Verzegeld met de Heilige Geest

In vers 11 van dit hoofdstuk zegt Paulus: „in Welke wij zijn" en in vers 13 lezen we: „in Welke ook gij zijt". Hier worden dus twee groepen verondersteld. En wel deze twee nl. de Joden die eerst tot het geloof in Jezus Christus gekomen zijn en de heidenen, die Hem nu ook hadden erkend. „Wij eerst, maar nu ook gij".

De Nieuw-Testamentische gemeente, die zijn oorsprong vond in Jeruzalem, strekt zich hier al uit tot Efeze. Paulus heeft daar het Evangelie verkondigd en geleerd dat God in Jezus Christus een weg heeft geopend, waardoor zondaren zalig kunnen worden. Als voorbeeld mocht hij uit eigen ervaring spreken. Hoe ook aan hem, de grootste der zondaren, barmhartigheid is geschied.

Dat Evangelie heeft Paulus daar in Efeze gepredikt. En velen hebben dat woord gehoord en geloofd. Dat woord Gods, — dat hen enerzijds veroordeelde, maar dat anderzijds sprak van genade en vergeving, die daar is in Jezus Christus. En daardoor, door dat gelovig horen en aannemen van dat woord zijn ze met Christus verbonden geworden.

Met dankbaarheid mag Paulus gewagen van het feit, dat de Heilige Geest Zich ook daar in Efeze heeft willen bedienen van dat woord. In zulk een stad, waar de duisternis van het heidendom heerste, daar heeft hij mogen ervaren, dat men zich liet overreden door de prediking.

Hoe veel te meer zou dit dan, bij ons verwacht mogen worden, die van kindsaf de Schriften geweten hebben. Dat wij allen zouden behoren tot degenen, van wie Paulus zegt: „dat ook gij in Christus Jezus zijt, doordat gij het woord der waarheid, nl. het Evangelie der zaligheid, gehoord hebt".

Helaas is dat niet het geval en moeten we constateren, dat velen wel hoorders des woords zijn, maar geen daders. Daders des woords zijn we wanneer het ons om die Christus begonnen is, van wie de Schriften spreken. Als we Zijn onmis­baarheid hebben opgemerkt, maar ook Zijn dierbaarheid hebben beseft. Bij wie dat het hoogste verlangen is geworden om het eigendom van Christus te zijn, ook al durven ze nauwelijks te geloven, dat dit voor hen mogelijk zou zijn, daar is het woord van toepassing: „zalig zijn ze, die het woord horen en hetzelve bewaren". En van die mensen zegt Paulus hier: „ook gij zijt in Christus, nadat gij gehoord hebt".

Waar dit plaats vindt dat een zondig mens zich aan Christus leert overgeven, daar is dit tot stand gekomen door de Geest van Pinksteren. Daarom komt altijd weer Gode de eer toe, wanneer iemand door het woord met Christus verbonden wordt. Die Heilige Geest is het die tot Christus brengt en met Hem verbindt, zodat het worden mag: „in Welkce gij ook zijt".

Onze tekst sprak echter van een verzegeling. Nadat gij geloofd hebt, zijt ge verzegeld geworden met de Heilige Geest der belofte.

Dat woord verzegelen herinnert ons aan de sacramenten, die ons ook de beloften van het Evangelie verzegelen. Iets daarvan vinden we daar in Efeze ook. Ze werden verzegeld met de Heilige Geest der belofte, met de beloofde Geest.

Eerst is hun door de werking van woord en geest de armoede en de verwerpelijkheid van een mens buiten Christus geopenbaard, om ze zo verlegen te maken om Christus en daarin hun gerechtigheid te zoeken en te vinden. Maar hier vinden we nu, dat God dat werk als echt, als door Hem gewerkt, bezegelt en stempelt, zodat ze niet meer behoeven te twijfelen of ze wel genade ontvangen hebben.

En hoe is dat nu vandaag? Kan er ook nu nog gesproken worden van een verzegeling des geestes? Laten we beginnen met te zeggen dat het aanvankelijke werk van de Heilige Geest door het woord nog precies zo plaats vindt als in de dagen van Paulus. Maar dat geldt ook van die verzegeling des geestes, al ge­ schiedt het misschien minder opvallend als in die dagen.

Als er vandaag iemand mag komen tot de belijdenis dat niet alleen anderen, maar ook hem of haar vergeving van zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is uit loutere genade, alleen om de verdienste van Christus' wil, dan is dat een verzegeling van de Heilige Geest.

Wanneer de vreugde van die eerste christengemeente ook in uw hartsiiaren aan het trillen brengt en u voert tot de blijdschap des geloofs, dan is dat een werk van de Heilige Geest, die verzegelen wil, wat ge in Christus moogt hebben. Zo gaat de Heilige Geest ook nu nog door met te verzegelen, wat Hij begonnen is en met te versterken, wat Hij heeft gewrocht.

Nu is er verschil tussen verzegeld zijn en verzekerd zijn. Men kan verzegeld zijn, zonder verzekerd te zijn. De kleinen in de genade hebben evenzeer die verzegeling als de groten. Misschien hebben ze er zelf nauwelijks erg in, maar de omgeving bespeurt het. Ze tonen het in hun woorden en daden.

En nu hebben wij ons bij deze tekst wel af te vragen of er bij ons iets van een opwassen is te bespeuren. Of daar gesproken kan worden van een afsterven van de oude mens en van een opstaan van de nieuwe mens. Of moet u, die dit leest van uzelf zeggen: het blijft alles bij het oude. Uiterlijk meelevend, maar innerlijk ongeroerd en onveranderd, zonder liefde tot God en de naaste. Vraag u dan af of dat eerste deel van onze tekst wel bij u heeft plaats gehad nl. of ge het woord wel gehoord en geloofd hebt en of ge daardoor wel met Christus verbonden zijt. En zo niet, laat dat dan uw grootste zorg zijn en smeek de Heere of Hij u door Zijn levendmakende Geest wil brengen tot vernieuwing en tot een opstanding uit de doden.

Wij kunnen slechts verzegeld worden, nadat wij geloofd hebben. Dan eerst worden wij verzegeld in Ghristus, door de Heilige Geest. Want het gaat niet om de Heilige Geest, maar om Christus. Daar wil die Geest u steeds nauwer mee verbinden. Die wil u inlijven in Christus. Die wil woning bij u maken, en verzegelen van de afwassing uwer zonden en uw leven dagelijks vernieuwen.

Die verzegeling mag dienen tot een onderpand van onze erfenis, tot prijs Zijner heerhjkheid. Dit zegel van de Heilige Geest is een bewijs, dat ge uzelf niet meer toebehoort, en dat ge de wereld niet meer toebehoort, maar Hem, Die u dat zegel geschonken heeft. De Heilige Geest wordt ook genoemd een onderpand. Zoals iemand die wat koopt, soms een waarborgsom moet storten, zo geeft de Heere in de Heilige Geest ook reeds een voorschot, een on­derpand van de volkomen verlossing. Van de erfenis, die voor de verzegelden bewaard wordt. Daar wijst het zegel des geestes heen naar die onverderfehjke erfenis, naar dat blije vooruitzicht om straks ontwaakt, Gods lof te ontvouwen. Daar eindigt onze tekst mee: tot prijs Zijner heerlijkheid. Tot lofprijzing van Gods grote Naam.

Laten wij er nu wel acht op geven, dat hier de verzegeling volgt op het geloof. Wij willen het vaak omkeren. Eerst vastheid dat de belofte voor ons is en dan geloven. De orde der Heilige Schrift is: eerst geloven en dan verzegeld worden. Eerst geloven in Christus en Zijn Woord en dan het onderpand ontvangen.

Het is zo eigenaardig. De H. Geest is de eerste die begint en die het laatste wordt gekend. Hij voltooit het werk der verlossing.

Tot prijs Zijner heerlijkheid.

Zijn naam moet eeuwig eer ontvangen. Men loov Hem vroeg en spa. De wereld hoor en volg mijn zangen Met amen, amen na.

(Zeist)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen