Doorgeven

Nog maar enkele maanden is Nederland bevrijd van de 18 jaar lange overheersing en uitbuiting door de Fransen, als de engelse ds. Alexander Macintosh tegen 23 maart 1814 een aantal Engelse en Nederlandse notabele figuren bijeenroept in de Engelse Hervormde Kerk aan het Begijnhof in Amsterdam. Doel van deze samenkomst is te komen tot de oprichting van een Bijbelgenootschap in Nederland, in navolging van de British and Foreign Bible Society (Brits en Buitenlands Bijbel Genootschap), dat in 1804 in Londen was opgericht.

Uit deze bijeenkomst in de kerk aan het Begijnhof is het Nederlandsch Bijbelgenootschap voortgekomen.

Eén van de voornaamste doelstellingen was de verspreiding van de Bijbel onder ons volk. Gratis dus.

Zo kwam in de loop van de vorige eeuw de gedachte op om aan een bruidspaar op hun trouwdag een Bijbel aan te bieden, opdat deze in hun gezin zou worden gelezen. De plaatselijke afdeling van het N.B.G. stelde een Bijbel beschikbaar en de predikant bood de Bijbel aan. De kosten waren dus voor het N.B.G., dat zo iets kon ondernemen doordat het werk gedragen werd door - in de eerste tientallen jaren - duizenden leden, die het werk van hun N.B.G. graag steunden.

Nu draagt al lang de plaatselijke gemeente de kosten van de trouwbijbel, maar het initiatief tot het geven van een trouwbijbel lag bij het N.B.G.

Maar men dacht niet alleen aan Nederland. Het Bijbelgenootschap was nog heel jong, toen het daadwerkelijk de zorgen ging uitstrekken naar het buitenland, voornamelijk naar de herkregen koloniën van Nederland en dan weer in het bijzonder naar Oost-Indië, het tegenwoordige Indonesië. Reeds in 1819 kwam een herdruk van de Bijbel in het Maleis tot stand. Een herdruk, want de eerste oplage was in 1733 van de pers gekomen. Deze vertaling van de Bijbel in het Maleis was het werk van de theoloog en taalgeleerde dr. Melchior Leydekker (overleden 1701). Later werd een nieuwe vertaling noodzakelijk, die de zendeling H. C. Klinkert heeft gemaakt. Maar ook andere talen in de uitgestrekte Indonesische archipel hebben al in de 19e eeuw de aandacht van het N.B.G. gekregen. Hoe bekend zijn niet de namen van de vertalers Van der Tuuk, Gericke en Adriani, om slechts deze drie te noemen.

1984

Nu schrijven wij 1984. 170 Jaren zijn verstreken sinds het N.B.G. werd opgericht. De tijden zijn veranderd, de behoefte aan Bijbels is gebleven.

In deze lange periode, zo ongeveer twee lange mensenlevens, is er rusteloos gewerkt om aan de vraag, die soms een schreeuw is, naar Bijbels te voldoen. Hoe zou de zending haar werk hebben kunnen verrichten zónder de bijbelgenootschappen?

Deze bijbelgenootschappen zijn thans verenigd in de Wereldbond van bijbelgenootschappen, die het vertaalwerk coördineerd en aan de diverse nationale bijbelgenootschappen toewijst. Er zijn sinds 1804, toen het Brits en Buitenlands Bijbelgenootschap werd opgericht, grote vorderingen gemaakt: tóen was de Bijbel in 71 van de ongeveer 5.000 talen die op onze aarde gesproken worden vertaald. Nu kan de Bijbel in 1.785 talen worden gelezen! Maar lang in alle gevallen is dat niet de complete Bijbel, doch nog maar een deel. Er valt dus nog veel, heel veel te dóen. En daarnaast moeten de nieuwe oplagen van de Bijbel ter perse worden gelegd, omdat de kerk in de wereld groeit. Vooral in de landen in Afrika is deze groei krachtig. En men vraagt daar dringend om Bijbels. Daar en elders. Ook in de landen achter het ijzeren en bamboe gordijn is er een sterke roep om de Bijbel.

In al deze behoeften kan alleen voorzien worden als de financiële middelen daartoe aanwezig zijn.

Daarom wordt nu, ter gelegenheid van het 170-jarig bestaan een grote ledenwerfactie gevoerd, onder het motto 'Doorgeven'. Het Woord moet worden doorgegeven, van land tot land, van het ene geslacht op het andere. Deze actie is nodig om het ledental op peil te houden en zo mogelijk uit te breiden.

Wanneer het hoofdbestuur van de Ger. Bond deze actie een goede zaak vindt, is dat niet omdat het geen kritiek op sommige uitgaven van het N.B.G. zou hebben. Dat is bij het hoofdbestuur van het N.B.G. ook niet onbekend. Maar geen zinnig mens kan wensen, dat het N.B.G. weg zou vallen. Dat zou een ramp betekenen voor ons zo ver ontkerstend vaderland. Een ramp voor de kerken in de derde wereld,

We hopen dat de actie slaagt. Dat velen met hun gebed (dat eerst!), belangstelhng, inzet en hun gaven het werk van de verspreiding van de Bijbel, hier en elders in de wereld, begeleiden. En dat het N.B.G. in al zijn uitgaven een rechte koers mag varen, tot Gods glorie en heil van mensen. Het Woord moet verder gaan. Dus: doorgeven!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen