Christelijke levensstijl

Christelijke levensstijl. Deze woorden veronderstellen dat een christen een bepaalde stijl van leven heeft en dat die verschilt van de levensstijl van hen die de christennaam niet wensen te dragen. Als dat zo is, mag de vraag wel gesteld worden waarin dat onderscheid dan wel gelegen is; ook de vraag, of die levensstijl in 1983 net zo is als in 1583 b.v.: ook de vraag, wat daarvan in feite uit de verf komt in onze gemeenten; en ook de vraag, of en in welke mate ambtsdragers daar zorg over (mogen) hebben.

Geen secundaire zaak

Duidelijk is uit heel de Heilige Schrift dat levensstijl, onze dagelijkse wandel en handel, onze leefgewoonten, ons gedrag geen dingen zijn van secundair belang. Men kan moeilijk zeggen: Het doet er niet toe hoe iemand leeft; 't komt er maar op aan hoe iemand sterft'. In deze uitspraak zijn leugen en waarheid met elkaar vermengd. Daarom is de uitspraak misleidend. Hoe leven wij? Dat is een zeer centrale vraag. Wandelen we als Henoch met God? Dragen we het beeld van Christus, het stempel des Geestes? Wordt ons leven bepaald door de maatstaf van Gods heilige wet? Is er (enige) heilige hartstocht om tot eer van God en tot zegen van onze naaste te leven? Daar gaat het in feite om. Het gaat God om de heiliging van ons leven. 'Gloria in excelsis Deo.' Dat is Gods opzet met ons bestaan. Waar is Zijn lof, Zijn eer? God zoekt Zijn beeld in ons. Daar gaat het ook iedere zondaar, die in de greep van Gods Woord is gekomen, om. Hij is de genietingen der zonde moe geworden. 'Ik heb lust, o mijn God om Uw welbehagen te doen; en Uw wet is in het midden van mijn ingewand' (Ps. 40 : 9). Hij hoeft nog geen christen te zijn die het ruim genot der wereld heeft ingeruild voor een 'schaars' genot (zielsgenot) van hemelse zieletoestanden. Tenzij dat hij ogenblikkelijk ook begeert om te sterven aan zijn boze begeerten en zijn hart op te halen aan de geboden des Heeren. Kan hij een christen heten die slechts van beloften leven wil, en die de geboden des Heeren niet acht?

Nog één ding is duidelijk, nl. dat een christen een bedelaar is en blijft (hoc verum est, dat is waar), juist omdat hij op het punt van de heiliging voor eigen besef niet lijkt te vorderen. Hij werkt als een stratenmaker, steeds achteruit. Een klein beginsel...! Hij komt dagelijks aan een eind met zichzelf. Hij breekt hals en benen. Hij vreest duizend keer de palmtakken, der overwinning niet te zullen dragen. Niettemin sterft hij liever met een zucht naar de volkomenheid op te lippen dan dat hij leeft van een goedkope genade die van hem nooit een ander mens maakt.

Het draait om de rechtvaardiging, het gaat om de heiliging

Heiliging, daar gaat het God om. En daar gaat het iedere ware God-zoeker om. En omdat het daarom gaat, daarom draait het levenslang in het bestaan van de Christen om de rechtvaardiging. Heilig leven naar de orde van Gods wet is slechts mogelijk, als wij onder de verstikkende vloek van de wet zijn weggehaald, als wij aan onze God-onterende doe-het-zelf mentaliteit leren sterven en dagelijks de toevlucht leren nemen tot Jezus Christus. Een christelijke levensstijl is niet mogelijk buiten een hartelijk en dadelijk geloof in Christus om. En zo is een christelijke levensstijl geen aanhangsel van orthodoxie, maar realiteit en orthopraxie. Leven voor het forum van de levende God, 'Heere, wat wilt Gij, dat ik doen zal? ' (Hand. 9:6). 'Wandelen in de waarheid' (2 Joh. 4). De vrijspraak van de goddeloze krijgt, als het goed is, handen en voeten in godzaligheid. Niet verkrampt of krampachtig er de kantjes aflopen. Of in geijkte paadjes lopen. Maar godzalig, teder, bewogen, profetisch, priesterlijk, koninklijk. Leer en leven zijn, als het goed is, één. Als het Woord voor ons slechts bestaat in de vorm van een zondagse preek en niet ook in de gestalte van doordeweekse daden, maken we ons schuldig aan (echt-)scheiding (scheiding van woord en daad, door God samengevoegd). 'Het geloof', zei Luther, 'komt nooit alleen'. Het moet door de liefde werken. Daarom is alles wat uit het geloof niet is, zonde oftewel: alles wat uit de liefde niet is, is de wortel van alle kwaad.

'Weest heilig, want Ik ben heilig'

Welnu; het is daarom dat de Schrift voortdurend opwekt tot levensheiliging. 'Gij geheel anders' (Ef. 4). 'Gij zijt allen kinderen des lichts en kinderen van de dag... (1 Thess. 5:5). Wandelt als kinderen des lichts' (Ef. 5.:8). 'Ik bid u dan, broeders, door de ontfermingen Gods, dat gij uw lichamen stelt tot een levende, heilige, en Gode welbehaaglijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst' (Rom. 12. : 1). Allerwege roept de Schrift ons op om lief te hebben (met zelfopoffering, 1 Kor. 13), om geen kwaad met kwaad te vergelden (1 Thess. 5 : 15), om een leesbare brief van Christus te zijn (2 Kor. 3:3), een moedige getuige (Hand. 1 : 8), om ervoor te willen lijden en onrecht te verdragen (1 Petr. 4 : 12vv), om herbergzaam te zijn ( 1 Petr-4 : 9; Hebr. 13 : 2), om te bezitten (zelfs de eigen man en vrouw) als 'niet bezittende' (1 Kor. 7 : 29vv), om tevreden te zijn met voedsel en deksel (1 Tim. 6 : 8). En dat alles maakt, dat christen-mensen ook daadwerkelijk anders zijn. De wereld niet gelijkvormig (Rom. 12 : Ivv). Geen materialisten (dat is 'schema der wereld'). Geen drankzuchtigen: Wordt niet dronken van wijn, maar wordt vervuld met de Geest...' (Ef. 5 : 18).Nietvan de éne vrouw naar de andere; vooral ambtsdragers wordt het in de Pastorale brieven op het hart gebonden om de man van één vrouw te zijn. Geen onbetrouwbare koopman met wie men één twee drie omvalt (1 Tim. 6 : 10; Hebr. 13 : 5). Geen drusser die nooit ongelijk kan hebben (Jak. 3 : 14vv). Geen zoeker van ijdele eer en verzamelaar van erebaantjes (Gal. 5 : 26). En zoveel meer. En al die negatieve dingen vloeien uit de positieve voort. Een christenmens doet een heleboel dingen niet, omdat hij één ding zo hartstochtelijk graag doet: iefhebben! 'Maar gelijk Hij Die u geroepen heeft, heilig is, zo wordt ook gij-zelf heilig in al uw wandel. Daarom dat er geschreven is: 'Zijt heilig, want Ik ben heilig' (1 Petr. 1 : 15v). Die grote God, is Hij 't soms niet waard? Dat onstraffelijke Lam, wordt Hij recht gediend, als wij onze lichamen niet heiligen (tot in de vingertoppen toe)? Die gezegende Heilige Geest, moet Die wonen in een stal of in een tempel? En als u soms vraagt hoe dat alles mogelijk is? Alleen in de gestalte van ootmoed, ootmoed, ootmoed (Augustinus). In een oud-christelijk dokument (de Brief aan Diognetus), waarin ons door iemand die het christelijk geloof verdedigt verteld wordt waarin christenen zich onderscheiden van de wereld, lezen we, (het is dan eind tweede eeuw): 'Christenen delen hun tafel, maar niet hun bed. Zij leven in het vlees, maar niet naar het vlees. Ze vertoeven op aarde, maar ze zijn thuis in de hemel'. Een christelijke stijl van leven, die ons anders maakt dan de wereld. Een christen-mens kan zo (als de wereld) niet meer.

Christelijke levensstijl, twee woorden. Maar ieder christenmens heeft er zijn leven lang de handen aan vol.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen