De opstanding en de geschiedenis

De vorige keer hebben we gezien hoe Openbaring 1 voluit Paasevangelie is. Dit keer willen we nog op enkele andere aspecten wijzen. We noemen dan allereerst Openbaring 5 waar Christus aangeduid wordt als het Lam. Wie wat thuis is in de Schrift weet dat zowel in Oud als Nieuw Testament veelvuldig sprake is van het offerlam dat voor onze zonden geofferd wordt. Denk aan het Pascha (Exodus 12), aan de tempeldienst (Leviticus), aan het hoofdstuk over de lijdende knecht des Heeren (Jes. 53). En wat ons in het' Oude Testament geopenbaard wordt, vindt zijn vervulling in Christus die door Johannes de Doper wordt aangewezen als het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt (Joh. 1 : 29). In allerlei kerkhederen wordt over de betekenis van Christus' plaatsvervangend lijden en sterven gezongen met woorden die aan deze titel herinneren: , Lam Gods onschuldig . . .

Ook in de Openbaring duidt de benaming in verschillende gevallen op het lijden en sterven van Christus, Zijn offer voor onze schuld. Zo b.v. in d© woorden die sprekeïi over het Lam, dat geslacht is (5 : 6, 9, 12; 13 : 8), over het 'bloed van het Lam' (7 : 14; 12, : 11; 5 : 9). Wellicht hebben we hier een zinspeling op het Paaslam, temeer omdat in de Openbaring ook elders'op de verlossing uit Egypte gezinspeeld wordt (Openb. 15 : 3). Maar ook blijft het. mogelijk te denken aan Jesaja 53 : 7. In elk geval wordt duidelijk hoezeer de prediking aangaande Christus als het Lam in de Openbaring van Johannes overeenstemt met wat we elders in de Evangeliën en de brieven van Paulus en Petrus vinden. Maar er is ook nog een tweede lijn. Wij horen ook over de overwinning van het Lam (17 : 14), zijn felle toom (6 : 16), zijn komen ten gerichte (14 : 10), zijn beschikken over het boek des levens (13 : 8; 21 : 27). Het Lam wordt gns hier niet alleen getekend in zijn weerloosheid en offerbereidheid, maar ook in de overwinnaarsglorie.

Openbaring 5 : 6 zegt dat het Lam zeven horens en zeven ogen heeft, wat wijst op bevoegdheid, kracht en machtsuitoefening. Het Lam beheerst elke situatie. Koïtom hier wordt ons het Lam gepredikt als strijder en overwinnaar tegen de satanische machten, als aanvoerder en herder van de Zijnen, als rechter bij het laatste oordeel (7 : 17; 14 : 4; 20 : 11 V.V.).

En nu worden beide lijnen in Openbaring 5 op treffende wijze verenigd. Het Lam staat als geslacht en het ontvangt macht, bevoegdheid om de boekrol met de zeven zegels te ontsluiten. Ja, de Christus Die zichzelf geofferd heeft als een lam is tegelijk de Leeuw uit Juda's staim (Gen. 49 : 10 v, v.; Openb. 5 : 5). De grootheid en de macht van het Lam Gods berusten op zijn offer. Wat we ook elders in de Schrift vinden komen we ook in het laatste bijbelboek tegen: ruis en opstanding horen bijeen. Het kruis is de opstap tot de troon. Door lijden heeft Christus getriumfeerd (vgl. Fil. 2:6-11; Luc. 24 : 25-27). Op enkele plaatsen is sprake van het geslachte Lam dat in het midden van de troon van God staat (5 : 6; 7 : 17; 22 : 1, 3). Prof. dr. G. Sevenster schrijft op blz. 278 in 'De Christologie van het Nieuwe Testament': ok deze woorden getui­ gen van de goddelijke sanctie op het offer van Christus en geven op diepzinnige wijze uitdrukking aan de gedachte dat deze liefde, die zichzelf geheel wil verliezen voor anderen, tot het diepste wezen van God behoort. In het optreden van het Lam hebben wij dan ook het handelen van God zelf te herkennen.

Het Lam en de geschiedenis

Wat wordt met de boekrol bedoeld, waarvan in Openb. 5 sprake is? Misschien moeten we de achtergrond zoeken in het Oude Testament (Ezechiël2 : 9, 10; Ps. 139). Misschien wordt er gezinspeeld op de Romeinse rechtsregel dat een testament alleen rechtsgeldig was, als het zeven lakzegels bevatte, met daarop de stempels van de zeven getuigen. Hoe dat ook moge zijn, stellig zullen we bij de boekrol mogen denken aan het wereldplan van God, het boek van de geschiedenis. Dat boek wordt geopend door het Lam. Dat wil niet alleen zeggen dat Hij het verklaart, maar ook dat Hij de eindgeschiedenis op gang brengt en leidt naar Gods toekomst. De wereldgeschiedenis wordt dus niet geleid door de sterke mannen, door economen of multi-nationals, wordt niet beslist in Moskou, Peking of Washington, maar de wereldgeschiedenis, wordt geleid door de Priester-Koning, de gekruisigde^ en opgestane Christus. De boekrol ligt in Zijn doorboorde handen. Maar bedenk wel: et zijn niet de handen van een machteloze. Integendeel, het Lam staat als geslacht. Op dat staan valt alle nadruk. Jezus Christus is opgestaan uit de doden. Pasen geeft perspectief aan Gods gemeente op haar weg door de tijd. Dat is geen kleine zaak. Immers, we lezen in de Openbaring hoe de opening van de zegels allerlei oordelen betekenen: ampen, gerichten, vervolgingen . En deze verschrikkingen nemen in het verdere verloop van het boek in hevigheid toe.

Moeten we daaruit nu concluderen tot een door en door pessimistische visie op de geschiedenis? In allerlei joodse geschriften, die over het wereldeinde handelen - geschriften waar de Openbaring zeker qua vormgeving wel verwantschap mee heeft - vinden we inderdaad zo'n pessimistische kijk op het wereldgebeuren. En er zijn veel mensen die onder de indruk van de zondemacht en de goddeloosheid ook geneigd zijn tot een pessimistische beoordeling te komen. Gaat het niet van kwaad tot erger?

Toch moeten we voorzichtig zijn het zo te stellen. Zeker, naarmate het einde nadert worden de aanvallen van de satanische antimachten steeds feller. Het antichristelijk geweld zal op zeker moment een climax bereiken. En satan zal een keer ontbonden worden (Openb. 20). Maar toch is er ook een andere toon. Terwijl in genoemde joodse geschriften de overwinning van God alleen gezien wordt als de lichtstreep aan het einde van de tunnel, weet de Openbaring van het licht dat doorgebroken is op de Paasmorgen.

Christus leeft en regeert. Hij heeft de boekrol in handen. En de gelovigen mogen door Hem, in de kracht van de Geest, nu al zeker zijn van de verlossing. Want, zo zegt Openbaring 12 : 11, zij hebben satan overwonnen door het bloed van het Lam!

En hoezeer de aarde in rampen gewikkeld wordt, ze gaan uit van het Lam. Telkens weer lees je in de Openbaring als het gaat over de macht van de boze en de antichrist: hem, hun) werd macht gegeven. Gegeven door God en zijn Christus. Het initiatief blijft bij God en het Lam berusten. Zijn troon staat vast (4 : 2). Dat is de machtige troost voor de gelovige. En de gebeurtenissen worden mede op gang gebracht en geleid door de gebeden der heiligen (8 : 3 V.).

Wie zo de Openbaring leest, ontdekt hoe dit boek getuigt van de macht, die de opgestane Christus over de wereld uitoefent. Telkens weer worden de oordelen weerhouden. Aan het einde van de zeven zegelvisioenen zou je het einde verwachten, maar het einde wordt uitgesteld. Gods lankmoedigheid laat nog tijd en ruimte voor bekering (2 Petr. 3:9). Door alles heen worden de verzegelden bewaard (Openb. 7). En ook daar waar 't schijnt dat de dingen God uit de hand lopen, ook daar waar we alleen het antichristelijk geweld bespeuren, waar de gemeente in lijden en aanvechting verwikkeld is, ook daar mag toch de opstandingsmacht van Christus geloofd worden.

De geschiedenis is geen spel van blinde machten, geen speling van het noodlot. Want Christus is Koning. Hij geeft telkens weer tekenen van Zijn triomf. Wellicht moeten we in dit Paasperspectief ook het moeilijke en veel vragen oproepende hoofdstuk over het duizendjarig rijk lezen (Openb. 20). Als een getuigenis dat ons bemoedigen wil. De overwinning van Christus betekent ook een adempauze, een periode van vrede, ons door God genadig geschonken, in de geschiedenis.

Lofzangen gaan de hemel door

Geen wonder dat in de Openbaring van Johannes temidden van gerichten en rampen telkens weer de lofzangen weerklinken. Nu door Christus' kruis en opstanding de grondslagen gelegd zijn voor een nieuwe schepping, en er een nieuwe tijd aanbreekt, nu mag er een nieuw lied gezongen worden. Zie Openbaring 4 en 5.

Heel de schepping prijst haar Koning. En alles wat adem heeft zmgt de lof van het Lam. Dat lied blijft klinken, ook als de gerichten losbarsten. Niet omdat wij ons er wel doorheen zullen slaan. Maar omdat Christus voortarbeidt naar Zijn grote toekomst. Ongetwijfeld heeft die lofzang van Openbaring 4 en 5 iets te maken met de eredienst zoals Johannes die in zijn dagen kende. Moet u zich voorstellen: een vervolgde gemeente, bedreigd door de Romeinse staatsmacht, die door Johannes getekend wordt als de antichrist (Openb. 13). En nochtans mag er in het geloof gezongen worden van de overwinning die het Lam behaald heeft. Loven, ondanks . . . Geloven, ondanks !

Pasen en de toekomst

Zo valt er vanuit het opstandingsgetuigenis licht over de toekomst. Christus heeft in beginsel de overwinning behaald. Maar de satan gaat rond als een briesende leeuw. Hij mag uit de hemel geworpen zijn. Hij gaat op aarde tekeer, wetende dat hij weinig tijd heeft (Openb. 12 : 12). In die gevarenzone leeft de gemeente. In Johannes' dagen was dit alles heel concreet door de dreiging van Rome. Telkens weer zinspeelt de schrijver daarop. Maar de dreiging van Rome staat in het perspectief van de eindtijd. 'De antichrist zal een

herhaling en verheviging te zien geven van wat Romeinse keizers als Nero en Domitianus hebben gedaan' (Berkhof, Christus de zin der geschiedenis, blz. 112).

In die situatie is de Openbaring een troostboek bij uitnemendheid. Heb goede moed, het Lam heeft overwonnen. En Hij zal de satanische machten definitief verslaan en verdelgen (17 : 8; 19 : 17-21; 20 : 7-10). Zo moeten we dit boek ook vandaag lezen. Niet in nieuwsgierige speculatiezucht en rekenkunde om nu eens precies na te gaan hoever we nu al zijn in de geschiedenis.

Maar in de verwachting van het geloof: Hij, die gekomen is, komt spoedig. Duizend jaar zijn bij Hem als één dag. Maar als Hij vertoeft, als Hij zijn oordelen inhoudt in Zijn lankmoedigheid, moeten we niet denken: De Heere vertraagt de belofte. Nee, Hij komt, vast en zeker! Daarom moeten we niet lijdelijk afwachten, maar volhardend wachten. Telkens weer künkt de oproep om in gebed en geloof te volharden. Om waakzaam te zijn. En die volharding mag gevoed worden door de zekerheid van het opstandingsgetuigenis. Die opstanding van Christus is immers een garantie dat eenmaal de dood vernietigd zal worden en alle doden zullen opstaan. Ja die opstanding vormt een onderpand dat God eenmaal alle dingen nieuw zal maken, de hemel en de aarde. Johannes heeft de gebeurtenissen van zijn dagen in het perspectief van de eindtijd gezien, zoals in Marcus 13 de verwoesting van Jeruzalem en de eind-tijd met elkaar verbonden zijn.

Wat een indringende prediking bevat dit boek ook voor onze tijd, op weg naar het einde. Wij behoeven de moed niet te verliezen, door welke crisis het ook zal gaan. Want allen die de verschijning van Jezus Christus liefhebben, mogen weten: Het einde is de stad van God, hetfeest, de bruiloft van het Lam. Pasen is ook het feest van de hoop. En de Christusprediking van de Openbaring wil deze hoop voeden en versterken. Zalig degene die dit Woord van God hoort en bewaart!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen