Anna, de profetes

Opnieuw voert Lucas 2 ons mee naar de tempel in Jeruzalem. Daar beluisteren we de laatste kerstklanken. Een lofzang en een belijdenis op de geboorte van het Koningskind bij uitnemendheid. Behalve in Bethlehem en omgeving zal de komst van de Messias van Israël ook bezongen worden in Gods heiligdom in de heilige stad Jeruzalem. Daar zorgt de Heere Zelf voor.

Nee, het is niet de priesterschare, die de begroetingszang inzet. De welkomstzang: 'Gezegend is Hij, Die daar komt in de Naam des Heeren; wij zegenen U in het Huis des Heeren'. Aarons priesterschap zwijgt. Er zijn echter wel anderen, die de Priester-Koning begroeten en belijden en aanbidden. Het zijn Simeon en Anna.

U weet, hoe die ontmoeting daar in de tempel plaatsvond. Jozef en Maria met hun Kind waren er om het reinigings-en losoffer te brengen. Het losoffer . . . Wat wacht het alles op die Ene, Die de toewijding aan de dienst des Heeren tot vervulling zou brengen. Daar wisten die beide mensen, Simeon en Anna, ook van mee te spreken. Wat hebben ze uitgezien naar de komst van de Verlosser Israels, van Wien ze alles moesten ontvangen in hun dienst voor de Heere.

We bepalen ons nu bij Anna. Ze is een profetes, een dochter van Fanuel, uit de stam van Aser. Ze heeft al een hoge leeftijd bereikt, nu we met haar kennis maken. In Jeruzalem is ze al lang algemeen bekend. Dat laat zich verstaan. Wie zou Anna niet kennen? Je kon niet in de tempel komen op de uren van de offeranden en het gebed, of zij was er ook. Ze was als het ware met de tempel en de dienst daar vergroeid.

Priesters en Levieten wisselden elkaar telkens af bij toerbeurt en bovendien traden de jongeren in de plaats van de ouderen, bij Anna leek het wel alsof de vergankelijkheid van de tijd werd onderbroken. Een heel geslacht sprak van de oude profetes Anna, de dochter van Fanuel, uit de stam van Aser. 's Morgens vroeg en 's middags is ze vrijwel altijd op weg naar de tempel. Daarheen trekt haar hart. De schaduwdienst houdt haar gevangen en doet haar in de spanning van het geloof verwachten. Telkens legt ze getuigenis af van inzicht in de Schriften en de tempeldienst.

Ze staat bekend als een profetes. Het is haar gegeven om met wijsheid te spreken en te getuigen, te waarschuwen en te vertroosten. Wat een bijzondere roeping heeft de Heere voor haar weggelegd. En wat ook voor haar weggelegd is? Te worden opgenomen in de wolk der getuigen rondom de komst van de Verlosser, opdat de Kerk der eeuwen ook uit haar getuigenis de vertroosting der genade zou mogen ontvangen. Gelukkige Anna. Een ware dochter uit de stam van Aser. De naam van deze zoon van Jacob betekent: zaligheid, geluk.

Terwijl velen van de stam van Aser zich alleen maar te goed hebben gedaan aan de voorspoed en het geluk van deze wereld, is Anna, uit de stam van Aser, niet voor aards geluk geboren. Menigmaal zal men wel tegen elkaar gezegd hebben: Wat een eenzame, arme ziel is toch die Anna. Wat heeft ze eigenlijk aan haar leven. Maar wat verkijkt men zich erop.

Anna is een dochter van Aser, die voor het hoogste geluk geschapen is. Ze heeft leren leven van goddelijke zorg, van goddelijke genade. Beter dan dit tijdelijk leven, is Uwe goedertierenheid.

Intussen heeft Anna wel een leven vol wederwaardigheden achter de rug. Ze is waarschijnlijk jong getrouwd, maar ze heeft maar 7 jaar met haar man geleefd, toen deze stierf. Sindsdien is ze weduwe gebleven. Het zou kunnen zijn dat Lucas met die genoemde 84 jaar, een 84-jarig weduwschap bedoelt. Dat zou betekenen, dat ze al royaal de honderd is gepasseerd.

Een veel bewogen leven. Een leven door diepten heen. Eenzaam . . . maar niet alleen. Als droevig zijnde . . . doch altijd blijde. Als niets hebbende ... en nochtans alles bezittende. Beklaag Anna maar niet vanwege haar zo vroeg geknakte bloem van geluk. U zou vast een bijzonder profetisch antwoord van haar ontvangen: Toen de wereld en ik zelf me alleen maar beklaagden, toen heeft de Heere mij m'n levensroeping toebereid en m'n arme en gebroken leven met grotere schatten vervuld dan de wereld ooit kan bevatten.

Wegen van afbraak, die wegen van plaatsbereiding blijken te zijn. Door grote verliezen, grote winsten. Anna, de stokoude weduwe in Israël, is toch moeder in Israël. Heilig zijn, o God, Uw wegen.

Wat kan de Heere wonderlijk heilige wegen gaan om te smeden tot zijn gebruiksvoorwerpen. Die wegen zijn zeer verschillend, maar ze hebben één doel: ons hart en ons leven aan Hem en zijn dienst te verliezen. Wat spreekt de Heere toch menigmaal door zijn Woord en levensleiding. Waar heeft het u gebracht?

Arm en berooid aan zijn voeten? Aan de voeten van het Kind van Bethlehem, Die de Vertroosting Israels is. Het is toch niet zo, dat de Heere gesproken heeft en u hebt niet gehoord. Dat Hij geslagen heeft en u hebt geen pijn gevoeld.

Hoort een moeder in Israël spreken en getuigen. Ja, ze spreekt tot allen, die de verlossing in Jeruzalem verwachten. Anna, de profetes. Zal ze niet velen tot zegen zijn geweest? Als moeder in Israël heeft ze uitziende mensen mogen onderwijzen en opwekken om de Heere te houden aan Zijn Woord en beloften. Het waren immers donkere tijden. Wat een verval en ontbinding, wat het godsdienstige leven betrof. En toch . . . zou de Heere niet . . . dwars door alles heen? Verbeidt Hem, zo Hij vertoeft. Hij zal gewisselijk komen.

Telkens weer ontving de oude Anna nieuwe gebedsstof en verwachtingsstof. In welke weg, vraagt u? Dat staat er duidelijk bij.

Ze week niet uit de tempel, met vasten en bidden God dienende nacht en dag. Vasten wijst op verootmoediging en zich te sterker richten op de Heere en zijn ontferming. Zo buigt Anna zich voor de Heere neer voor haar zelf en voor haar volk. Steeds weer bezig met haar hart in de gezette voorschriften van de tempeldienst. Maar, vraagt u misschien, was die tempeldienst dan zo verheffend. Was deze niet verworden tot een holle en lege dienst? O zeker, ze zal wel vaak verdrietig zijn geweest over priesters en schriftgeleerden, maar zolang de Heere er zijn dienst nog liet uitrichten, moest zij er zijn.

En het gebed vermenigvuldigde zich in haar om de komst van de Vredevorst. Wat geeft de Heere ons een onderwijs uit Zijn Woord aangaande deze oude Anna. Begrijpt u haar in haar doen en laten? Ze maakt ons vast beschaamd. Ouderen en jongeren. U hoort haar als het ware zeggen: Mist u nogal eens, wanneer de dienst des Heeren wordt waargenomen? U bent toch niet altijd ziek of verhinderd? Nee, nee, maar ik heb niet altijd evenveel zin. Er komt zo vaak wat tussen.

En dan hoor je Anna opnieuw spreken: Wees toch trouw in het bewandelen van de weg des Heeren. Als je wel kunt, moet je nooit over­ slaan. Daar moet je juist leren om de Heere te vrezen en te dienen.

Ja. het is waar, Anna. Wie zou het oude vrouwtje, waar de vreze des Heeren van afstraalt, durven tegenspreken? U toch niet? Neem de les ter harte, die Anna. als vertegenwoordigster van de kerk van de oude dag, in haar verwachting van de vertroosting Israels ons geeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen