Ik ga slapen

Jezus' avondgebed

Ik ga slapen, ik ben moe,
'k sluit mijn beide ogen toe;
Heere, houdt ook deze nacht
over mij getrouw de wacht.

Iedereen kent dit eenvoudige kindergebed voor het slapen-gaan wel. Bent u het verleerd, dan moet u het opnieuw leren. De ingewikkeldheid van ons leven wordt in dit gebed ontward en de grote mens wordt als een kind. Een kind, dat zich over geeft aan de Heere. Een kind, dat slaapt in Gods armen.

Ook de Israëliet kende zijn avondgebed. Heel bekend was het gebed, dat wij lezen in Psalm 31: in Uw handen beveel ik mijn geest. De kinderen baden het al. Ook in dit gebed geeft de mens zich over aan de Heere. De dichter van deze Psalm weet zich als een kind geborgen in Gods handen.

Ook Jezus heeft dit gebed eenmaal gebeden. Toen de avond van zijn aardse leven was gekomen. Hij bad het stervend aan het kruis. Het is zijn laatste kruis-woord.

Zojuist ontlaadde zich de inktzwarte lucht van Gods toorn boven zijn hoofd en de bliksem sloeg in in zijn ziel. Hij bezweek onder de vloek van de zonde. Hij schreeuwde het uit in die helse smart: Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? Dat was het dodelijk uur. Maar nu is dat voorbij. Nu is zijn ganse werk volbracht. De scheiding tussen Vader, en Kind ongedaan gemaakt. Nu is Hij weer Kind van zijn Vader. Het Kind gaat nu slapen, ... Het is zo moe.

Maar hoor.... voordat het Kind gaat slapen, bidt Het eerst zijn avondgebed. In Uw handen beveel Ik mijn geest. Vader... dat voegt Hij er aan toe. Zo kan alleen Gods eigen Zoon het zeggen. Hij geeft zich over met ziel en lichaam. Zo sluit Hij zijn ogen en slaapt in... de doodslaap in ... in Vaders armen. Zo wordt het einde goed. Zo wordt het goede vrijdag. Voor Jezus zelf, maar ook voor ons. Laten we zien.

met grote stem

Wij bidden vaak stil... voor onszelf. Dat kan, maar beter is het hardop te bidden. Vooral temidden van ons gezin. Het mag gehoord worden, dat wij bidden en wat wij bidden. Hoeveel kinderen zullen getroffen zijn door de gebeden van hun ouders.

Het gebed mag gehoord worden. Dat geldt nog veel meer van het gebed van Jezus. Het mag gehoord worden. Het móet gehoord worden. Waarom? Omdat dit gebed een overwinningslied is. Jezus bidt met grote stem een lied de wereld in. Zijn gebed klinkt over Golgotha, tot moordenaars aan het kruis, tot soldaten, die Hem kruisigden, tot priesters, die Hem haatten. Het gebed klinkt verder tot in de verste uithoeken van de wereld. Tot daar, waar de tollenaren en de zondaren leven. Het klinkt niet alleen in de ruimte, maar ook in de tijd. Met grote stem, schreef Lukas. Dat woord nam de H. Geest mee in zijn vlucht door de eeuwen. Het klinkt ... ook in onze tijd. We vangen de tonen op in het Woord, in de prediking, in deze meditatie. Vader, in Uw handen beveel Ik mijn geest.

Wat klinkt dat vreemd in onze tijd. Is dit kruis-woord geen parel, die voor de zwijnen wordt geworpen? Wordt de rust van dit gebed niet vertrapt door onrust-stokers? Wordt de overgave niet vergruisd door oproer-kraaiers? Wordt de stilte niet opgeslokt door de leegheid der muziek? Of. . . heeft de moderne mens toch diep in zijn ziel een angst voor de dood? Is hij toch op de vlucht voor het spook van de dood, dat rondwaart op de bodem van zijn leven?

Het klinkt door ... dit kruis-woord . .. ook in uw, in jouw leven. Die zonder hoop in de wereld bent. Die de ware rust in Gods genade niet kent. Die een verloren zoon, en een verloren dochter bent.

na-zeggen

Dit laatste kruiswoord is de enige reddingsboei in onze verloren wereld, in ons verloren leven.

Hij, Die het bad, droeg de schuld van de mens tegenover God. Hij, Die geen zonde kende, werd tot zonde gemaakt. Tóen was Hij geen Kind meer. Toen was hij een gevloekte. Juist zo verwierf Hij zich het kindschap bij zijn Vader. Juist door zijn scheiding sloeg Hij de brug naar God. Voor zichzelf, maar daarmee ook voor al de zijnen.

Al wie door Gods Geest heeft leren zien, dat Christus' schuld zijn schuld is, dat Christus' vloek zijn vloek is, die mag het horen, dat Christus in zijn plaats de schuld der zonde droeg en wegdroeg. Christus' laatste kruis-woord roept het luide: de schuld is weg. De straf is gedragen.

Wie zo op Christus ziet in het geloof, die hoort het vóór-zeggen uit Jezus' mond: Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest. Toe maar... zeg het maar na. Het kan, het mag. Toe maar . . . eerst stamelend, dan vaster en vaster. Ook ik. Vader, beveel mijn geest in Uw handen. Ja, Vader, Uw eigen Geest reikt mij dat woord van Christus aan en legt het mij in de mond.

uit-zicht

Wat is het evangelie van dit laatste kruiswoord een ongelooflijk groot wonder. Voor mensen, die gevangen zijn door de dood. Als zij het oog des geloofs op Christus slaan, dan wijkt de verschrikking van de dood. Hoe is het mogelijk! Dan wordt het sterven een ontslapen. Achter Christus komt het      Vader-huis in zicht, met zijn vele woningen.

Het is ontroerend, als soms een moeder vertelt van haar kind, dat ging sterven in een kinderlijk geloof. Met een glimlach soms .. . inslapend ... in Gods armen. Dan is sterven niet erg meer. Dan is het een doorgang naar het eeuwige leven. Dat wist Stefanus, die bedolven onder de stenen, zei: Heere Jezus, ontvang mijn geest. God spreidde tussen die stenen het bed voor zijn kind en hij sliep in. Zo sliepen mensen in, liggend onder de klauwen van wilde dieren in de arena, staande voor het vuurpeleton. Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest. Onbegrijpelijk. En nog, ook vandaag weerspiegelt zich de glans van dit laatste kruiswoord op sterfbedden, thuis of in het ziekenhuis.

En wij . .. u en ik ... hoe zullen wij sterven? Zal het ook een ontslapen zijn? Biddend: Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest? Wie dat gebed nu niet leert door de H. Geest, die valt bij zijn sterven in een eeuwige nacht. Vreselijk.

De Heere wil dat echter niet. Hij wil dit gebed ook ons leren, ouderen, jongens en meisjes, kinderen. Jong geleerd, oud gedaan. Je bent trouwens nooit te oud om te leren. Buig uw knieën en vraag ootmoedig: Heere, leer me die overgave aan U, die rust in U. Leer me kind te worden.

Denk aan 't vaderlijk meedogen. Heer, waarop ik biddend pleit.

En u. . . in uw ziekte, uw rouw, uw machteloosheid, uw schuld ... u die toch God zoekt in al uw zielsverdriet. Jezus sliep in. Hij sliep, totdat zijn Vader Hem wakker kuste. Op de Paasmorgen. Het licht van die nieuwe morgen gloort reeds bij het kruis.

Hoor, daar achter dit kruis-woord klinken de tonen van een nieuw lied. Het Paaslied der engelen, bij het lege graf: Christus is opgestaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen