De story van Youth for Christ

1

Dezer dagen verscheen bij uitgeverij Kok in Kampen een boekje, getiteld 'De story van Youth for Christ' (ƒ 9, 90; in de boekhandel verkrijgbaar), een boekje, dat een eenvoudige geschiedenis van de Youth for Christ (YFC) wil geven en tevens een soort verantwoording is van wat de YFC wil zijn. Het is geschreven door schrijvers, die het werk van YFC kennen en waarderen, en van wie sommigen behoren tot 'de mannen van het eerste uur'.

Ik wil in dit en in het volgende artikel de inhoud van het boekje in hoofdlijnen weergeven, daarbij enkele kanttekeningen makend. Voor wie meer van de YFC wil weten, hij schaffe zich dit boekje van 108 bladzijden aan.

In het voorwoord wordt meteen al het hoofddoel van de YFC aangegeven: jonge mensert kohfronteren met het Evangelie van Jezus Christus. Daarbij wordt onderstreept, dat de YFC geen beweging op zichzelf wil zijn, ook niet in plaats van de kerken wil treden, maar jonge mensen, die de weg naar de Heere gevonden hebben, ook de weg naar de kerk wil wijzen. De YFC onthoudt zich van handelingen, die aan de kerkelijke eredienst zijn voorbehouden (prediking, Doop, Avondmaal), en kent hoge waarde toe aan goede betrekkingen met de plaatselijke gemeente.

Amerika

De YFC ontstond in Amerika, in de jaren 1943-1944. Een echt begin is niet aan te wijzen. Mensen begonnen zich ongerust te maken over de ontwikkeling van de onkerkelijkheid vooral van jonge mensen. Ze zagen jonge mensen op zaterdagavonden in bars, ze lazen van dronkenschap, gevechten op straat enz. Was de reden daarvan, dat veel vaders ver van hun gezinnen waren, aan het front in Europa en Azië, waardoor opgroeiende tieners de huiselijkheid misten van de zaterdagavond? Spontaan werden in verschillende steden rallies georganiseerd om jongeren van de straat te houden en hen in aanraking te brengen met het evangelie van Jezus Christus. Die rallies waren eenvoudig van opzet: er was iemand, die vlot kon spreken in een voor de jongeren eigentijdse taal, men zong pakkende, vlotzingbare evangelisatieliederen, en de avond eindigde meestal met een 'uitnodiging': jongeren werden gevraagd hun hand op te steken, naar voren te komen en voor Jezus te kiezen. Zo ongeveer ontstond de Youth for Christ.

Europa

Al in 1946 sloeg de beweging over naar Europa. Vanuit Chicago, waar de leus 'Youth for Christ' (is Jeugd voor Christus) het eerst werd gehoord, werd het eerste YFC-team uitgezonden naar Engeland, met de toen nog maar jonge evangelist Billy Graham. Al spoedig kwam er overal beweging. YFC-groepen trokken rond, evangeliserend, getuigend, met zang en muziek, overal jongeren achterlatend, die door hun boodschap geraakt waren.

In 1947 kwam het tot een overleg tussen werkers van het eerste uur uit Amerika en YFCmannen uit Europa in Beatenberg in Zwitserland.

Wegen werden uitgezet hoe de YFC zich verder zou kunnen ontwikkelen, afgestemd op landelijke en kerkelijke situaties.

Onvermoeibaar zette de beweging zich voort: rallies, sprekers, zang, muziek. Tot rond het jaar 1954 een verzadigingspunt bereikt was: het bleek, dat de methode niet meer aansloeg. Jongeren waren steeds moeilijker naar de rallies en samenkomsten te krijgen.

Een nieuwe richting werd ingeslagen: de YFC richtte zich op de middelbare school. Over geheel Amerika trokken YFC-jongeren uit om schoolavonden te verzorgen, daarbij te wijzen op de wezenlijke waarden van het leven en op het evangelie van Jezus Christus. De resultaten bleven niet uit: jongeren kwamen voor of na schooltijd bijeen om Bijbelstudie en gebedsamenkomsten te houden. Bovenop hun studieboeken droegen ze vaak goed zichtbaar hun Bijbel, als een getuigenis voor anderen.

Nederland

De beweging in Nederland verliep ongeveer op dezelfde wijze als in Amerika, zij het dat de 'uitnodiging' (kiezen voor Jezus door opsteken van de handen) achterwege bleef. (De YFC laat dit tegenwoordig vrijwel overal achterwege) . Samenkomsten werden gehouden in de grote steden van ons land, er werd veel gezongen, vooral uit de bundel van Johannes de Heer, ook nieuwe liederen werden gemaakt, en de beweging groeide. Zeker veertig jongeren, dïe met de YFC in aanraking kwamen, zijn nu werkzaam op zendingsvelden elders in de wereld.

Daarnaast ontstond in ons land ook YFCvormingswerk: er werden paaskonferenties gehouden in Oud-Poelgeest, met soms tweeof driehonderd deelnemers. Er werden vakantiekampen georganiseerd (voor het eerst in 1959). In Giethoorn huurde de YFC een oude molen (die nog steeds door hen in gebruik is) om vakantieweken te houden, waarbij de morgens geheel werden uitgetrokken voor Bijbelstudie en gesprek. Ook ontstonden in ons land tentkampagnes: de YFC sloeg in bepaalde plaatsen voor enkele dagen een grote tent op om avond aan avond bijeenkomsten te houden.

Echter: evenals in Amerika dreigde de beweging ook in ons land vast te lopen. De belangsteUing voor de raUies en samenkomsten begon te tanen.

Vernieuwing

Een nieuwe impuls kreeg de YFC in ons land in 1964 door de komst van George Brucks als leider. George Brucks is afkomstig uit Canada, geboren op een kleine boerderij ergens midden in de prairie. Vanwege de armoe trok hij de wereld in om de kost te verdienen. Op 19-jarige leeftijd kwam hij tot het geloof toen hij door een buurman werd meegenomen naar een evangelisatie-bijeenkomst in de kerk. George Brucks ging studeren aan een Bijbelschool (vier jaar), trok als evangelist rond, maar kwam na enkele jaren naar Nederland om vanuit ons land evangelisatie-werk te gaan doen in de vluchtelingenkampen in Duitsland en Oostenrijk.

In Nederland (niet in Amerika zelf!) heeft George Brucks de YFC leren kennen. In 1964 werd hem gevraagd de leiding van de YFC in ons land op zich te nemen, omdat de beweging in het slop was geraakt. Brucks zei ja, op voorwaarde, dat er een nieuwe aanpak zou komen en de beweging niet na, ast de kerk zou werken maar als brug naar de kerken. Hij betrok eert boerderij in Gameren, waar hij nog met zijn gezin woont.

George Brucks heeft de YFC-beweging in ons land dichter bij de kerken gebracht, zegt het boekje. Hij preekt gemiddeld drie maal per zondag in allerlei kerkdiensten en zegt: 'We

moeten aan de weet komen wat zonde en genade betekent, wat de betekenis is van woorden als Pasen en Pinksteren en Evangelie en Heilige Geest. Maar we mogen de mensen niet lastig vallen met kerklatijn en ze om de oren slaan met geleerde termen. Het wonder van Pinksteren is, dat ieder de grote daden van God hoort vertellen in zijn eigen taal'.

George Brucks legde echter de nadruk op de koffiebar. Jongeren ontmoeten elkaar in deze bars, konfronteren elkaar met de Bijbel en met het Evangelie, praten met elkaar, zingen met elkaar. Alles met het doel: jongeren door andere jongeren in aanraking te brengen met de Bijbel, hen de weg (terug) wijzen naar de kerk. Momenteel zijn er in ons land ongeveer honderd YFC-koffiebars.

Overigens: YFC werkt ook nog met andere methoden. Er is een kabaretgroep 'Op Vrije Voeten', dat jaarlijks ongeveer vijfhonderd keer optreedt op voornamelijk middelbare scholen. Er is een dansgroep 'Selah', die in dans en mime haar geloof tot uitdrukking wil brengen.

Cijfers

We hebben getracht de inhoud van het boekje zo objektief mogelijk weer te geven. Volgende keer maken we. enkele kanttekeningen. Enkele cijfers tot slot:

Per jaar gaan ongeveer duizend jongeren mee met een van de ruim zestig vakantiekampen. Vakantie-houden met de YFC houdt in: 'een balans tussen heerlijk vakantie vieren en samen Bijbelstudie doen'. Het jeugdevangelisatieblad van de YFC, 'Aktie' geheten, verschijnt maandelijks en heeft een oplage van 20.000 exemplaren. Jaarlijks is er met Hemelvaartsdag een massale jongerendag, Mayday, bezocht door duizenden jongeren.

Wat de YFC buiten ons land betreft: er zijn YFC-groepen in 52 landen, met in totaal 5500 stafmedewerkers, die aktief in het werk betrokken zijn. In 1974 werd besloten, dat ieder aangesloten land evangelisatiewerk zal helpen ontwikkelen in landen waar nog geen YFCwerk is. Voor Nederland is die taak weggelegd in Denemarken: reeds werd een der leiders naar Denemarken uitgezonden om daar evangelisatiewerk op te zetten.

Thema van de YFC-beweging is: 'Verankerd aan de Rots, aangepast aan de tijd'. De verankering aan de Rots, Jezus Christus, is door de jaren heen dezelfde; de aanpassing aan de tijd wisselt naar omstandigheden. Daarover de volgende keer meer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen