In memoriam ds. G. de Pater (1910-1983)

Maandag 4 juli jl. ontving ik het ontstellende bericht, dat ds. Gerrit de Pater plotseling was overleden. Op bezoek werd hij onwel. Ofschoon medische hulp direkt aanwezig was, mocht deze hulp niet meer baten. Het was eeuwigheid geworden! Toen de familie mij maandagavond laat op de hoogte stelde van dit overlijden, worstelden vele indrukken om de voorrang. In de eerste plaats zag ik een verslagen familie voor mij. Nog maar een enkel jaar geleden hebben de kinderen hun moeder door de dood verloren, en nu dan hun vader. Van moeder kon toen nog afscheid worden genomen, van vader niet. Onze deelneming gaat uit naar de kinderen die nu van vader en van moeder verlaten zijn. Evenals andere domineeskinderen hebben zij hun vader moeten delen met zoveel wat hem in beslag nam. Aanvankelijk als godsdienstonderwijzer en later - na een synodaal besluit - als emerituspredikant heeft hij vele gemeenten en evangelisaties mogen dienen. Op een eenvoudige en bescheiden wijze bediende hij het Woord waardoor velen zich aangesproken wisten. Zelfs nadat hij de leeftijd van de sterken had bereikt gunde hij zich geen rust, maar preekte hij nog iedere zondag 2 óf 3 keer. Bovendien verleende hij de laatste jaren nog bijstand in het pastoraat in de hervormde gemeenten van Waarder, Amstelveen en Vinkenveen. Zijn grootste bekendheid kreeg hij echter door het oprichten van het hervormd-gereformeerde gezinsblad 'Om Sions Wil'. Tot aan zijn heengaan is hij van dit blad eindredakteur geweest. Wars van polarisatie begeerde hij door middel van 'zijn blad' pastoraal-meditatief bezig te zijn. Als medewerker van dit blad zei hij menigmaal in persoonlijke gesprekken, dat wij de gehele gereformeerde gezindte binnen onze Hervormde Kerk op het oog moesten houden, en niet moesten willen opvallen door allerlei 'buitennissigheden'. Het Woord Gods, gegrond op de belijdenisgeschriften van onze kerk, behoorde op een eenvoudige wijze uitgedragen te worden. En dat uit liefde tot de kerk. Meer nog: uit liefde tot de God van de kerk. Deze God, en diens kerk, had het hart van hem die is gestorven. Met zijn vele talenten en gaven heeft Hij voor deze God in diens kerk mogen werken. Had hij dan geen gebreken, geen eenzijdigheden? Die had hij inderdaad! Geen mens kende die zo goed als hij die zelf heeft gekend. Door genade had hij zichzelf leren kennen als een goddeloze die alleen door het geloof in Christus gerechtvaardigd kon worden. Hij wist ook heel goed, dat hij zelf moest kennen wat hij anderen voorhield. Dat geldt voor iedere dienaar van het Woord. Want wij sterven niet als predikanten, maar wij sterven als zondaars. Daarom is het pure genade, wanneer van ons gezegd mag worden: saved sinner, geredde zondaar. En dat door Hem Die ons zo uitnemend heeft liefgehad nl. onze Heere Jezus Christus. Weer is een dienaar van het Woord heengegaan. Zijn nagedachtenis zij velen tot zegen. Voor ons als achterblijvenden geldt: 'Gedenkt uwer voorgangeren, die u het Woord Gods gesproken hebben; en volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst hunner wandeling'.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen