Christus alleen

Het kan soms moeilijk zijn tussen twee dingen te kiezen.

Wij weten veelal niet, welke van de twee de beste is. Zo was het ook bij Paulus: hij wist niet te kiezen.

En weet u tussen welke dingen de apostel geen keus kon maken?

Tussen leven en sterven.

Daar kijken wij wel vreemd van op.

Wij begrijpen dat niet, want die keus zou ons niet zwaar vallen.

Wij zouden er niet lang over behoeven na te denken.

AI is het leven niet altijd gemakkelijk, het is toch ver te verkiezen boven de dood.

Wie verstaat, wat de dood betekent, schrikt ervoor terug.

Toch weet Paulus niet te kiezen.

Hij wil wel blijven leven, zo dat nodig is, ook al heeft het 'te leven in het vlees' voor hem zijn aantrekkingskracht verloren. Anderzijds wil hij ook wel de aarSse tent opbreken, als dat beter is.

Niet beter voor hemzelf, want dan is de keus voor de apostel gemakkelijk.

Het sterven betekent voor hem geen verlies, want er valt niets meer te verliezen.

Heeft hij niet alles schade geacht om de uitnemendheid van de kennis van Christus Jezus?

Sindsdien is zijn leven gevuld met een diep verlangen.

Hij wil ontbonden worden om met Christus te zijn.

Dat is inderdaad zeer verre het beste.

En Paulus weet: als hij voorgoed de ogen sluit, dan wordt hij er alleen maar beter van. Het sterven levert hem winst op.

Dan zal hij ontheven zijn aan alle nood en strijd.

Dan zal hij geen last meer hebben van de engel des satans, die hem met vuisten slaat.' Dan zal hij verlost zijn van de zonde en van zichzelf.

Dan zal hij zijn wens verkrijgen om altijd met de Heere te zijn. ^

Zou hij daar niet naar verlangen? De liefde trekt toch op huis aan. Wat houdt de apostel dan nog tegen?

Als de liefde tot Christus de verschrikking van de dood wegneemt, dan ligt de keus toch voor de hand?

Inderdaad, maar het is ook deze liefde die de keus aan de ander overlaat.

Want het is de apostel niet om zichzelf begonnen, maar om Christus. Voor Hem wil hij leven, en voor Hem wil hij sterven.

Waar wordt zijn Meester het meest mee gediend?

Wordt zijn Koning meer grootgemaakt, als Paulus zijn dienst op aarde voortzet, zo verkiest hij zijn loop te volbrengen.

Maar wordt Christus meer verheerlijkt in de martelaarsdood van de apostel, zo wil hij geen andere weg gaan.

Ten diepste kent Paulus maar één begeerte: de grootmaking van Christus in zijn lichaam, hetzij door het leven, hetzij door de dood.

Dat is dè drijfveer in zijn dienst, en dat vertolkt hij met dit machtige woord: Het leven is mij Christus, het sterven is winst.

De liefde tot Christus beheerst zijn leven, zo overweldigend, dat het voor hem van geen belang is, wat er met hem gebeurt.

Het is voor zijn dienst nodiger om in het vlees te blijven.

Het is voor Paulus zelf beter om van zijn post afgelost te worden en heen te gaan.

Door deze twee wordt hij gedrongen. Van beide zijden komt het op hem af. Maar de apostel dringt niet zélf. Hij laat het aan Christus over.

Als zijn Meester maar winst heeft, dan is het Paulus goed.

Is dit niet het geheim van de hoogste liefde? De volkomen overgave en onderworpenheid aan de wil des Heeren.

Is dat de grondtoon van ons leven? Heere, wat is U welbehagelijk?

Dat is een ontspannen leven, als het roer uit handen gegeven is.

Neen, dat gaat niet van de mens uit, integendeel.

Zo dwaas zijn wij wel, dat wij menen het beter te weten.

Wij stippelen liever zelf onze levensweg uit. Het is ook niet van Paulus uitgegaan. Vroeger sprak hij wel anders.

Toen zei hij: te leven, dat doe ik voor mijzelf. Toen ook dacht hij heel wat levenswinst gemaakt te hebben, waarmee hij ook wel sterven kon.

Maar toen Christus hem tegemoettrad, werd hem alles uit handen geslagen. Zijn winst bleek schade te zijn, zijn eigenge­ rechtigheid gecamoufleerde vijandschap. Maar toen ook, in die heilzame ontdekking, werd hem een liefde onthuld, die heel zijn leven vulde en op een ander spoor zette.

De eeuwige liefde van Hem, die Zich voor vijanden overgaf tot in dood en hel om hen met God te verzoenen.

Door déze liefde aangegrepen werd zijn eigenliefde de doodsteek toegebracht.

Geen wonder, dat de apostel dan van niets anders meer wil weten, dan van het kruis van Christus, waar de eeuwige liefde opbloeit. Dan is er de drang om in die liefde te wandelen.

De apostel strekt zich op het altaar uit om voor Christus te leven en... te sterven.

Nu klemt dan de vraag, voor wie wij leven. Want ons leyen is Christus niet, als wij onszelf behagen, als wij wereldse dingen bedenken, als wij de zonde dienen in ongerechtigheid of eigengerechtigheid, als wij de goede strijd niet strijden.

Ons leven is Christus niet, als wij niet in boetvaardigheid tot Hem gekomen zijn, en als wij niet in de kracht van Zijnliefde jagen naar de volmaaktheid.

Maar zo ons leven Christus niet is, wat, zal ons sterven zijn?

Geen winst, noch voor Hem, noch voor ons, maar een eeuwig rampzalig verlies.

Wat is dan winstgevender, dan om Christus te kennen en in Hem gevonden te worden?

Is Hij het ook niet waard om voor Hem te leven?

En dan te weten: het beste ligt in het verschiet. Dan loop ik gewillig de loopbaan.

De liefde trekt 'op Hem aan, en het heimwee stuwt mij voort naar het einde, naar de dag der verlossing.

Maar zolang de vrucht van mijn levenstaak niet gerijpt is, zal ik niet kiezen, maar wachten op Hem, tot Hij zegt: nu is het genoeg, de tijd van uw ontbinding is gekomen.

Dan, op Zijn tijd, wordt het zalig vervuld: mijn sterven winst.

Voor Hem, én voor mij!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen