Eens was ik een vreemd'

Eens was ik een vreemd'ling voor Go'd en mijn hart; Ik kende geen schuld en gevoelde geen smart. Ik vroeg niet: 'Mijn ziele, doorziet gij uw^ lot? Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?

Al sprak daar een stem uit de Heilige Blaan Van 't Lam met de zonden der wereld belaan, Ik zocht bij de kruispaal geen veilige wijk: 'k Stond blind en van verre, in mijzelve zo rijk.

Ik deed als Jeruzalems Dochters weleer; Ik weende om de pijn van mijn lijdende Heer, En dacht er niet aan, dat ik zelf door mijn schuld Zijn kroon had gevlochten. Zijn beker gevuld.

Maar toen mij Gods Geest aan mijzelf had ontdekt. Toen werd in mijn ziele de vreze gewekt, Toen voelde ik wat eisen Gods heiligheid deed; Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed!

Toen vluchtte ik tot Jezus! Hij heeft mij gered; Hij heeft mij verlost van het vonnis der wet; Mijn heil en mijn vrede en mijn leven werd Hij: Ik boog me, en geloofde, en — mijn God sprak mij vrij.

Nu ken ik die waarheid, zo diep als gewis, Dat Christus alleen mijn gerechtigheid is: Nu tart ik de dood, nu verwin ik het graf. Nu neemt mij geen Satan de zegekroon af!

Nu reis ik getroost onder 't heiligend kruis Naar 't erfgoed daar Boven, in 't Vaderlijk Huis, Mijn Jezus geleidt mij door de aardse woestijn, 'Gestorven voor mij!' zal mijn zwanenlied zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen