DE GEEST WEDERSTAAN

De Schrift geeft van de diaken Stephanas een schoon getuigenis. Hij was vol van geloof en kracht en hij deed wonderen en grote tekenen onder het volk. Dus zomaar in het openbaar. Dat is gevaarlijk! Ze hebben de Heere Christus erom gegrepen. Maar Stephanus, gedreven door de Heilige Geest kan niet zwijgen. Hij moet spreken van Hem, die gekomen is om zondaren zalig te maken. Die voor hen leed en stierf en....
Maar wat dan een hard en scherp woord van deze Christusprediker. Fel klinkt de beschuldiging, Gij hardnekkigen en onbesnedenen van hart en oren, gij wederstaat altijd de Heilige Geest. Waar blijft bij deze beschuldiging de lieflijkheid van het Evangelie? Het is geen kleinigheid: gij weder staat altijd de Geest!
Afgezien van deze aanpak lijkt ook de inhoud van zijn woorden te ver te gaan. Is de Heilige Geest te weerstaan? Kan iemand Hem tegenwerken of tegenhouden? Wij spreken toch van de onwederstandelijke werkingen van de Heilige Geest. We hebben er bewijzen van. Hoe ging het toe op de Pinksterdag en welke weerstand had Saulus te bieden op de weg naar Damascus? We zouden meer voorbeelden kunnen noemen. Zegt Stephanus misschien in het vuur van zijn rede dingen die hij niet verantwoorden kan? Nee Stephanus is vol van de Geest. Hij wordt bewaard voor onwaarheden.
Zeker, wij zijn ervan overtuigd, lezer, dat waar God werkt met zijn Geest al het andere moet zwichten. De voorbeelden van het Pinksterfeest en van de bekering van Paulus zijn duidelijk. Wij moeten echter niet te haastig zijn met onze conclusies. Die voorbeelden belichten namelijk één kant van de zaak. Gods kant, maar er is ook een menselijke zijde aan. Wij mensen zullen zo mogelijk strijden tegen God. Het klinkt u misschien wat vreemd in de oren, want zegt u, waarom zouden wij tegen Hem strijden, daar Hij toch het goede met ons voorheeft. Waarom? Omdat wij gevallen mensen zijn. Wij kiezen de weg tegen God in. Dat zit ons sinds de zondeval in het bloed. Altijd Hem wederstaan. Zo zijn wij! Dat is onze menselijke zijde. U mag dit wel goed onder ogen zien lezer, want zoveel mensen doen eenzijdig een beroep op het werk van God en zij laten eigen tegenstand en onwil ongenoemd. Zij kennen schijnbaar maar één kant. De Heere moet het doen met de onwederstandelijke werkingen van zijn Geest. En als God niet ingrijpt in mijn leven.... dan kan ik er niets aan doen. En vlijtig zoekt men teksten om zichzelf wat op de been te houden. Alsof het daarom ging!
Het verlossingswerk gaat van de Heere uit. Hem komt dan ook alleen de eer toe. Maar daarom mogen wij nog niet vergeten, dat God ons gemaakt heeft tot verantwoordelijke mensen. Wij zijn geschapen naar zijn beeld. Versierd met de gaven van verstand en wil. Dat zet ons op een bijzondere plaats in de schepping. Boven alle andere schepselen en tegelijkertijd verantwoordelijk tegenover God. Wij moeten eenmaal rekenschap afleggen. Zal een ongelovige op die dag tegen de Heere kunnen zeggen: 't is uw schuld? U had mij moeten grijpen? Lezer, u weet beter. Hij zal moeten zeggen: Gij hebt geroepen. Uw stem klonk in voorspoed en tegenspoed maar ik heb niet willen luisteren. Het is mijn schuld.
Is dan het eerste, het onwederstandelijke werk van God niet waar? Zeker wel! We vinden die twee dingen in de Schrift naast elkaar. De Geest is niet te weerstaan en aan de andere kant dit woord van Stephanus: gij wederstaat altijd de Heilige Geest. Gods souvereiniteit en de verantwoordelijkheid van de mens, twee rails van dezelfde spoorlijn. U moet er niet een van wegnemen want dan volgt de ontsporing. Zij moeten naast elkaar blijven. We mogen noch tekort doen aan Gods souvereiniteit noch aan de verantwoordelijkheid van de mens.
Dat is de prediking van Stephanus. In een lange rede voor de hogepriester geeft hij een machtig getuigenis van de eenheid van de heilige geschiedenis. Die geschiedenis is een proces van genade en zonde. Stephanus vertelt hoe de Heere in zijn genade gehandeld heeft met Israël, maar ook, hoe dat ondankbare volk steeds in zonde zich afkeerde van Hem.
Deze waarheid brengt hij over op het heden. Niet alleen de vaderen hebben zo gehandeld. Maar, zegt Stephanus, vandaag is het niet anders. U — en hij wijst op de Joodse raad — u bent een getrouwe weergave van uw vaders. Zij hebben de profeten gedood, die hen toch de Messias verkondigden. Maar gij hebt de rechtvaardige Jezus Zelf gedood. En dan samenvattend: gij hardnekkigen en onbesnedenen van hart en oren, gij wederstaat altijd de Heilige Geest, gelijk uw vaders al zo ook gij.
Ter verantwoording geroepen roept hij de zeventig ter verantwoording. Geen pleidooi voor eigen leven. Enkel getuigenis voor Hem. Dat doet hem vurig spreken: gij hardnekkigen. Farizeeën en Schriftgeleerden hebben een harde nek. Wij zouden zeggen, een starre hals. Halsstarrigen weten niet van buigen. Zo was het vroeger. Israël ruimde de profeten uit de weg want men wilde de waarheid niet horen. Jozef werd door zijn broers verkocht en Mozes moest vluchten naar Midian. Zo ging het vroeger, zo gaat het nu. Wie de waarheid spreekt wordt door de halsstarrigen uit de weg geruimd.
De beschuldiging gaat nog verder. De zeventig zijn voor Stephanus onbesnedenen van hart en oren. Onbesnedenen, dat zijn de heidenen. Natuurlijk hadden de leden van de Joodse raad in de besnijdenis het teken van Gods verbond in hun lichaam ontvangen. Ja, zegt Stephanus, dat kan wel, maar hoe staat het met hart en oren? Zijn die ook besneden? Nee, gij hebt een heidens hart en heidense oren. 't Is niet voldoende in het verbond te zijn. De Heere vraagt verbondsgehoorzaamheid. En voor gehoorzaamheid zijn hart en oren de organen. Weer denken we aan de vaderen. Jaar aan jaar klonken de profetenwoorden. Maar het volk wou niet naar zijn stemme horen. Dan is er nog wel het uitwendige van de godsdienst maar het leven ontbreekt. Het hart houdt zich ver van God. Dat was de zonde van de vaderen. Een starre hals, een heidens hart. Zij wilden de geestelijke genadeschat, die achter het woord van de profeten en achter het hout en het steen van de tempel schuilging niet aanvaarden. Zij wederstonden de Heilige Geest. Zij vielen er tegenin, zoals een boom, die omgehakt wordt, de verkeerde kant uit kan vallen. Ieder weet hoeveel schade dat kan opleveren.
Gij wederstaat altijd. Dwars tegen het woord en tegen de bedoelingen des Heeren in. Dat deze beschuldiging insloeg wordt duidelijk uit het venijn ten antwoord. Zij knersten met de tanden. Zij waren ziedend, want zij waren geraakt. Over die reacties denken wij nu niet. Maar dat woord van de diaken, gedreven door de Geest, blijft staan. Ook voor ons. Lezer, probeer eens een antwoord te vinden op de vraag: hoe en wanneer ga ik er dwars tegenin? En waar is mijn gehoorzaamheid? Het kon wel zijn, dat u hetzelfde vonnis hoorde: een starre hals, een heidens hart en heidense oren. Scherpe ontleding. Ontdekking noemen we dat.
Gode dank, een Christusprediker als Stephanus heeft meer te zeggen. Lees maar even verder in de geschiedenis en zie zijn sterven en hoor zijn gebed, dat hij in Christus naam voor zondaren doet. Die naam is er nog. En de ontdekking heeft ten doel, dat wij Hem zoeken. Dat moeten wij doen, dat is voor onze verantwoordelijkheid. Maar wie vindt zal getuigen:
Mijn God U zal ik eeuwig loven
Omdat gij het hebt gedaan.
P.                                                                                            J. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen