Over de zondag (5)

De praktijk der godzaligheid en wetticisme

Ongetwijfeld vinden we hier met deze uitspraken op de Westminster synode ernst gemaakt met de levenspraktijk. Het ging niet alleen om de zuivere leer maar ook om het leven naar Gods geboden. Teer en godvruchtig achtte men ook het vierde gebod. Hoeveel zorg had men voor de ere Gods, het welzijn van de gemeenten, de godsvrucht van het persoonlijk leven.'Toch ook bedreigt steeds weer wetticisme de viering van de zondag. Niet altijd ontkwam men er aan om terug te vallen in de onderhouding van de Joodse sabbat. Vooral als men gaat in de richting van 'wat moet en niet mag'. De benadering lijkt me al verkeerd, als men uitgaat van wat geboden is. Wat de Heere vraagt, wat mag, hoe groot het voorrecht is te genieten van wat de Heere schenkt, lijkt mij ontegenzeggelijk beter en bijbelser. Er komen altijd concrete vragen over wat nu wel en wat nu niet mag. Bekend is wellicht, dat een dominee op vragen van een catechisant 'dominee mag-ie dit en mag-ie dat', antwoordde: 'joh, maggi doe je in de soep'. Hij heeft wel meer gezegd, maar terecht wees hij deze benadering af. Het is wel fijn precies te weten, waar men aan toe is, maar wat doet degene, die een stel regels krijgt voorgeschoteld? En is dat bijbels leven en handelen?

Twee dingen wel te onthouden

Op het punt van de zondag moeten we dacht ik enerzijds bedenken bij al wat we doen en najagen, soms met de beste bedoelingen, maar nogal eens met een zekere hoogmoed en tevredenheid, dat als er een groep is, die streng leefde en de sabbat tot en met hield, naar hun gedachten, dat wel de Farizeeërs waren. En wat zegt nu de Zaligmaker? 'Tenzij uw gerechtigheid overvloediger is dan der Farizeeërs' - en laten we eerlijk zijn, die hadden me toch veel gerechtigheid - 'gij zult het koninkrijk der hemelen geenszins ingaan'. Wat een ontdekkende boodschap! Daar zijn we nog zo gauw niet mee klaar. En aan de andere kant leert ons ook de Schrift, en eigenlijk zijn we dan meteen uitgepraat 'al wat uit het geloof niet is, dat is zonde^. Dat betekent niet, dat wie het geloof mist dan maar zijn of haar gang moet gaan, omdat het toch bij voorbaat alles al zonde is wat we bedoelen en doen zonder hartvernieuwende genade. Want zouden, die we niet doen, beter gezegd: waarvoor we bewaard worden, behoeven ook niet te worden beweend. Gelukkig degene, die ontdekt wordt aan zijn farizeïstische hoogmoed en eigengerechtigheid. Eik ontdekt mensenkind bedrijft in de aanvang wettische kunsten. Ik heb ze gekend, die ook met hun zondagsviering hebben gepoogd zalig te worden. Maar daarbij en daarbovenuit ook gelukkig de mens, die door de Heilige Geest in de weg van bekering en geloof ingeplant werd in Christus, om uit Hem als de volkomen Wetsvolbrenger te leven.

Wie is er voor wie?

We moeten er voor oppassen, als we ijveren voor het goed recht en de noodzaak van de viering van de zondag, dat we ons en anderen geen dingen voor ogen stellen, waarbij we precies in het verkeerde spoor terecht komen. Onbedoeld of...opzettelijk kunnen we er toe komen de door de Heere Zelf ingestelde orde om te keren. Want wie is er nu voor wie? Is de mens er voor de rustdag, sabbat, of is de sabbat er voor de mens? Daarover heeft de Zaligmaker zeer klare taal gesproken toen Zijn jongeren bij het-aren-lezen-op-de-sabbat beschuldigd werden door de Farizeeërs van overtreding van het vierde gebod. Dat was in hun ogen verrichten van sabbats-arbeid, werk van de oogst. En die beschuldiging laat de Heere Jezus niet onweersproken. Volgens Deuteronomium 23 : 25 was het arenplukken toegestaan maar de inzettingen der ouden beschouwden dit als werk, oogsten. Maar de Heere wijst op het voorbeeld van David, die, toen hem hongerde, van de toonbroden nam, die op de sabbat werden verwisseld. Hijzelf is de Heere der sabbat. En bovendien beroept de Zaligmaker Zich op de scheppingsorde Gods, wanneer Hij er op wijst, in Marcus 2 : 27, een woord dat alleen bij Marcus voorkomt, dat eerst de mens is geschapen, op de zesde dag en daarna pas de sabbat is ingesteld op de zevende dag. De mens gaat aan de instelling van de rustdag vooraf, die voor de mens gemaakt is. Zien wij van dit alles niet vreemd op, voor de Joden ten dage van Jezus was dat niet zo vanzelfsprekend. Bij een van de rabbijnen treffen we inderdaad de gedurfde uitspraak aan 'de mens is geschapen om wille van de sabbat'. Dat wettisch-Joods streven kan ook ons zo aankleven, waarbij met al onze godsdienst Gods bedoelingen worden misverstaan. Van een schone gave maken we een ondragelijke last. Wij kunnen onze toepassingen voorstellen als waren dat goddelijke ordeningen. Wijlen ds. van Sliedregt heeft in zijn catechisatieboekje ook zo duidelijk gewezen op dat grote gevaar. En als de mens dan al krachtens de scheppingsorde Gods boven de sabbat staat hoeveel te meer de Heere, de Zoon des mensen, naar de genadeordening Gods. Hij doet wel naar lichaam en ziel, maar wordt in vrome vijandschap bitter tegengestaan. Wat ontzettend, met de wet in de hand - maar niet in het hart - de grote Wetsvolbrenger Zelf. .te veroordelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen