Een kind is ons geboren

Eén van de eerste dingen die de aandacht vragen na de geboorte van een kindje, is het versturen van de geboortekaartjes. Op velerlei wijze brengen blijde ouders hun vreugde onder woorden. Soms wordt het op een geboortekaartje heel eenvoudig weergegeven met de bekende woorden: 'De Heere, Die leven gaf en leven spaarde, schonk ons een...'. Zo'n geboortebericht gaat soms ook gepaard met een tekst uit de Bijbel, waarbij de tekst: 'Een kind is ons geboren' vermeden wordt omdat hiermee de geboorte van de Heere Jezus wordt aangekondigd door Jesaja. Maar verder zijn er vele teksten te vinden die het wonder van het nieuwe leven onder woorden brengen. Wie de dankbaarheid wat weidser onder woorden wil brengen plaatst er een gedicht bij. Eén van die gedichtjes is: 'Een kind is geboren, een kind waarvan je weet dat God het in stilte zo heel mooi groeien deed. Dank aan U, o God van al het leven dat U ook dit kindje heeft gegeven'.

Gelukkig zijn er nog veel ouders die ook in onze tijd, waarin zoveel mensen denken dat zij het krijgen of niet-krijgen van kinderen in eigen hand hebben, God erkennen als de Schepper van het nieuwe leven. Zij kunnen de dankbaarheid en de vreugde over het ontvangen van hun kindje nauwelijks onder woorden brengen. Door al het medisch kennen en kunnen heen zien zij de hand van God Die ook hierin het eerste en het laatste woord heeft. Je wordt er ook stil van als je na de geboorte in de wieg kijkt en ziet dat alles goed en gaaf is. Kostelijke momenten als dan de bijbel opengaat en God gedankt wordt omdat Hij 'het gebeente heeft verzeld toen het verborgen, saamgesteld als een borduursel, lag verscholen en niets ervan voor Hem was verholen'. Wie kan ten diepste zeggen hoeveel nieuw leven betekent in het huwelijksleven en in het leven van het gezin. Je bemerkt dat eigenlijk pas ten volle als je in huizen komt waar nooit een wieg heeft gestaan, waar nooit een stuk speelgoed over de vloer slingerde of nooit een stoel scheef stond omdat er een kind tegenaan gelopen was. Als je goed luistert hoor je daar de stille schreeuw vanuit de leegte van het huwelijksleven, vanuit de leegte van het vrouwenhart dat nog steeds geen moederhart is: 'O, God, geef mij een kind, al is het er maar één'. Nog nooit konden zij de vervulling van hun schrijnend verlangen schrijven op een geboortekaartje dat ook aan hen een kind geboren was. Iemand, die zelf de diepe vreugde van de kinderzegen heeft ervaren en nooit de honger naar de vervulling van die zegen tot het uiterste heeft moeten gevoelen, kan nooit de diepte peilen van de betekenis van het korte zinnetje dat wij lezen in de levensgeschiedenis van Zacharias en Elisabeth: 'en zij hadden geen kind'. Zeker, zij die kinderen ontvangen hebben weten dat echtparen ook door God geroepen kunnen zijn tot een kinderloos huwelijk. Zij die soms zelf veel grote zorgen hebben over hun kinderen weten dat God ook op andere wijze mensen zegenen kan. Maar zij, die de kinderzegen missen moeten door veel strijd en teleurstellingen heen leren bereid te zijn die andere zegeningen van de Heere te zien als gaven uit Zijn hand. God geeft in Zijn gunst de mens op aarde ook andere liefde dan alleen de liefde tussen ouders en kinderen. Toch is het waar dat de leegte je zelfs nog aan kan vliegen als je een gelukkig echtpaar mag bezoeken omdat God hen vijftig volle jaren spaarde voor elkaar. Voor elkaar want zij zitten samen in hun kamer zonder nageslacht. Hoewel, God zet eenzamen in een huisgezin als een blijde moeder van kinderen. Eens zei zo'n eenzame ziel met een glimlach op haar gezicht: 'God heeft mij vele kinderen gegeven, geestelijke kinderen met wie ik lief en leed mag delen'. Inderdaad, de Heere heeft en geeft meer dan één zegen. We moeten het missen van de kinderzegen ook weer niet overdrijven. Maar een smart blijft het.

Kinderzegen betekent ook ouderzorg. Zoals elke zegen van God een opdracht en zorg meebrengt, geldt dit ook van de kinderzegen. Wie belijdt bij de geboorte van een kind dat God dat leven gaf, moet ook weten dat dezelfde God eens zal vragen: 'Wat hebt gij met het kind dat Ik u gaf gedaan?' Een kind erbij betekent niet alleen dat er meer vreugde in het gezin komt. Het betekent ook dat er weer een zorg bij is. Wie kinderen baart, baart zorgen. Iemand heeft eens het woord dat God tot Eva sprak: 'Met smart zult gij kinderen baren', vertaald met: 'Gij zult smartenkinderen baren'. We denken daarbij niet aan zorgenkinderen, die direkt al bij de geboorte grote zorgen meebrengen. O neen, als alles goed is zijn de eerste zorgen blijde zorgen. Met vreugde genieten moeder en vader van de verzorging van hun kind en zien met spanning uit naar de eerste lach, het eerste vreugdekreetje. Nog heerlijker als straks het eerste woordje komt en de band van eigen vlees en bloed gevoeld wordt als het mamma en pappa roept. Heerlijk dat onze kinderen ons als kind geschonken worden. Veronderstel dat zij gelijk volwassen waren. Dan misten we de eerste blijde jaren waar later nog zovaak over gesproken wordt en waar zoveel herinneringen aan bewaard worden. Je zegt soms niet voor niets in die tijd van de eerste kinderliefde: Nu moest de tijd een poosje stil staan. Het is net alsof je dan ergens bang voor bent als je aan groter-worden denkt. Zijn we misschien bang dat zij net zo worden als we zelf zijn. Inderdaad, wie zal een reine geven uit een onreine. Dat is geen pessimisme, maar pure werkelijkheid. Dat weten we maar al te goed. We behoeven niet te wachten tot onze kinderen opgegroeid zijn om te weten wat en hoe ze zijn. We weten dat van onszelf maar al te goed. We zijn bevreesd in onze kinderen onszelf tegen te komen. Het zijn levende spiegels waarin wij ons eigen beeld zien.

Wierp Davids moeder hem daarom al op God bij zijn geboorte? Wist zij toen al, zonder dat zij later Davids deugden en ondeugden leerde kennen, wat David later zou belijden: 'Zie ik ben in ongerechtigheid geboren en in zonde heeft mij mijn moeder ontvangen'. Ja, je zal een moeder hebben of gehad hebben die je op God wierp bij je geboorte. Een moeder die de Heere bad en smeekte dat het kind dat Hij haar had geschonken niet alleen haar beeld zou zijn, maar Gods beeltenis weer mocht dragen. Opmerkelijk dat velen van hen die later in hun jeugd of toen zij volwassen waren tot het geloof kwamen, zovaak aan hun moeder denken omdat zij zoveel aan haar te danken hebben. Zulke moeders droegen niet alleen hun kind onder het hart, maar ook op hun hart als een kind, een pand, van God geschonken. Zij weten waar ze terecht kunnen met hun zorgen. Dat is hetzelfde adres, dezelfde God, als waar zij terecht kwamen met hun vreugde en dankbaarheid bij de geboorte. Het is zelfs meer. Er is nog een adres bijgekomen waar ouders terecht kunnen met hun kind, De Heere Jezus Christus, de grote Kindervriend. God geeft niet alleen een kind. Hij gaf het Kind. Van Hem zegt Jesaja: 'Een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven'. Juist rond de geboorte van een kind kunnen ouders behoefte hebben aan en troost putten uit de geboorte van de Heere Jezus. Ook Hij kwam niet als een volwassene op aarde, maar werd evenals wij en onze kinderen als kind geboren. Hij is dezelfde weg gegaan in de schoot van Zijn moeder, doch zonder zonde. Over Zijn geboorte lezen we ook nu weer rond de kerstdagen:

'En zij baarde haar eerst-geboren Zoon, en wond Hem in doeken, en legde Hem neder in de kribbe'. Met een blik vol zorg over een kind in de wieg mag het oog van het geloof over dat kind opzien vol hoop en verwachting. Door het geloof in dit Kind gaat alles er anders uitzien. Het huwelijk dat de wereld in de modder trapt en veracht, brengt de Heere op het hoogste niveau en stelt het in dienst van Zijn Koninkrijk. Het is de broedplaats voor de uitbreiding van Zijn Koninkrijk. De geseculariseerde wereld praat over kinderen nemen of niet, naar eigen believen en gemak. Maar binnen het Koninkrijk gelden andere normen een andere spraak. Omdat er eens gezegd werd: 'Een Kind is ons geboren' gaat er vanuit Bethlehem licht vallen over de wieg van een kind. Het wordt dan al gehoord direct na de geboorte uit de mond van het Kind in de kribbe: 'Laat de kinderkens tot Mij komen en verhinder ze niet. Want dezulken is het Koninkrijk der hemelen'.

Het is nauwelijks te geloven en niet onder woorden te brengen dat de Heere nu uit de mond van zuigelingen Zijn lof bereiden zal, die lof waarvoor Hij eens engelen nodig had in het veld van Efratha. Toch bouwt Hij zo Zijn kerk voor eeuwig en altoos. Toch krijgt zo het huwelijk eeuwigheidswaarde. Zo is er niet alleen een kind geboren in het gezin van enkele mensen, maar in het grote gezin van Zijn kinderen, waarin Hij ook eenzamen een plaats geeft, als een blijde moeder van kinderen. Dat alles is dan ondanks ons, dankzij Hem Die kwam als een Kind op aarde, tot dank van hem Die voor ons kind Zijn Kind gaf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen