DAARNA EN DAARNA

Paulus spitst de inhoud van het evangelie toe op de blijde boodschap van de opstanding. Daarover deden in Corinthe vreemde leringen de ronde, zodat de apostel er behoefte aan heeft met nadruk te stellen: En dat Hij is opgewekt ten derden dage, naar de Schriften. Wanneer hij dat stelt, is het geen eigen opinie en geen eigen conclusie. Het is: confessie. Belijden, wat ons werd bekend gemaakt.

Er zijn getuigen om het evangelie — bericht en boodschap zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden — te staven. Jezus, de Verrezene is gezien van. Liet zich zien aan. Met de opstanding, herneemt Hij het initiatief, gaat Hij tot het offensief over. En de verschijningen onderstrepen het openbaringskarakter van de opstanding. Christus is niet opgestaan in de herinnering, de verbeelding, de ervaring van de discipelen; Hij stond zelf òp in de hof van Jozef en Hij heeft zichzelf laten zien. Het verschijnen maakt het aanschouwen mogelijk. Er waren zodoende ooggetuigen. Met hun getuigenis mogen wij ons tevreden geven.

Bij dat zien komt nog wel het een en ander kijken. Hij liet zich niet aan iedereen zien: De wereld zal Mij niet meer zien, maar gij zult Mij zien. Die Hem zagen, zagen niet meteen dat Hij het was; er was hoogheid en vreemdheid om Hem heen. Zij zagen Hem met hun eigen ogen, maar tegelijk ontvingen ze verlichte ogen, zodat zij Hem herkenden, als hun Heere Jezus. Toeschouwers waren ze niet, die aanschouwers van Zijn heerlijkheid. Hun leven stond en viel immers met Hem! Hij zei: Hier ben Ik weer, en zij werden verblijd. Hij nam de draad weer op, die Hem, bij Zijn dood, naar het scheen uit handen geglipt was; Hij deed het bij Thomas en bij Petrus en bij al de anderen. Jezus leeft; Hij is het Zelf en Hij is Dezelfde. Het wordt geen dor verslag van gebeurtenissen uit een ver verleden. Waar Christus zich levend vertoont, daar doet Hij herderlijk werk, daar hoort u het herderlijk hart kloppen. Hij vergadert de verstrooide schapen. Daarna is Hij gezien van Cefas, u weet wel, de discipel, die Hem verloochende. Tenslotte van Paulus. Dat was buiten de orde — een ontijdig geborene — maar naar de aard van deze Jezus. Hij verscheen aan mensen, die Hem verloochend en vervolgd hadden. Hij laat hen niet los, en Hij staat nergens voor. Zo laat Hij zich kennen.

Daarna is Hij gezien van Jakobus. Nadere gegevens ontbreken. Jakobus, de broeder van Johannes; Jakobus de zoon van Alphaeus; Jakobus de broeder des Heeren. De laatste wordt hier bedoeld. Paulus kent hem; hij is wel eens bij Jakobus op bezoek geweest en heeft met hem gesproken. Misschien heeft Jakobus hem toen verteld, dat ook hij de Heere gezien had. En deze korte mededeling: daarna van Jakobus verklaart deze Jakobus tot een van de vele ooggetuigen.

Jakobus. In Nazareth kenden ze hem, daar kenden ze trouwens heel het gezin. Jezus, is dat niet de zoon van Maria, de broeder van Jakobus? Hoe kwam Hij er bij om zo hoog van de toren te blazen; zij ergerden zich daaraan. En Jakobus ergerde zich ook, hij werd er op aangekeken! Bij het begin van Jezus' optreden stelden de broers pogingen in het werk om Hem mee naar huis te nemen. Hij was wat overspannen, meenden ze, terwijl de ijver van Gods huis Hem verteerde. Ziet Uw moeder en uw broeders daarbuiten zoeken U. Toen antwoordde Jezus: Wie is mijn moeder, wie zijn mijn broeders? Hoe griefde het Hem dat Hij bij zijn broeders geen geloof vond.

De broeders namen hun Paasplicht waar, ze gingen op naar Jeruzalem. Ga mee, zeggen ze, openbaar u aan de wereld, laat ieder horen wie Gij zijt en ziet dan eens wat er van wordt. Want ook zijn broeders geloofden niet in Hem. Wat een smart: ik ben mijn broederen vreemd geworden en een onbekende voor de zonen van mijn moeder. Dat zal ook als een zwaard door de ziel van Maria gegaan zijn: de gedachten in de harten van haar kinderen kwamen aan het licht.

Jakobus was niet onverschillig, integendeel, hij was een vrome broeder. Voor Jezus wilde hij niet buigen! Net als de broeders van Jozef. Was Hij meer dan zij? De geschiedenis herhaalt zich.

Hoort nu de wondere genade, die Jezus aan Jakobus bewezen heeft: Daarna is Hij gezien van Jakobus. Wanneer, waar, hoe? Wat vragen wij naar bijzaken; de hoofdzaak treft ons: ook door Jakobus. Door die vleselijke broeder, die niet deed de wil des Vaders, die in de hemelen is. Want dit is de wil van de hemelse Vader, dat gij gelooft in Hem, Dien hij gezonden heeft! Jakobus was godsdienstig, hij wilde godvrezend zijn, de wet houden en zo, maar op deze klip leed hij schipbreuk. Hij geloofde niet in Jezus.

De Heere Jezus zoekt hem op, openbaart zich aan hem, brengt hem tot geloof. Dit zien is van beslissende betekenis voor Jakobus geworden. En daarin maakt Christus zich een heerlijke naam. Hij laat Jakobus niet links liggen; wat vlees en bloed hem niet konden leren maakt Hij hem bekend.

Kan dat? Dat iemand die zich tegen Hem verzet, die zich aan Hem ergert, door Hem terecht gebracht wordt? Dat kan! De boodschap van Pasen is een blijde boodschap. Jezus is opgestaan. Hij is sterker dan de dood. Nergens nestelt de dood zich behagelijker en hardnekkiger, dan in het ongeloof. Is het zo bij u, die dit leest? U bent dicht bij Jezus groot geworden, maar u leeft uw eigen leven, u zoekt uw eigen weg, u houdt het bij uw eigen waarheid. Terwijl Hij de weg en de waarheid en het leven is. Daar wilt u niet aan geloven, want dan moet u er aan geloven, zit het daar niet op vast? Is dat niet het dode punt, waar niemand u overheen kan helpen. Niemand? Hij wel! Het woord: Ik ben mijn broederen vreemd geworden, werd vervuld. Dat andere woord zal eveneens vervuld worden: zo zal Ik Uw lof aan mijn broederen vertellen. Jezus wekt Jakobus op tot een nieuw leven. Jakobus een dienstknecht van God en... van de Heere Jezus Christus. Dat is hij toen geworden.

Het getij van zijn oude leven is met Pasen verlopen, nu worden de bakens verzet. Jezus roept hem tot dienst aan Zijn gemeente. In de gebedssamenkomst voor Pinksteren, is Maria aanwezig met haar zonen. Hij neemt weldra een belangrijke plaats in. Als Petrus uit de gevangenis is bevrijd laat hij een boodschap achter voor Jakobus. Op het zogenaamde apostel convent speelt hij een voorname rol. Hij wordt een der zuilen van de gemeente van Jeruzalem, en zo ontmoette Paulus hem. Petrus, Jacobus, Paulus. Een mooi drietal. Ze staan hier op één rij. Christus legt er eer mee in, met deze drie. In hen, zorgt Hij voor Zijn gemeente. Hij slaat deze drie pennen diep in de grond, om er de tent van Zijn gemeente aan vast te maken. Daarom volgt er na Cefas: de twaalven; en na Jakobus: al de apostelen. Jacobus behoort, strikt genomen, niet tot de apostelen. Wij zullen dat hier ruimer moeten nemen dan de twaalven, die eerst genoemd zijn. De gemeente te Corinthe kent blijkbaar meerderen van hen. Mannen, die het evangelie verkondigen, die getuigenis geven aan een levende Christus. Door hun dienst bouwt Christus Zijn gemeente.

Al de apostelen. Christus stelt ambten in en ambtsdragers aan. Zijn levenswerk is kerkewerk. Nee, Petrus, Jakobus, Paulus delen de lakens niet uit in de gemeente van Christus. Christus deelt ieder ambten en taken toe. Hij doet dat, aan Jakobus. Dat is de vrucht van Zijn verschijning. Lezen wij het, dan mogen wij moed houden voor hen, die zich te weer stellen met hand en tand, met de wet en de deugd. En moed houden voor de gemeente. Hoor Jakobus, die er geen fluit van geloofde, getuigen: Hij leeft!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen