zij mij, helpe!" Op eens is Maria weer tot de werkelijkheid teruggekeerd. Zij is ook wel een beetje onthutst. Kan zij het eigenlijk wel ontkennen, dat Martha gelijk heeft? Martha is in haar recht. Zij kan en mag die goeie Martha niet alles alleen laten opknappen. Onder deze en dergelijke overwegingen, geeft de Here Jezus reeds aan Martha het antwoord: „Martha, Martha, gij bekommert en ontrust u over vele dingen, maar één ding is nodig: doch Maria heeft het goede deel uitgekozen, hetwelk van haar niet zal weggenomen Worden".

Eén ding is nodig. Wat zou dit éne nodige zijn? Het is het goede deel, dat Maria uitgekozen heeft. Is dat de bekering? O, zeker, wij kunnen de bekering ook gerust het éne nodige noemen, want die niet bekeerd is, kan niet zalig worden. Toch hebben wij hier niet alleen aan de bekering te denken. Immers Martha zal ook wel niet vreemd geweest zijn aan de dingen des Geestes, aan de weg der bekering. In dat opzicht was zij niet zo veel verschillend van Maria. Maar het goede deel het éne nodige, is dit: het horen van de woorden van Jezus en het zitten aan Zijn voeten, m.a.w. het leven in innige gemeenschap met Hem. Vanzelfsprekend moet aan dat gemeenschapsleven met Christus de bekering voorafgaan, want zonder dat Christus onze persoonlijke Verlosser geworden is, kan er van zulk een gemeenschapsleven met Hem geen sprake zijn.

Dat is het éne nodige: het komen tot Jezus en als men tot Hem gekomen is, het blijven bij Hem.

Dat is het éne nodige voor ons allen. Ons te bekommeren en te ontrusten over onze aardse bezigheden is dikwijls nodig en goed, maar vergeten wij het éne nodige niet: het gemeenschapsleven met Christus. De aardse bezigheden kunnen onze ziel niet opbeuren in zorgen. Zij kunnen wel een ogenblik verstrooiing aanbrengen, maar ons geen duurzame rust schenken. Zij kunnen ons geen vrede aanbrengen met God. Zij kunnen ons geen licht geven in het stervensuur, geen hoop geven voor de eeuwigheid. Zij kunnen onze arme ziel niet redden. Zij laten ons koud en reddeloos- Wij hebben Jezus' woorden nodig, een plaats aan Zijn voeten. Daarvoor is nodig, dat wij Hem, gelijk Maria en Martha, als onze Heiland kennen. O, gij, die Hem als de Uwe nog niet kent, waag het eens met de Here Jezus. En als gij reeds één of meermalen met uw zonden tot Jezus kwaamt, dan moet gij het nog eens doen. Want velen kwamen tot Hem en keerden zich dan weer van Hem af. Probeer het dan eens bij Jezus Christus te houden. En als gij weer dreigt af te vallen, och, grijpt Hem dan aan met de hand des gebeds, roept Zijn medelijden. Zijn erbarming, Zijn Verlossende kracht in. O, als het waarheid in uw binnnste mag zijn, dan zal Hij u niet laten staan. Hij zal Zich laten verbidden van u.

Zitten aan Zijn voeten, horen naar Zijn Woord. Dat geldt evenzeer van allen, die door Gods genade zijn wedergeboren. Ook zij kunnen niet buiten Jezus. Zij hebben geen leven in zichzelf. Steeds weer hebben zij zich te laven aan de Levensbron. Zij hebben geen vuur in zichzelf. Ja, wel vreemd, onheilig vuur, ontstoken door de hel. Daarom zullen zij weer koud worden, als zij van Christus afgaan. Zo moet er een gedurige, gemeenschapsoefening zijn met Hem, Die de Weg, de Waarheid en het Leven is.

Als u deze overdenking onder de ogen komt, schrijven wij al weer october. Dat is de maand, waarin vele activiteiten zich weer gaan ontplooien, ook op het kerkelijk erf: catechisaties, jeugdverenigingen, vergaderingen, enz. En zeker, het is goed voor de naam en de zaak van Christus bezig Ie zijn. Wij kunnen nooit genoeg voor Hem doen. Maar vergeten wij onder dit alles het éne nodige niet: aan Jezus' voeten te zitten en Zijn Woord te horen en te bewaren! Want niet het werken voor

Jezus Christus, maar de Heiland Zelf moet ons het voornaamste zijn.  Het leven des geloofs is inwendig en uitwendig. Uitwendig komt het te voorschijn in het zeer bezig zijn met veel dienens. Maar inwendig bestaat het in het leven des gebeds, in de omgang met Hem, in de oefeningen des geloofs. En deze inwendige zijde, dat leven in de binnenkamer, mag allerminst verwaarloosd worden. En denkt niet, dat gij, door veel met die verborgen omgang met God bezig te zijn, te kort zult schieten in uw uitwendig geloofsleven en aardse roeping. Luther zag het zo goed hij drukte het op de hem eigen wijze uit: , , vlijtig gebeden, is half gestudeerd". Neen, dat verborgen leven moet te voorschijn treden. Gij kunt u dan niet stilhouden. Een stam. vol van levenssappen brengt takken en bladeren, bloesems en ruchten voort. Lezer(es) uit de werken vloeit niet het geloof voort, maar uit het geloof vloeien de werken voort. Het geloof is dus het voornaamste, nietwaar?

Het komen tot, het blijven bij Jezus Christus. En toch: geloof en werken gaan samen. Laat dan het éne nodige vooraan staan. Zoekt veel omgang met de verheerlijkte Heiland. Dat goede deel zal van u niet weggenomen worden. Alles vergaat en is vergankelijk. Maar die gemeenschap met Jezus Christus blijft. Dat goede deel, dat éne nodige, wordt in de hemel in volkomen mate genoten. Daar zal het een eeuwig zich verlusitigen in Hem zijn. Zalig degenen, die dat goede deel mag beërven. Dat schenke de Here ons uit vrije genade.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen