Boekbespreking

Het Hoge Woord, Theologische bijdragen over het Schriftgezag, Ton Bolland, Amsterdam 1976 132 blz. Gelijmd.

In het Woord vooraf lezen wij: 'In oktober 1974 vierde de Gereformeerde Theologen-Studenten Vereniging 'Voetius' haar vijfenzeventig-jarig bestaan. Naast het organiseren van de in zo'n geval gebruikelijke festiviteiten, besloot het toen zittende bestuur tot het laten verschijnen van een lusrumbundel. Voor ogen stond een bundel opstellen, geschreven door reunisten van onze vereniging en handelend over de vragen rond het Schriftgezag'. Het is een goed idee geweest; wij danken er deze bundel opstellen aan, opstellen die er stuk voor stuk wezen mogen.

Hier volgt de inhoudsopgave: drs. S. Meyers: Gezag en uitzicht van het zelfgetuigenis der Schrift naar de confessie; drs. A. Noordegraaf: Schriftgezag en Schriftgebruik in de Handelingen der Apostelen; prof dr. S. van der Linde: Schriftgezag en rede; ds. H. G. Abma: Schriftgezag en zede; prof. dr. H. Jonker: Schriftgezag en prediking; prof. dr. B. J. Oosterhoff: Schriftgezag en modem bijbelonder­ zoek; prof. dr. C. Graafland: Schriftgezag en toekomst.

Ik waag mij er niet aan al deze opstellen kritisch te doorlichten, gesteld dat ik daartoe in staat zou zijn. Hier en daar heb ik natuurlijk mijn kritiek wel. Sommige ideeën of voorstellingen van zaken of stellingen vind ik of eenzijdig of zelfs gevaarlijk. Mogelijk dat ook de scribenten zelf critiek hebben op bepaalde stukken van bepaalde mede-scribenten. Ook al is er de hartelijke begeerte naar Schrift en belijdenis te theologiseren daarom is nog niet alles één pot nat.

Liever wil ik volstaan met het geven van een algemene indruk. Daarin hoort thuis de opmerking dat het mij opviel dat er 'onder ons' zoveel nota wordt genomen van wat er 'buiten ons' op theologisch erf aan de hand is en gezegd wordt. Er is zorgvuldig kennis genomen van de opvattingen van andere, vaak zelfs zeer systematisch, dus niet slechts te hooi en te gras. Een hele reeks van namen zou te noemen zijn van oudtestamentici, nieuwtestamentici, kerkhistorici en nieuwe theologen die allen aangehaald worden in deze bundel of zelfs uitvoerig aan het woord mogen komen. Had het boek een Register van namen gehad dan had ieder lezer dat snel kunnen controleren. Het is helaas echter een eenrichtingsverkeer; het is mij nimmer gebleken dat men van de zijde der anderen ooit zoveel aandacht geschonken heeft aan wat gezegd wordt door hen die willen theologiseren vanuit het gereformeerde belijden.

Mijn tweede opmerking houdt hiermee nauw verband: het boek legt er getuigenis van af dat men worstelt met de problemen. Men legt ze niet zomaar naast zich neer. Men kruipt er door heen. Men zoekt naar een oplossing en naar een verantwoording van die oplossing. De een is in het afwijzen beslister dan de ander, maar er is toch het gemeenschappelijke van ergens voor staan, van ergens willen halthouden. Er is een binding vanuit het centrum van het gereformeerde belijden. De boog wordt wel gespannen maar breekt toch gelukkig niet.

Er zijn twee gevaren; het gevaaar van zich te gemakkelijk houden aan het oude, én het gevaar van te ver meegaan met de ander. Als ik eerlijk mag zijn: het eerste gevaar ben ik in deze bundel bij geen der scribenten tegengekomen, het tweede bij sommigen wel.

Misschien kan een bundel als deze ar een steentje toe bijdragen dat wij die gereformeerd willen theologiseren wat meer zeker worden van onze zaak. Dat behoeft niet zelfverzekerdheid te zijn. Zelfverzekerdheid is een kwaad, maar zekerheid is een groot goed. God is niet een God van onzekerheid, maar van zekerheid, en van Zijn Woord geldt hetzelfde. Het gezag van de Schrift moeten wij stellig wel verdedigen, maar veel belangrijker is dat het er is. En als ik dan aan het slot toch een uitzondering mag maken, wil ik de lezers graag attent maken op het wijze en tegelijk zeer geestrijke opstel van ds. Abma, waarin echt originele uitspraken voorkomen, zoals wij die alleen maar bij Abma kunnen vinden. En ervan is zo treffend dat ik haar niet verzwijgen kan, zij luidt als volgt: 'Aan het wetticisme heeft de kerk de Eerstgeborene veler broederen dood' (75). 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen