De zeven Geesten voor de troon

’t Werd ons reeds duidelijk, dat het getal zeven in het boek Openbaring een symbolisch getal is, dat heiligheid, volmaaktheid en volheid aanduidt.

De groet aan de zeven gemeenten is er een aan heel de kerk, van toen en van nu. En zo is het ook met de zeven Geesten, zij verbeelden tesamen de ene Grote Geest, Gods Geest, dé Geest! Ook Hij hoort thuis hier in deze liturgische inleiding van Johannes' Openbaring, namelijk als één van de drie: de Vader, de Geest en de Zoon.

De genade en vrede komen ook van Hem! Dus de verzoening met God, de vergeving der zonden, het koninkrijk Gods en het eeuwig leven daarin.

De kerk heeft in haar liturgie altijd geweten van de Drieënige, zijn lof bezongen; en om zich dat niet te laten ontnemen deze leer later vastgelegd in haar belijdenissen. Maar zij moet blijven leven in het hart van de gemeente en elk harer leden.

Dus zeven Geesten voor de troon ... De taal der symboliek is zinrijk; laat ruimte voor velerlei uitleg, geeft stof tot overdenking in verschillende richting, met het gevaar dat men op dwaalwegen komt! Niet voor niets zijn al zovelen over het boek Openbaring gestruikeld; toch weegt dat ene nadeel niet op tegen de vele voordelen.

We willen trachten - met schroom - het geheimenis te benaderen. Betrekken we dan allereerst de zeven gemeenten bij de zeven Geesten, dat is legitiem, want het wordt ook in de tekst gedaan. Straks in de hoofdstukken 2 en 3 zullen die gemeenten ons worden voorgesteld. Met haar zorgen, haar noden, haar zonden, haar strijd en overwinning. Een spiegelbeeld van het leven der gemeente ten allen tijde. Zo is de kerk, de kerk der eeuwen, als deze zeven gemeenten. Ook mijn gemeente, ook de uwe. Zo zijn wij!

Er is iets van God in die gemeenten, iets van de Geest, maar ook heel veel van ons, het vlees. Maar dat zij er nog zijn, en blijven, dat is omdat ze hangen aan de draden van de Geest. De vastheid der kerk ligt tot voor de troon van God. Jezus zelf preludeerde daarop toen hij zei: De poorten der hel zullen Mijn gemeente niet overweldigen. Stukken ervan vallen soms wel weg, maar het geheel blijft. De geesten die van beneden komen vreten haar aan, maar de geesten die van boven zijn vullen haar aan. We moeten de gemeente leren zien tot op de Geest, dan zien we haar gebeente, haar kracht. Dat bewaart voor mismoedigheid en verlamming.

Laten we onszelf er ook bij betrekken, we zijn immers leden van die gemeente. Onze kracht is de kracht van de Geest. De rest staat op eigen rekening. Het laatste maakt ootmoedig, het eerste dankbaar. De genade en vrede komen waarlijk van de Geest, niet van ons. Kom Geest! Dat was het gebed van de kerk der eeuwen, in haar officiële gebouwen, maar ook in de verzuchting van zovele zielen in de stilte van de huiskamer, slaapkamer, studeerkamer, of ander bidvertrek, of ook wel onder de wijde hemelkoepel. Dat bidden en zuchten mag geen christen nalaten, zelfs niet al staat hij dagelijks aan de machine in de fabriek of op de stellingen als bouw­vakker. Kom Geest! binnen de wanden van mijn zondig hart, waar zoveel op reiniging en heiliging wacht; kom in mijn gezin, waar het alle dagen wat anders is nu mijn kinderen groter worden; kom in mijn gemeente waar het tegenwoordig zo lauw is als eens te Laodicea; kom in heel de kerk, tot An de uithoeken van China en Cuba, waar het nog een wonder is als twee of drie samen komen in Uw naam; kom in en over alle vlees, herschep alle dingen!

Dat is dus het eerste, de Geest draagt de kerk, is haar kracht. Daar mag ten tweede, bij gezegd worden, dat Hij er is en klaar staat; altijd en nog steeds! Immers, Johannes zag Hem staan, voor de troon. Terwijl de Vader zit, en Zijn Zoon eveneens, namelijk naast Hem, staat de Geest. Typerend voor de Geest! 't Getuigt van dienstvaardigheid, een bereidheid die nog groter is dan die der engelen.

Zo'n Geest hebben we! Och, schonk Gij mij de hulp van Uwe Geest, zingen we weleens. Dat mag, als het maar geen gelamenteer wordt. Zoals een kind dat zeurt omdat het denkt dat het toch niet krijgt wat het denkt nodig te hebben.

Dan doet u tekort aan de bereidheid van de Geest. Vertwijfel gerust aan al wat van uzelf is, maar niet aan wat de Geest kan en wil. Er staan er zeven voor u klaar, zegt Johannes. Er is maar één wenk voor nodig van Hem die is, die was en die komen zal, de eeuwige Getrouwe. De Zoon, naast Hem heeft de Geest beloofd en gezonden en doet nog altijd met de Vader samen dit goddelijk werk. Mijn Vader werkt tot nu toe, en Ik ook... en daarom: niet ongelovig, maar gelovig, en wacht! Het Woord mag u doen hopen. En wilt ge tekenen? Jezus wees eens op de vijgeboom.; en weer is het voorjaar; als ge deze meditatie leest, zijn de knoppen van de bomen of heesters achter of vóór uw woning al uit. God vernieuwt het gelaat van deze aarde. Zou Hij u vergeten?

Zeven geesten voor de troon Die troon van God, u hebt er een voorstelling van? Men beweert dat tegenwoordig de mens daar niet meer voor vreest, 't Is mogelijk, maar dat kon dan wel eens meer aan de kerk liggen dan aan de (veranderde) wereld. Onze gewetens corresponderen op de prediking die we wekelijks horen. Komt daarin de troon van God niet meer voor, dan slapen onze gewetens in; en anders blijven ze wakker. Gods troon is er een van recht en van genade. Tegenover de onbuigzamen handhaaft Hij zich; de nederigen bewijst Hij genade. De rechterstoel een genadestoel, Luther en vele anderen hebben er een kwart of zelfs een halve eeuw over gepreekt.

Wie begerig is naar de Geest, hij moge weten dat er zeven geesten klaar staan voor Zijn genadestoel. Aan Geest geen gebrek. De hele aarde kan, wil en zal God ermee vervullen, en zal Hij dan overslaan dat hoekje, mijn hart, waar zo dringend op Hem gewacht wordt? Reeds in dit wachten is Hij! Want wachten, zuchten en bidden is ook werk van de Geest.

In die gestalte is Hij thans op aarde; meer in de vorm van vragen dan van ontvangen, meer in de vorm van verwachten dan van kómen. Wel is Hij uitgestort, maar de volheid zag Johannes hierboven. Dat is ons bezwaar tegen alle Geestdrijvers dat ze teveel hébben en te weinig vragen. Dan vervalt het leven des geloofs op de belofte, worden we te rijk.

Er staat tegenover, dat we ook geen vrede kunnen hebben bij de secularisatie; haar althans niet zo hoog vieren kunnen als soms wel gedaan wordt. De Geest gaat alles doorademen; aan de naakte natuur hebben we niet genoeg. Een zuivering en heiliging is nodig. Dat zet ons in een tweekamp met de vader der leugens, wiens kinderen wij van nature zijn, die ook de vorst dezer eeuw is. Van die strijd heeft Johannes veel geweten en ook geschreven in zijn Openbaring; we mogen haar niet uit het oog verliezen bij wat hij zegt over de zeven geesten.

Er loopt een draad van triomf door zijn woorden heen, als het ware eveneens door het telwoord „zeven" uitgedrukt. Tegen deze zeven geesten Gods zal die éne geest die van beneden komt, niet opgewassen zijn. Ziehier, een troostvol perspectief. De zeven geesten zullen uitvoeren wat onze Heere en Zaligmaker in principe reeds gedaan heeft aan het kruis en in de hof van Jozef, namelijk overwinnen, verdrijven en verdelgen zonde en schuld, dood en hel, de duivel en al zijn dienaren! Zijn Geest zal heersen, zuiveren en heiligen alle harten, die Hem zijn toevertrouwd, en tenslotte al wat geschapen is, door Hem die gezeten is op Zijn troon en ons en alle dingen in Zijn hand heeft.

Het hoofd omhoog! En het hart en alles open voor de Geest, de zeven geesten voor de troon!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen