Onderscheidingsvermogen

Onderscheiden, door de dingen heen zien, de verschillen ontdekken, kiezen, aannemen of verwerpen. Het behoort bij de volwassenheid als deze begrippen is ons leven gestalte hebben aangenomen. Een baby leeft bij vage indrukken. Het is een gezond teken wanneer hij op een bepaald moment éénkennig wordt. Het kind gaat dan verschillen ontdekken, gaat kiezen.

In de gemeente van Jezus Christus is het onderscheidingsvermogen ook een van de voornaamste aspecten van de volwassenheid van het geloof. Zo goed als er in deze wereld veel waanwijsheid is, zo goed is er binnen de kerk ook veel oppervlakkige oordeelsvorrhing en meningsuiting. Met name in onze tijd komen we met veel stromingen in aanraking. De wereld wordt klein. De grote geestelijke stromingen hebben in welhaast ieder werelddeel hun bedding gezocht. Dat geeft een brede belangstellingssfeer. Toch blijft de relatie vaak modieus bepaald. Men zoekt ontspanning, toekomstvisie, genezing, moraal, maar vindt vaak voor een ogenblik enige bevrediging.

Aan de ander wordt gegeven onderscheidingen der geesten. Paulus schrijft aan de gemeente van Corinthe over de verscheidenheid van geestelijke gaven in het ene lichaam, dat de gemeente van Christus is. De gemeente van Corinthe heeft dit preciese onderwijs van de apostel wel nodig. Er zijn namelijk andere verschijnselen, die soms geestelijk lijken, maar door en door vleselijk, zondig, menselijk zijn. De vrijheid waartoe de gemeente in Christus geroepen is, wordt in die zin uitgelegd, dat velen zich uitleven. Vrouwen weten zich niet betamelijk te gedragen. Rijk en arm staan onbroederlijk tegenover elkaar, zelfs bij het Avondmaal. Allerlei richtingen doen zich in de gemeente voor. Broeders in Christus trekken elkaar voor de wereldlijke rechter. De hoogmoed is zo groot, dat men de apostel Paulus voor een broodprofeet houdt. Ordeloosheid kenmerkt de samenkomst van de gemeente, terwijl men doet of men met de Heilige Geest vervuld is. En over de leer van de opstanding der doden heerst onenigheid.

Daarom zegt de apostel: ik wil niet dat gij onwetende zijt met betrekking tot de geestelij­ke gaven. Het onderwijs dat de apostel geeft gaat uit van het eertijds en nu. Eertijds waren zij heidenen, tot de stomme afgoden getrokken, nu zijn zij door de Geest van Christus geroepen, en veranderd, in beslag genomen. Die Geest leert wie Jezus is. Jezus is Heere. Heel simpel, zonder bombarie, zonder geestelijke overmoed. Jezus is Heere. Wie dat belijdt komt onder de genade, zodat zijn leven deelt in de kracht van Christus' bloed, in de verzoening van zijn zonden, in de rechtvaardiging door het geloof. Wie onder de genade komt, wie onder het bestuur van Christus vertoeft, hij ontvangt genadegaven, charisma's. Dat is de natuurlijke mens volstrekt vreemd. Hij verstaat niet de dingen, die van de Geest van God zijn. Hij kan niet geestelijk onderscheiden. Hij kent de zin, het criterium van Christus niet.

Het is onmogelijk om van genade te leven en geen genadegaven te bezitten. Zo goed als geen lichaamsdeel overbodig is, zo goed is geen lid van de gemeente van Christus zonder betekenis. Niet allen bezitten alles. Ieder Christen ontvangt alleen datgene, waarmee hij kan stichten, opbouwen. Tot welzijn van het lichaam van Christus. En niet om zichzelf te behagen. Alle genadegaven moeten uitstralen, moeten ten dienste staan van Christus, het Hoofd, die Zijn gemeente onderhoudt en bestuurt. De genadegaven zijn het cement, waardoor het gebouw van God als één geheel rijst. De genadegaven vormen een symfonie, waarin vele stemmen klinken, die tenslotte maar een melodie zingen: Jezus Christus is Heere.

Hebt u een charisma, een genadegave? Geen genade zonder gaven, geen gaven zonder genade, ook al gaat de genade voorop. De genade moet ons leven doortrekken, omdat de Vader en de Zoon en de Heilige Geest in de gelovigen werkzaam zijn. Hebt u al een gave bij uzelf onderkend?

De gave der onderscheiding is er één van. Nu gaat het in de eerste plaats niet om de herkenning van dwaalgeesten, als wel om de geestelijke inhoud, de waarde de vrucht van de profetie, het Woord Gods. Waar de Geest werkt stelt Hij het Woord in het licht. Er is zoveel openbaring van allerlei menselijke vondsten. Ja, het goede, dat uit God geboren is, kan soms vervlochten zijn met hoogmoed, met bijkomstigheden, woekeringen, die uit de mens voortkomen. Daarom is deze gave van onderscheiding der geesten van zo geweldig belang. Want deze gave komt ten nutte aan de gemeente in haar geheel, en vooral ook aan de dienstknechten van die gemeente. Het is een bijzonder voorrecht wanneer in de gemeente een predikant in zijn ambtswerk wordt ondersteund door gemeenteleden, die deze gave bezitten. Je zou iedere jonge predikant, en bepaald niet alleen iedere jonge, toewensen dat hij in zijn kerkeraad zulke broeders ontmoette.

Waar deze gave niet is, niet meer is, daar kan allerlei wind van leer binnendringen. Een godsdienst zonder Christus, zonder genade, gefundeerd in allerlei menselijke wijsheid. Je kunt het soms aan een gemeente bemerken dat er geen onderscheiden meer is. Men gaat op de bijkomstigheden af: de actualiteit, het idool, het taalgebruik, of er 'niets gemist' wordt in de preek. Zulke gemeenten worden uitgehold. Er is weinig geestelijke stijl, weinig tucht vanuit het Woord. Het snoeimes wordt niet meer gehanteerd, zodat er weer nieuwe bloei te verwachten is. Hooguit een botte bijl, die wel veel spaanders maakt, maar de wildgroei niet tegengaat.

Wie het goede Woord van God onderscheidt, zal het kaf, het onkruid, de kwade geest ontdekken. Wat is dan goed? Wat is kwaad? Wat is het goede Woord Gods?

Gods Woord in al zijn verbanden moet worden betuigd in de gemeente van Christus. Het eenzijdig op een aambeeld hameren: een betere wereld, de zondige mens, goedkope genade, de jongste dag, verduistert het werk van God de Vader, de Zoon, de Heilige Geest in Zijn Woord geopenbaard. Onderscheiden we de betekenis van Christus in het hier en nu, in de voortgang naar de jongste dag? Kennen we het heilsplan van God als fundament van alle dingen, alle gebeurtenissen? Is het geloof door de liefde werkzaam? Beleven we de ernst van deze tijd, waarin de beslissing voor of tegen de Christus valt. Weten we waar onze schatten liggen? En dan gaat het niet om iets buitenissigs, maar om de klare eenvoud van het Woord, om de echtheid van belijden en beleven. Ik denk dat we in onze belijdenisgeschriften geweldige documenten van de onderscheidingen der geesten hebben ontvan­gen, die ons voor veel excessen kunnen behoeden.

Niet mijn capaciteiten, niet mijn ambities, maar de talenten van Christus verkregen, de charisma's door de Geest in ons gewerkt, zullen dienstbaar zijn aan de opbouw, de groei en de bloei van Christus' gemeente. Laten we elkaar waarderen vanuit de gaven van Christus. Dan zal de eenheid des Geestes door de band des vredes ons essentiële kenmerk zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen