'Geen plaats....'

Als je zo eens de tijd er voor zou nemen om nauwkeurig te letten op de wijze van kerstfeestviering van allerlei mensen, dan zou je ontdekken, dat ieder zo op zijn eigen wijze dit feest viert. De één doet het zus, de ander weer zó. En je zou geneigd zijn achter de tekstwoorden van deze meditatie: 'omdat er voor hen geen plaats was in de herberg' vandaag een groot vraagteken te plaatsen.

Géén plaats voor Christus op aarde? Vroeger dan misschien niet, maar nu toch wel? Het ziet er met al die kerstfeestvieringen toch nog zo slecht niet uit? Overal is plaats voor het Kind in de kribbe. Op de scholen, de zondagsscholen, op de verenigingen, in de ziekenhuizen, in de huiskamers en in de cafe's, tot op straat en in de winkels. De wereld van vandaag moet er dan toch wel op vooruitgegaan zijn! Want toen Christus geboren werd, was er volgens on-? : e evangelist Lukas geen plaats voor Hem \n de herberg, maar nu, het lijkt er haast wel op, dat er geen zaak zo welkom is dan de komst van het Kerstkind, en dat er nauvv^elijks een huis te vinden zal zijn, waar de kom^ende Kerstdagen geen aandacht aan het Kerstfeest geschonken wordt. De wereld viert feest! Eerste en tweede Kerstdag. De kaarsjes branden en men knielt bij de kribbe neer met tranen in de ogen. Men zucht eens over de boosheid van de grote mensen, die zo zwart afsteekt bij de smetteloze onschuld van dit Kindje, men zingt z'n Stille Nacht, Heilige Nacht met de kinderen mee en zegt meewarig: Zielig eigenlijk, in zo'n stal geboren te worden... en men gaat hoofdschuddend over tot de orde van het Kerstmenu.

Wonderlijk. Er heeft op het Kerstfeest ongemerkt een verschuiving plaatsgehad. Men is bezig met allerlei dingen, die soms op zichzelf wel iets moois hebben, maar met Christus nauwelijks iets te maken hebben.

Maar heeft het dan v, ^el zin om Kerstfeest te vieren? Lopen we zó niet het gevaar met onze handen het Kerstfeest neer te halen tot een zinloos gebeuren? Want alles wat wij van het Kerstfeest maken is nog geen Kerstfeest. Kerstfeest is een zaak van Goddelijke en hemelse orde. God maakt een insnijding in de tijd en in het gebeuren van mensen en plaatst midden in de wereld een kribbe en legt daarin een Kind.

God is aan het werk geweest en dat alleen maakt Kerstfeest tot een feest! Waarin het grote en beslissende heilshandelen van God centraal staat.

Toegegeven: wie Lukas 2 leest zal dat misschien niet direkt daaruit kunnen afleiden. Voor de oppervlakkige lezer speelt zich daar een gebeuren af, dat zich temidden van al het andere toevallig afspeelt. Alsof tijd en toeval het zo meebrachten, dat nu juist daar, in dat overvolle Bethlehem Maria haar dagen van bevruchting vervuld werden. En dat ze nu ongelukkiger wijze haar Kind op het meest ongeschikte moment ter wereld moest brengen.

Mag ik een ander licht op deze geschiedenis laten vallen? Het is immers heilsgeschiedenis? Dat wil zeggen: God de Vader maakt hier geschiedenis dwars door alles heen! Het kon anders en wellicht naar menselijke overwegingen beter. Maar God wilde het niet anders dan zó. Géén paleis, geen erewacht, geen saluutschoten, geen pracht en praal voor dit Koningskind, maar de eenvoud en armoede van de kribbe en de stal... Doeken waarin Maria haar Eerstgeborene moest wikkelen, géén koningsklederen. Een kribbe, waarin ze Hem moest leggen en geen rijk bestrikte wieg met kant. Niets. Helemaal niets.

De ergenis aller tijden!! En om aan deze ergenis te ontkomen hebben we rond de woorden van Lukas 2 onze Kerstromantiek aangebracht, waaronder de werkelijke feiten schuil gaan. Maar neemt u het maar zo letterlijk mogelijk, zoals het er staat. Want het is niet anders en het kon niet anders. Zozeer is de Zoon van God onzer één geworden, dat Hij kwam in onze menselijke schamelheid. Die om ons mensen en om onze zaligheid is nedergekomen uit de hemel en vlees is geworden van de Heilige Geest uit de maagd Maria en mens is geworden. En daar hoort de armoede van de stal en de schamelheid van de doeken en de kribbe bij. God heeft Zijn Zoon in de wereld van de zondeval doen ingaan. En Hij heeft Hem, Die geen zonde had, zonde voor ons gemaakt. Hij kwam in mijn armoede om mij rijk te maken. En als is het dan om en in de kribbe alles schamelheid, het is de grote rijkdom van het Kerstfeest. Een rijkdom, die niet valt uit te zeggen. Want in de kribbe ligt de Zaligmaker der wereld, Christus de Heere. En zó wordt Hij ons opnieuw bekend gemaakt.

Zie de tekstwoorden er maar eens goed op aan. Ze tekenen ons onze afkomst ten voeten uit. Die kale kribbe, die beestenstal en dat hulp'loos Kind toont ons de diepte van onze schuld. Toont ons ons oordeel. Kerst­

feest is een pijnlijk feest! Het zet het mes er diep in. De armoede en de vernedering van Christus toont ons wie wij geworden zijn door de zondeval. En wilde Christus ons daarvan verlossen, moest Hij onzer één worden. Moest Hij in ons zondige vlees komen. Daarvoor heeft Hij de heerlijkheid bij Zijn Vader verlaten, daarvoor heeft Hij nu juist de nederigheid en de armoede van de stal uitgezocht, om mensen — die leeg en arm zijn — vol te maken. Moeten we die armoede van de kribbe en de stal dan maar wat wegmoffelen om een gezellig Kerstfeest te kunnen vieren? Wordt anders de Kerstsfeer niet wat bedorven? Laat de tekstwoorden eens staan zoals ze er staan en laat het eens in z'n volle gewicht op u afkomen. Al moet het u dan veroordelen. 'En zij baarde haar eerstgeboren Zoon en wond Hem in doeken en legde Hem neder in de kribbe omdat voor hen geen plaats was in de herberg'. Want dat is nu het Kerstevangelie, de goede en de blijde boodschap, die u heden verkondigd wordt! God heeft een weg gebaand voor Zijn Zoon — al moet dan de stal de plaats van de geboorte worden. Er was geen plaats voor Hem, zelfs niet in de herberg. Maar Hij heeft Zich niet laten weerhouden door de herbergier van Bethlehem, zodat Hij niettemin een plaatsje heeft gezocht en gevonden. Om straks voor de Zijnen een plaats te bereiden in het huis Zijns Vaders in de hemel.

Hij vond geen plaats bij ons... maar wij vinden wel een plaats bij Hem. En zover zal het moeten komen willen we gezegende Kerstdagen hebben ... dat we komen tot Hem. En met minder mogen we niet tevreden zijn. Maar wat wordt het dan goed. In

de stal van Bethlehem. Want daar ligt mijn Heiland. Jezus de Zaligmaker. Ik was de vrede kwijt, maar daar heb ik ze gevonden. Bij Hem. Ik was de rust kwijt, maar bij Hem vond ik rust voor mijn hart. Ik werd door de zonde benauwd, maar Zijn bevrijdende kracht kwam in mijn leven. Ik was God kwijt, maar in Hem ontmoette ik God. Wie komt tot de kribbe, wie komt tot het Kind in de kribbe, zal zien dat het waar is, dat Hij de Zaligmaker is. Arm is ons hart en leeg is ons leven... maar dat moet u juist uitdrijven om tot Hem te gaan. Want al is het Kind in de kribbe nog klein, alles is in Hem aanwezig om de Middelaarstaak te vervullen. Hier maakt Hij er al een begin mee. Straks zal Hij zijn taak voltooien. Geen plaats in de herberg, geen steen waar Hij Zijn hoofd op kan neerleggen, geen plaats bij God en de mensen — het kruis en het graf. Opdat Hij een plaats zou bereiden voor rechtelozen en hulpelozen. Een plaats bij God. Daarvoor ging hij staan op onze plaats.

Kan de liefde van God ons rijker verkondigd worden dan hierin: dat God uit God en Licht uit Licht, afgedaald is tot de laagste plaats — tot onze plaats? Komt, laten wij aanbidden!

H. Smit

IJsselmuiden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen