Boekbespreking

S. Paas: Vrede en eenheid in Europa. Ultg. Buyten en Schipperheyn, Amsterdam; prijs ƒ 10, - .

Moeten er vrede en eenheid in Europa komen ? Zullen die er komen en hoe ? Presenteren zich in deze ontwikkelingen anti-christenen en hoe moeten zich de christenen bij dit alles opstellen? Op deze en dergelijke vragen geeft de oud-redacteur buitenland van het Reformatorisch Dagblad, de heer S. Paas, aan de hand van allerlei lectuur, ter zake, gedegen antwoord. Ieder die belang stelt in Europese eenwording, Navo, EEG — en wie niet ? — en die gaarne voorlichting wenst vanuit Schrift en belijdenis moet dit boek lezen.

Schrijver gaat uit van de souvereiniteit van Gods bedoelingen met oorlog en vrede, waaruit blijkt dat Gods vrede niet altijd die is die de wereld geeft én bedoelt en dat vrede soms straf kan zijn, straf waarop Gods vloek rust.

Vervolgens wijst hij aan hoe er een wijdverbreid streven is naar vrede via eenheid en hoe speciaal in Europa dit streven zijn bevorderaars vindt. De ' machten die in (West-)Europa vrede en eenheid willen vestigen zijn militair de, zoals Paas zegt, weinig populaire Navo^dit bleek o.a. recent tijdens de herdenking van het 25-jarig bestaan in de samenkomst in de Ridderzaal) en economisch de Europese Economische Gemeenschap. Bezwaren tegen de EEG zijn met name de bundeling van politieke overheidsmacht, de eventuele versterking van het Vaticaan als machtsfactor en de nivellering van de levensstijl. Ten overvloede blijkt dit ook uit een drietal gesprekken met reformatorische christenen, te weten te onzent de politici Verburgh en Van Rossum en in Engeland de secretaris-generaal van de Britse vereniging tot handhaving en bevordering van de zondagsrust. Hoewel het rooms-katholicisme kampt met machtsafbrokkeling is geenszins gezegd, gezien belangrijke reserves, of het verloren terrein niet wordt herwonnen gelet inzonderheid ook op de toenadering tot het communisme en links getinte katholieke vredesbewegingen.

Het supra-nationalisme vormt een van de ernstigste bezwaren gezien het onvervreemdbaar overheidsgezag zoals Rom. 13 en artikel 36 NGB daarvan getuigenis afleggen.

De Ost-politiek van Willy Brandt, de al of niet gewenstheid van een Europese kernmacht, Frankrijks streven naar hegemonie binnen de EEG, al deze aspecten komen ter sprake. Deze opmerkingen mogen voldoende zijn om aan te tonen dat veel oriëntatie en informatie wordt verschaft.

De auteur verwacht meer van inkeer tot de oorsprong van alle machten dan, van deze diverse eigenmachtige constructies om door valse eenheid verbasterde vrede te bewerkstelUgen. Hoewel krachtens Gods souvereiniteit Zijn Raad wordt volvoerd en hoewel via Zijn oordelen de waarachtige vrede eenmaal tot stand komt weerlegt hij krachtig de neiging om als christenen ook als reformatorische christenen niet te participeren aan de politieke beleidsvorming.

Ik wil mijn bespreking afronden met enkele vragen, die slechts demonstreren met hoeveel aandacht ik de beschouwingen heb gelezen. Ik kan goed volgen dat het moeilijk te aanvaarden is dat overheden hun gezag overdragen aan supra-nationale bestuurseenheden, niettemin vraag ik mij af hoe wij de vorming van grotere staatkundige eenheden die in het verleden hebben plaatsgevonden en waar wij nu in en mee leven vanuit deze optiek moeten waarderen. Ik onderschrijf de aanzienUjke risico's evenals de schrijver, wanneer bepaalde strevingen vanuit het christelijk geloof vanwege oppervlakkige gelijkluidendheid vermengd worden met alle mogelijke marxistische, neo-marxistische en hoe ook getinte activiteiten om zodoende tot grootscheepse eenheid en vrede te geraken. Met andere woorden: het antithetisch element kan op straffe van verlies van essentiële christelijke en bijbelse waarden niet gemist. In hfdst. III/IV van de Artikelen tegen de Remonstranten lezen wij dat de mens nog enig licht heeft overgehouden, enig onderscheid tussen hetgeen betamelijk en onbetamelijk is, ook betoont enige betrachting tot de deugd en tot uiterlijke tucht. Hieruit volgt dat er, hoe gering, onder mensen gemeenschappelijke noties en gehaltes zijn. In hoeverre is het mogelijk in politicis met name in de internationale staatkunde hierin een gemeenschappelijk uitgangspunt te vinden ? Als component van de noodzakelijke antithetische opstelling ?

Concluderend wil ik opmerken dat lezing en overweging van wat ons geboden wordt in 'Vrede ed Eenheid in Europa' ons kan helpen het verwijt te ontgaan verwoord in Mattheus 16: Gij geveinsden; het aanschijn van de hemel weet gij wel te onder* . scheiden, en kunt gij de tekenen der tijden niet onderscheiden ?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen