Die Zichzelf gegeven heeft...

Paulus de grote apostel wijst permanent op Jezus Christus, als op de enige grond van onze zaligheid. Hij heeft niet anders te weten dan Jezus Christus en Dien gekruisigd. In de aanhef van de brief aan de Galaten zet zijn brandend gemoed hem aan, direkt de rijkdom en de heerlijkheid van Christus uit te zeggen. Hij is in grote zorg. Hij heeft alle reden om verontrust te zijn. De gemeenten dreigen af te wijken van dat hele centrale: de rechtvaardiging van de goddeloze door het geloof alleen. Toch, hij begint niet met de zweep er over te leggen. Maar Paulus spreekt van genade en vrede. Twee woorden die het hele christendom behelzen (Luther). Voordat de apostel bepaalde zaken die hem hoog zitten, gaat aanwijzen, is er eerst de zegen. De groet. De genade en de vrede van God de Vader en van de Heere Jezus Christus. Dat is allesbeheersend en allesbeslissend. Lees er niet overheen, maar laat die woorden - genade en vrede - zinken in uw hart. Waar de Heere zegent, daar schept Hij ook de zegen. De Vader gaat voorop. Eerst de Bron. Zijn welbehagen. Hij heeft Zijn Zoon gezonden. In de volheid van de tijd. En de Zoon, zegt Paulus, heeft Zichzelf gegeven voor onze zonden. Gewillig en vrijwillig. Hij is de weg gegaan van kribbe naar kruis. Hij heeft Zich in onze naam voor de Vader gesteld, om de toorn te stillen, met volle genoegdoening. De Heere der heerlijkheid. De Zoon van de levende God. Hij heeft geleden. Hij is gestorven. Hij heeft het offer gebracht. Hij heeft niet maar iets. Hij heeft Zichzelf gegeven. Overgegeven. Hij de volmaakt Schuldeloze. Het vlekkeloos reine Lam. Hij deed het, niet voor Zichzelf. Hij deed het om de prijs te betalen die er stond op uw en mijn afval van de levende God. Hij deed dat om zondaren met God te verzoenen. Hij heeft Zichzelf gegeven voor onze zonden. Als het woord zonde valt, gaat er een hele gedachtenwereld meespelen. Maar zoveel is wel duidelijk dat zonde hoogmoed is, dat zonde vijandschap is. Verzet is tegen God en tegen Zijn Christus. Zonde is opstand. Rebellie. En zoveel is ook wel duidelijk dat de kracht en de heerschappij van de zonde zo groot is dat ik die niet kan uitwissen. Het is intussen wel benauwend hoe gemakkelijk wij mensen het kunnen uithouden in een leven in de zonde. En er niet zo zwaar aan tillen. God tilt er wel zwaar aan. God ziet de zonde niet door de vingers. In geen geval. Dat kunt u zien op Golgotha. Eer God de zonde ongestraft het blijven, heeft Hij ze gestraft aan Zijn heve Zoon, met de bittere en smadelijke dood des kruises. Zóveel heeft het de Heere Jezus gekost. Uw zonde, mijn zonde. Onze hoogmoed en ons ongeloof. Onze zelfzucht, en hebzucht. Het als God willen zijn. Hoe diep moeten wij mensen gevallen zijn, dat Christus zó diep moest afdalen, om zondaren, midden in de dood te redden. Hoe groot moet dan wel Gods zondaarsliefde zijn en hoe onpeilbaar diep de genade van de Heere Jezus Christus, dat Hij Zichzelf overgaf voor onze zonden. En slaat u nu dat 'onze' niet over. De gave, het offer van Christus moet persoonlijk toegeëigend worden. Door het geloof. Voor mijn zonden, zegt Paulus. Dus niet in het algemeen toestemmen, zonder voornaamwoord, maar van harte geloven en belijden dat Hij ook voor mijn zonde Zich heeft overgegeven. Nee, ik kan daartoe Christus niet halverwege komen. Ik hoef me daartoe ook niet op te werken. God neemt toch geen genoegen met een zondaar die zichzelf waardig bevonden heeft. Christus heeft Zich niet overgegeven voor onze gerechtigheid of onze heiligheid, maar voor onze zonden. En we moeten niet rusten eer we met Paulus van harte instemmen. Overgegeven voor onze zonden. Daarom: schuldbelijdend vluchten tot Hem, Die God ons gaf. Met oprecht en ongehuicheld berouw de toevlucht genomen tot de Heere Jezus. Het Lam Gods. Uw zonden op het Lam. Al zijn ze rood als karmozijn. Belijdt ze Hem. Hij vergeeft. Zijn Naam is toch Zahgmaker? Hij richt op wie onder de schuld gebogen gaat. Hij heelt wat verbroken is van hart. Hij vertroost wat treurt. Door de kracht van Zijn Geest, Die Heere is en levend maakt. Die bekleedt met het kleed van Christus' gerechtigheid. Geboeid worden door Christus. Alles zien in Hem. Rusten in Hem. Leunen op Hem. Het verwachten van Hem. Breken met de zonde. Haten en vlieden van de zonde. De wereld verlaten, onze oude natuur doden en in een nieuw godzalig leven wandelen. Of om het met Paulus te zeggen: opdat Hij ons trekken zou uit deze tegenwoordige boze wereld, naar de wil van onze God en Vader. Opdat op die wijze Christus ons trekken zou, door Zijn Geest. Verlossen zou met kracht. Ontrukken zou aan een dodelijk gevaar. Verlossen zou uit de macht van het verderf. Dat doet Christus. Tot op de dag van vandaag. Trekken uit deze tegenwoordige boze wereld. Met al de vezels van ons bestaan zijn we eraan verbonden. Aan het door de zonde en de satan beheerste bestaan. We hebben er ons aan overgegeven en aan uitgeleverd. Maar Christus is gekomen. Om te bevrijden van de knellende en kwellende banden, al voelen wij die doorgaans niet eens. Christus bevrijdt en redt. Het geeft wel veel strijd. Iets waar je aan gehecht bent, laat je zó maar niet los. Daar waar je hart naar uitgaat, waar je aan verknocht bent, lever je direkt maar niet in. Dat is en blijft een levenslange strijd. Een geloofsstrijd. Om het te verliezen. Om je over te geven aan Hem, Die Zichzelf overgaf. Hij is thans verhoogd en in deze bedeling van de Geest vergadert Hij Zich Zijn gemeente ten eeuwigen leven. Trekt Hij. Allen, die Hem door de Vader gegeven zijn. Trekt Hij, uit een boze wereld. Zijn we vandaag niet te optimistisch over de wereld waarin we leven? De wereld valt mee en de kerk valt tegen. Dat laatste zal waar zijn, maar het eerste?

Hoe taxeren we vandaag de vermaning van Paulus om aan het schema van deze wereld niet gelijkvormig te worden? Is het geslacht van al dan niet principiële schipperaars uitgestorven? De vraag stellen is haar beantwoorden. God wat en de wereld wat. Raak ik u op een pijnlijke plaats? Bekeert u en gelooft dit Evangelie! De boodschap van de genade van de Heere Jezus Christus. Hij zet door Zijn Woord en Geest over in het koninkrijk van Zijn liefde en barmhartigheid. Van genade en vertroosting. Van hoop en verwachting. Het komt alles van de Heere Jezus en Zijn genade. En het is naar de wil van de hemelse Vader. Het gaat alles naar het gemaakt bestek. Daaruit komt alles op. Daarheen keert alles terug. Opdat God alléén, opdat God al de eer zou ontvangen. Daar gaat het heen en daar loopt het op uit. Daarom aanbidden en loven wij déze God, Vader, Zoon en Heilige Geest. Hij is een God van volkomen zaligheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen