Een kruis in huis? (1)

Een vraag

Al geruime tijd ligt op mijn bureau een vraag uit de lezerskring, mij via de heer van der Graaf toegezonden, wat ik denk over het feit, dat bij sommigen een kruis in huis hangt, door anderen een kruis(je) om de hals gedragen wordt en d'at op veel kerktorens een (verlicht) kruis is aangebracht. Ik wil wel proberen daarover mijn mening te geven.

Symbolen

U zult denk wel weten, dat er al in de vroegchristelijke kerk symbolen werden gebruikt. Denk maar eens aan de vis. Het woord voor vis is in het Grieks 'ichthus' en dat woord wordt weer gevormd door de eerste letters van de Griekse woorden lésous christos theou huios sötér, wat betekent 'Jezus Christus, Gods Zoon, Zaligmaker. Dat is een hele belijdenis. Ook een schone belijdenis'. Daarin ligt eigenlijk heel de leer der zaligheid opgesloten. Christenen tijdens de regering van de Romeinse keizers tekenden vaak een vis in het zand. Men kon weten, dat men dan met een christen van doen had. Zo is ook het teken des kruises naar voren gekomen, vooral sedert keizer Constantijn de Grote, die de christelijke religie tot staatsgodsdienst maakte, sinds hij in een belangrijke veldslag had overwonnen en, hij voordien het kruisteken had gezien 'in dit teken zult ge overwinnen'. Eensdeels is te begrijpen, dat dergelijke symbolen in omloop zijn geweest, gelet op het analphabethisme, de mensen konden toen niet lezen of schrijven, althans de zeer eenvoudigen niet, en andersdeels zijn deze symbolen in omloop geweest juist tijdens vervolgingen van het geloof.

Het ‘waarom’

Wat is nu de bedoeling, die achter 'de gewoonte' zit om kruizen aan te brengen en te dragen? Het kan zijn, dat men het doet uit navolging. Het wordt zoveel gedaan, dus waarom zouden wij het niet doen? Niet, omdat men zo bewust heeft overdacht wat er voor of wat er tegen zou kunnen zijn, neen, gewoon, omdat anderen het ook dóen. Het kan ook zijn, dat men er op wijst, dat we toch voor God en Zijn dienst mogen en moeten uitkomen. Het kruis, zegt men dan, is toch het teken der hoop, dat voor eèn verloren zondaar behoud gevonden wordt aan de voet van het kruis? Bunyan verloor toch ook zijn zondepak, toen hij kwam op de kruisheuvel? Weer anderen zeggen, dat men met dat kruisteken juist tegenover de wereld, tegenover de mensen, die van God vervreemd zijn, getuigt van het geloof.in de Heere Jezus. En als er naar gevraagd wordt 'waarom draag je een kruis, waarom hangt het aan de muur', kan men vrijmoedig voor Christus uitkomen. Nu kun­ nen daar de beste bedoehngen achter schuil gaan, toch geloof ik, dat we hier zeer behoedzaam moeten zijn. Zelf zie ik op dit punt toch ernstige gevaren.

Niet denkbeeldige gevaren

Het zijn bepaald geen hersenschimmen, waartegen we opkomen, als we een waarschuwende stem laten horen. En u moet niet meteen steigeren, als ik spreek van 'roomse gevaren'. Natuurlijk, vooropgesteld zij, dat het kruis bepaald geen rooms crusifix is, het kruis met de gekruisigde Christus eraan bevestigd, dat aanbeden, gekust wordt. U zegt mogelijk: maar wij aanbidden het kruis niet! Accoord, maar... gaat het om het kruis? Men kwam in Rome ook niet zomaar tot het crusifix en de verering van heilige voorwerpen. Daar zit een hele ontwikkeling achter. Ten diepste gaat het om een levend en waarachtig geloof in de gekruisigde en ook opgestane Christus. Het kruis zelf redt niet, wel Degene, Die er zich aan heeft laten nagelen. In de Schrift is de uitdrukking 'het kruis van Christus' zo vaak verwijzing naar en aanduiding van het verzoenend lijden en sterven van de Heere Jezus. Het kruis is leeg en kaal. En dan komt daar nog bij, dat we niet zo met 't kruis behoeven te pronken. Is het geen teken van onze schuld en schande? Door onze zonden hebben wij God vertoornd en alles bedorven. Het is tóch wat, dat er in geen andere weg verzoening met God door recht was en is, dan door het sterven van de Heere Jezus aan het schandhout van het kruis. Hoe dierbaar is Hij als het geslachte Lam voor het oog des geloofs. Hoeden we ons ervoor slechts een uiterlijk teken te hebben (en wat voor een teken dan nog) maar Hem niet te kennen voor eigen hart en leven als een volkomen Zaligmaker. Velen zijn zo arm, al hebben ze een kruis in hun huis of om hun hals. Want het kan toch, nietwaar, een kruis in huis maar de gekruisigde Christus niet in het hart. En er is nog wel wat van te zeggen, maar dat bewaar ik tot de volgende keer graag.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen