Wat zoekt gij de Levende bij de doden?

De Levende. Dat is wel genoemd de Paasnaam van de Zaligmaker. De Levende! Dat gedenken we immers: Hij is de Levende. Het is ook de Paasroep van de gemeente des Heeren, reeds de eeuwen door: de Heere is waarlijk opgestaan. De Levende. Er staat letterlijk: Hij Die altoos leeft. Die één en al leven is. Op Wie de dood voor eeuwig geen greep meer heeft. De Opstanding en hèt Leven. Let wel: de Levende en het Leven. Leven is er alleen maar in Hem en door Hem.

De Levende, want Hij is opgewekt. God heeft het werk van Christus goedgekeurd en aanvaard. Hij he.eft van God het onvergankelijke leven begeerd en ontvangen. Daarom is Hij dè Levende. Alles, alles is voldaan. Door Hem Die daartoe dood was, een dode werd, in het graf lag. Maar ziet. Hij is de Levende. Want Hij werd opgewekt. Hier is Hij niet. In de dood is Hij niet meer, hoewel Hij er wel geweest is. Hij is er geweest en toch is Hij er weer. De Levende.

Ook omdat Hij is opgestaan. Het graf hield Hem niet. De boeien van de dood zijn afgeworpen. De strik brak los. Hij raakte vrij. Vandaar dat gij Zijn naam zult noemen: de Levende. Hij draagt de sleutels van hel en graf. Hij is dood geweest en leeft tot in alle eeuwigheid.

De Levende. Wel, Hij wordt gezocht. Toen direct al op de eerste Paasmorgen. Maar Hij werd niet gezocht als de Levende, maar als de Dode. Vrouwen zijn op weg, 'drageride de specerijen die zij bereid hadden'. Die specerijen tot de zalving van een dode Jezus getuigen wel van liefde, maar dan van blinde liefde. Waaruit tevens doofheid voor het door Jezus gesproken Woord blijkt. Jezus wordt gezocht in het graf. Men veronderstelt Hem in de dood. Op zichzelf zo vreemd niet. Want daar zagen ze Hem voor het laatst. En ze menen: wie redt zijn ziel van het graf? Zelfs Jezus niet.

Hier zet de Paaspreek van de engelen in. Zeiden zij tot haar: Wat zoekt gij de Levende bij de doden? Wat zoekt gij? Niet: wie zoekt gij. Wat doen jullie toch? Wat bezielt jullie toch? Wat dwaas: de Levende onder de doden te Zoeken wij wat op de Paasdagen? Of zoeken we een Wie? Waar zoekt u dan? Veler klacht is dat bidden zinloos lijkt. Het blijft in mijn leven maar zo dor en zo doods. Of ik nu bid om bekering en een levend geloof, alles blijft zoals het is. Mijn hart, mijn leven is net als het graf eenmaal in de hof. Een zware steen er voor. Hopeloos en uitzichtloos. Ze zeggen dat Hij leeft. Maar de mensen zeggen wel vaker wat. In mijn leven blijft alles bij het oude. En dat zal dit Paasfeest wel weer zo zijn. Ik draag nog wel wat specerijen naar het graf. Er is wel een gang tot Hem in mijn kerkgang. Maar verder, het is de dood in mijn hart.

Wat zoekt u de Levende bij de doden? Je kan de Heere zoeken op een plaats waar je Hem nooit vinden zult. Dood-gewoon omdat Hij in de dood niet is. Ons zoeken is altijd zoeken in de dood. Ons zoeken wordt bepaald door onze dood. Vandaar en daarom vinden wij de Levende niet.

Er zijn vele graven waar Jezus niet is (ds. I. Kievit). Wie Hem daar zoekt, vindt Hem gegarandeerd niet, dat kan het graf zijn waarin u zich kwelt en aftobt en inspant om wat voor God te worden en te zijn. Ik moet eerst dit en dan dat. Wat een graf waaruit de lijklucht van de oude Adam opstijgt. Of het graf waarin ik mijn gerechtigheid voor God poog op te richten. Via Mozes wil ik opklimmen tot God. Het kan zijn dat we Jezus zoeken in een vals betrouwen op uiterlijke rechtzinnigheid. Maar ook dat is een graf waar de Levende niet is. De Levende is er nooit waar alles van onze dood getuigt.

Vandaar dat u Hem ook niet zult vinden in uw hart. Hoe diep u er in graaft. U vindt er uw eigen gruwelen. U stuit er op de ontbinding. Maar de Levende vindt u er niet. Daar kan Hij niet zijn, waar alles getuigt van de dood. Die strik heeft Hij doorbroken. De Levende is niet waar alles spreekt van uw dood.'Zoek Hem niet op het kerkhof van eigen hart. Gij vindt daar uw twijfel, uw ongeloof, uw vijandschap, maar niet de Levende' (ds. I. Kievit).

Het kan ook zijn dat u mag zeggen: de Levende werd mij alles in leven en in sterven. Maar ik kan de gang van de vrouwen naar het graf verstaan. Het is als ligt Hij weer in het graf. Hij werd het Leven van mijn leven. Maar nu is het of de kille greep van de dood mij weer insnoert. Hoe komt dat? Zoekt u de Levende misschien in die ervaring van voorheen? Verlangt u alleen maar terug naar die goede tijd omdat het voorbij is? Geen wonder dat u Hem daar niet vindt.

Vroegere bevinding en eerdere ervaring waren goed, maar zijn voorbij. En de Levende is daar nooit. Omdat Hij niet leeft in wat geweest is, maar in wat komt. Hij is daar niet hoezeer Hij er wel geweest is. Leven in het verleden en leven van het verleden is verkeren onder de doden. Dat hebben we steeds te bedenken als een gevaar dat ook ons kerkelijk en gemeentelijk leven kan bedreigen. Vasthouden aan wat altijd zo geweest is. Zweren bij versteende gebruiken. Tradities in stand houden die hun waarde hebben gehad. Dat alles kan worden tot een zoeken van de Levende onder de doden. Voorheen was Hij daar wel in en bewoog Hij zich daar wel onder. Maar nu niet meer. In alles waar de dood is gaan heersen, waar het levenloze de toon aangeeft, daar vinden we de Levende niet. Ligt hier niet één van de oorzaken dat er zo vaak geklaagd wordt over het geesteloze en ingezonkene van het geestelijk leven. Wat zoekt ge dan ook de Levende bij de doden? Daar en hier is Hij niet. Dat is niet goed te maken met een behoorlijke dosis specerijen van onverdachte makelij. Overal waar wij de Levende willen binden aan en menen te vinden in onze dood, zoeken we Hem tevergeefs. Daar komt Hij ook nooit meer.

Wij kunnen het verleden in ons leven al te zeer idealiseren. Dat kan ook het verleden van de kerk en de gemeente zijn. Toen was het zo goed. Toen was het beter. Dat kan en dat zal waar zijn. Maar daar is Hij nu niet meer. Dat wil echter niet zeggen, dat Hij er daarom nu niet meer is. Hij is toch de Levende? Die altoos leeft? Die één en al leven is? Vroeger, vandaag en morgen en tot in eeuwigheid. Daarom, laten we er voor waken persoonlijk, als kerk en als gemeente Hem niet te zoeken bij de doden. Daar is Hij niet. Dat wil op Pasen bij vernieuwing geleerd worden. De levende Heere is waar Hij gezegd heeft te zullen zijn. Hij is daar waar Hij Zich vinden^l^t en waar Hij daarom te vinden is. Zo de vrouwen zijn

Woord geloofd hadden, ze hadden zich de kosten en de moeiten kunnen besparen. De prijs van die specerijen hadden ze de armen kunnen geven.

U kunt u alle moeite besparen om Hem te zoeken waar Hij niet is. Maar geen moeite zal teveel zijn en geen moeite zal onbeloond blijven zo ge Hem zoekt als de Levende onder de levenden: Hij is aan de overzijde van al onze doden en noden. Hij komt op ons afstaande bij het graf. In Zijn levende woord en door Zijn levendmakende Geest. Dat geldt ons persoon, lijk leven. U die dit leest en Hem zoekt. Wat zoekt gij Hem onder uw doden? Dacht u Hem daar te vinden? Hij is daar niet. En dat is maar goed ook, dat Hij daar niet is. Dat het Leven niet daar is, waar wij het zoeken. Want dan was Hij dood en ik zou in mijn dood blijven steken, in mijn nood, in mijn zonde, de oude mens zou mij te machtig en te sterk worden, als een reus, die zijn roof vasthoudt en niet laat gaan (Kohlbrugge). Onze Heere verrees. Dat deed Hij niet voor Zichzelf. Maar 'dat deed Hij voor u die in de dood geketend ligt en die er niet uit kunt komen en die Hem daarom altijd op de verkeerde plaats zoekt. Heden komt de Levende Zelf door Zijn woord op ons af. Daar zult u Hem vinden. Dit zal u het teken zijn, u zult de Levende Vinden in het levende woord gehuld en staande als Overwinnaar over dood en graf. Zoek Hem daar maar de komende dagen. Wie zo zoekt, wie de Levende zoekt onder de levenden, wie de Levende zoekt in Zijn levende Woord in de kracht van Zijn levend makende Geest, die zal vinden. Die zal Hem vinden. Wie Hem vindt, die vindt het leven.

Dat geve ook moed voor ons kerkelijk en gemeentelijk leven. Veelvuldig, zelfs driftig wordt de Levende gezocht onder de doden. Heel wat kerkelijke vergaderingen en kerkelijke bladen worden ermee gevuld en staan er bol van. We houden ons zo vaak op bij de doden. Bij wat voorbij is. Bij wat geen zin heeft. Bij wat geen toekomst heeft. Bij wat niet door het Woord bepaald wordt. Immers, dat is voor ons het criterium. Al wat niet is naai: het Woord, is in de dood. Wel, wie meent daar de Levende te kunnen vinden, vergist zich deerlijk. De dodigheid in onze kerk wordt veroorzaakt door het verzaken van het Woord van de Levende. Hij is niet in dorre tradities, maar ook niet in tijdgebonden theologieën. Hij is niet waar wij denken dat Hij is. Maar Hij is waar Hij gezegd heeft dat Hij is. Hij is opgestaan, gelijk Hij gezegd heeft.

Laat de Levende gezocht worden. Daar waar Hij is. Gelukkig dat Hij niet wacht op ons zoeken. Dat Hij niet wacht tot wij goed zoeken en tot wij echt zoeken. Hij zoekt Zijn discipelen Zelf op. Het gaat van Hem uit. Daarom is er hoop voor u, die zegt omvangen te zijn door de dood. Daarom is er hoop voor u die verteerd wordt door heimwee naar voorheen, maar overigens in de dood leeft. Daarom is er hoop voor onze gemeenten, voor onze kerk, die menigmaal leven in wat geweest is of in wat over enkele dagen alweer geweest is, omdat het de modegrillen van de tijdelijke tijd zijn. Hij is de Levende, Die het dode zoekt om het levend te maken door Zijn Woord en Geest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen