In memoriam ds. Jacobus van Dijk

9 januari 1913-14 april 1984

Ds. Van Dijk is niet meer. We hebben in de besloten familie- en vriendenkring zijn stoffelijk overschot op woensdag 18 april ter aarde besteld op Heiderust; begraafplaats te Velp. We hebben geluisterd naar Psalm 56 vers 14: 'Want Gij hebt mijn ziel gered van den dood'. En we hebben gezongen Psalm 56 verrs 6 'Gij hebt mijn ziel beveiligd voor den dood'. En dat was het belangrijkste wat er van ds. Van Dijk gezegd kon worden. Een man met een bewogen levensgeschiedenis en met een duidelijke bekeringsgeschiedenis. Een man met grote diepten en met duidelijke hoogten, maar dat is niet zo bijzonder, zeker niet onder dominees. Een man die in de diepte van depressies waar hij in toenemende mate aan leed, met tranen kon zeggen: 'Dat is het énige houvast'. En zo heeft hij Christus en Dien gekruisigd verkondigd.

Er zijn predikanten, na wier verscheiden men moet zoeken naar biografisch materiaal. Dat is bij ds. Van Dijk bepaald niet het geval. Wie de lijst van gemeenten langs loopt, die hij gediend heeft, telt er negen, waarbij nog twee leraarschappen en een schooldekanaat komen. Rechtzinnig en vrijzinnig Nederland heeft ds. Van Dijk gekend. Bovendien kende een groot deel van christenen en niet-christenen hem door zijn werk in de Alledagkerk, dagopeningen voor de N.C.R.V., meditaties bij allerlei gelegenheden, vooral ook bij muzikale evenementen. En er zou meer te noemen zijn. Uitgaven van preken en meditaties, een veel gelezen dagboek, en zijn pastorale herinneringen onder de titel 'Het nooit verloren vergezicht'. Ds. Van Dijk was een begaafd spreker, wat men noemt: een kansredenaar, een boeiend schrijver, een trouwe pastor en... een teruggetrokken mens. Door genade wist hij wat een tweemens is, maar hij wist het ook van nature.

Dat hij zo was, heeft hem veel verdriet en teleurstelling bezorgd. Maar het gaf hem ook de vrijheid om zonder effektberekening zich voor dingen in te zetten, waar een ander niet warm voor liep, en dingen van zich af te stoten waar de wereld van zegt dat men er carrière in maken kan. Er is door zijn instelling veel in zijn leven gedurig veranderd, maar één ding bleef eender vanaf zijn bekering. Hij heeft het uitgedrukt met het gedicht van Anton van Duinkerken tegenover de titelpagina van zijn laatste boek:

'Er leeft een God,
Die alles schiep
wat zichtbaar en onzichtbaar is,
Die mij tot Zijn aanschouwing riep
uit ondoorgrondbre duisternis.
Wanneer mijn werk gedaan zal zijn,
mijn adem stil, mijn ogen dicht
geneest mij van de laatste pijn
dit nooit verloren vergezicht'.

Ds. Van Dijk is niet meer. Hij preekte verhalend. En eindeloos veel verhalen zijn mede door hem aan de vergetelheid ontrukt. Maar hij wist met die verhalen de kern te treffen. Misschien is die, laten we het hopen en bidden, bij tal van Nederlanders, die de kerk niet meer bereikt, óók aan de vergetelheid ontrukt. Op een oudejaarsdag preekte hij uit de Hervormde Kerk van Nijkerk voor het IKOR over de Psalm waarmee hij werd begraven: 'Dit weet ik, dat God met mij is'. Aan het eind van die preek staat: Thomas van Aquino droomde dat Christus tegen hem zei: 'Thomas, je hebt goed van Mij gesproken vandaag, wat wil je hebben?' En weet u wat Thomas van Aquino antwoordde in zijn droom? Thomas zei: 'Heere, ik begeer niets dan U'.

Dat mogen we ook van ds. Van Dijk geloven. En vooral: dat geloven we van de Heere, Die zulk begeren in het hart geeft. Hij zij de Trooster van mevrouw Van Dijk en van haar kinderen en kleinkinderen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen