Pinksterfeest, feest van de vervulling

Pinksterfeest is het feest van de volheid. Van de volheid van Geest en leven. Het volle leven des geloofs, vrucht van de Heilige Geest, breekt zich baan als een bruisende bergstroom, die door niets te stuiten is. Daarbij worden we bepaald, wanneer over enkele dagen het Pinksterfeest weer aanbreekt, gedenkend het grote heilsfeit van de uitstorting van de Heilige Geest.

Pinksteren: feest van de vervulling. Tot driemaal toe gebruikt Lucas in enkele verzen van het Pinksterevangelie het woord: vervullen.

De dag van het Pinksterfeest werd vervuld. Een geluid als van een geweldig gedreven wind vervulde het gehele huis, waar zij zaten . En tenslotte de centrale boodschap van Pinksteren: zij werden allen vervuld met de Heilige Geest. In dat vervuld worden ligt nu het bijzondere karakter van het Pinksterfeest.

In de eerste plaats is er sprake van de dag van het Pinksterfeest, die vervuld werd. Dat wil zeggen: de dag van het Israelitische Pinksterfeest is aangebroken. De dagen, 50 in getal, die naar de wet tussen Pasen en Pinksteren moesten verlopen, zijn voorbijgegaan, zijn vervuld. De 50ste dag na het Pascha is de dag van het Pinksterfeest in Israel. En juist die dag heeft de Heere uitgekozen om Zijn Geest uit te storten. Dat is niet zomaar gebeurd. De Heere doet nooit iets zomaar. De daden des Heeren zijn vol orde en zin. Hij maakt uit de tijd, waarop, de plaats, waar en de omstandigheden, waaronder de dingen plaatsvinden. En dat geldt in zeer bijzondere zin van de heilsfeiten, die als de pilaren van God zijn, waarop het gebouw van de zaligheid van Christus' kerk rust.

Met heilig opzet heeft de Heere Zijn Geest doen neerdalen op het Israëlitisch Pinksterfeest. Daaruit moet blijken welke plaats de uitstorting van de Heilige Geest inneemt in de reeks van heilsfeiten. Met de uitstorting van de Heilige Geest wordt vervuld, afgesloten, voltooid, wat in de voorafgaande heilsfeiten was begonnen en in beginsel tot stand gebracht.

Dit wordt ons te duidelijker, wanneer we eerst zien, wat het Oud-Testamentische Pinksterfeest eigenlijk is geweest. Naar Gods instelling moest dat Pinksterfeest gevierd worden op de 50ste dag na het feest van de ongezuurde broden, het Paasfeest. Op dat Paasfeest werd de Heere een offer gebracht, bestaande uit een groene, onrijpe garf van de gersteoogst, die nog op het land stond. Van die dag af nu, waarop die eerste groene garf geofferd was, moest men 7 weken tellen. Dan was het Pinksterfeest.

Deze garf van de eerstelingen heet in het Hebreeuws Omer. De weken tussen Pasen en Pinksteren worden dan ook Omer-weken genoemd. Israel werd op deze wijze met dat tellen van de Omer-weken voorbereid op het Pinksterfeest.

Wanneer het Pinksterfeest was aangebroken, moest weer een offer worden gebracht. Maar nu geen garf. Het offer moest dan zijn: 2 broden, die gebakken waren van het meel van de nieuwe oogst. Zo ligt er het verband tussen het Joodse Paasfeest en het Joodse Pinksterfeest. Beide feesten kunnen worden genoemd: het feest van de eerstelingen. Terwijl het Paasfeest het feest is van de eerstelingen van de oogst, die pas begint, is het Pinksterfeest het feest van de eerstelingen van de voltooide oogst. Wat op het Paasfeest nog onvoltooid was, treedt op Pinksteren naar voren als voltooid in zijn volheid en rijpheid. Op Pasen de onrijpe aar. Op Pinksteren het volle, rijpe koren, het voedzame brood.

Zo is het Pinksterfeest het feest van de voltooiing, van de voleindiging van het Paasfeest. De 7 Omer-weken zijn geteld en de dag van het Pinksterfeest is tot vervulling gekomen.

Juist op die dag stort de Heere Zijn Heilige Geest uit in het midden van de verwachtende, uitziende gemeente.

Merkt de opvallende overeenkomst op! De zaligheid, het nieuwe leven voor de gemeente van het nieuwe verbond, door Christus tot stand gebracht op Goede Vrijdag en Pasen, wordt dan op Pinksteren in al zijn volheid en heerlijkheid uitgewerkt en toegepast. Zo wordt door de uitstorting van de Heilige Geest de kroon gezet op het werk van Christus en wordt Zijn verdienste voor Zijn gemeente in al zijn volheid toegankelijk gemaakt.

Wat houdt zo echt Pinksterfeest vieren geweldig veel in. Het is niet minder dan de komst van de Heilige Geest in de harten van de gelovigen om zo in de Kerk als het lichaam van Christus Zijn intrek te nemen. Met Pinksteren worden de diepten van het heil in Christus geopenbaard door de Pinkstergeest, die komt wonen in mensenharten. Hoe duidelijk blijkt dat uit het Pinksterevangelie. Wat een ingrijpende verlichting en genieting van het heil ontvangt de kring van de discipelen, die daar al 10 dagen biddend en verwachtend samen zijn in Jeruzalem. Het volle licht gaat over hen op. Wat een verschil met de tijd daarvoor. Te vergelijken met schemerlicht, waarbij zij zo sterk te kampen hadden met twijfel en ongeloof.

Pinksteren is het vierde stadium van de tempelstroom, die Ezechiel zag. Diepe wateren waren het, waar men niet meer door kon lopen, maar in moest zwemmen. Het zijn de diepe wateren van Gods ontferming in Jezus Christus, die de Geest op Pinksteren openbaart.

Met Pinksteren gaat het dus om de uitstorting van de Heilige Geest.

Maar wat is er dan voor verschil met de tijd vóór Pinksteren, toen de Heilige Geest nog niet was uitgestort?

Duidelijk is, dat de Heilige Geest ook toen krachtig werkte en mensen bracht tot geloof. Immers alle geestelijk leven is vrucht van de werking van de Heilige Geest. De Geest des Heeren was ook in het Oude Testament Israels eigenlijke Leidsman. Het vervuld worden met de Heilige Geest was er echter nog niet. In het Oude Testament lezen we immers van de toezegging van de uitstorting van de Geest. 'En Ik zal Mijn Geest geven in het binnenste van u en Ik zal maken, dat ge in Mijn inzettingen zult wandelen en Mijn rechten bewaren en doen'.

Dat was een belofte, die Gods kinderen begerig moest maken naar die dag, waarop de Heere Zijn rijke belofte zou vervullen. Deze belofte hing samen met de komst en het werk van Christus. Want de volheid van de Geest was aan Christus beloofd, wanneer Hij Zijn middelaarswerk had volbracht. Dan wordt het Pinksteren.

Hoe duidelijk sprak de Heere Jezus ook Zelf over de komst van de Trooster. 'Maar wanneer Die zal gekomen zijn, namelijk de Geest der waarheid, zal Hij u in al de waarheid leiden'.

Pinksteren wil zeggen: hemelse klaarheid gaat op in de harten van Gods kinderen, diepe vrede vervult hun leven, echte blijdschap komt over hen. De Pinkstergeest, dat wil zeggen de Geest, Die met Pinksteren wordt uitgestort, is de Geest der aanneming, door Welke wij roepen: Abba-Vader.

U gevoelt wel, dat dit meer is dan het eerste stadium van het werk van de Heilige Geest. Het gaat met Pinksteren om de volheid. Natuurlijk wil dat niet zeggen, dat de Pinkstergeest niet meer als de Geest van ontdekking en ontmaskering werkzaam is. Dat is juist allereerst nodig, maar dan met de bedoeling, dat deze werkingen van de Geest leiden naar Pinksteren.

Wie werden op de Pinksterdag vervuld met de Heilige Geest? Allen, die eendrachtig samen waren geweest in het bidden en het worstelen om de komst van de Heilige Geest.

Het was een schare van mensen, volgelingen van Jezus, die reeds leefden uit het geloof door de Heilige Geest.

Moet ons dit niet veel te zeggen hebben? Gekomen tot geloof, uitzien naar de volheid van het leven in Christus door de inwonende Heilige Geest.

Dat zien we ook gebeuren met de schare van duizenden. Joden en Jodengenoten, die gegrepen zijn door de pinksterpreek van Petrus. De Heilige Geest maakt hen verslagen van hart vanwege hun Christusversmading. 'Wat zullen we doen, mannenbroeders? '

Zo is de Heilige Geest bezig in zijn beginstadium. Het zijn de eerste werkingen. En wat antwoordt Petrus op die vraag?

'Bekeert u en een ieder van u worde gedoopt in de Naam van Jezus Christus tot vergeving van zonden.'

Hier is dus al duidelijk sprake van het komen tot geloof en bekering. Maar wat zegt Petrus dan onmiddellijk daarop?

'En gij zult de gave van de Heilige Geest ontvangen.'

Dan gaat de knop van het geloof openbloeien naar de volle bloem. Ook de apostel Paulus spreekt daar zo opvallend over in zijn brief aan de gemeente van Efeze. 'Gij hebt het woord der waarheid, namelijk het evangelie uwer zaligheid gehoord, in welke gij ook, nadat gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met de Heilige Geest der belofte'.

Nadat gij geloofd hebt... de verzegeling, de volheid, de vastheid, de zekerheid van de inwonende Geest.

Dat is Pinksteren.

Wat zien we dat ook geïllustreerd in het leven van Petrus. Bij Petrus vóór Pinksteren was zijn geloof nog zo klein, zo onrijp. Een klein knopje, waarvan je zou zeggen: Wat moet er van terecht komen? Onkundi­ge en dwaze opmerkingen maakte hij aangaande de gang van zijn Meester naar Jeruzalem. En dan die verschrikkelijke verloochening. Op de Pinksterdag maakt hij geen dwaze opmerkingen meer en vlucht hij niet angstig weg, wanneer hem de grond te heet onder de voeten wordt. Integendeel, door de uitgestorte Geest spreekt hij met grote klaarheid en vrijmoedigheid over het lijden en sterven en de opstanding van Christus. Pinksteren, het feest van de volheid. Het vuur van de Geest laait hoog op. Vol van genade en licht en blijdschap.

Aangrijpende genadeweldaad. Lege, hunkerende harten vervuld met de Geest.

Leven we als gemeente onder de maat? Beneden de maat van Pinksteren? Praat dat niet goed. Laten we de oorzaak bij onszelf zoeken. Het leide tot het ootmoedige gebed: Kom Schepper, Heilige Geest, ontledig en doe bukken en maak vol van vrede en zaligheid in Jezus Christus.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen