Hemel en Hel in prediking en pastoraat

Eemnes-Buiten — Ds. P. den Butter, chr. geref. predikant te Middelharnis, sprak op 23 april jl. in 'De Hoeksteen' te Veenendaal over hemel en hel als essentiële onderdelen van de verkondiging in prediking en pastoraat. Dr. J. Hoek uit Veenendaal was gastheer op deze vergadering, die werd belegd door de werkgroep 'Herv. Geref. ambtsdragersvergaderingen, regio Amersfoort en wijde omgeving' De avond werd bijgewoond door Herv. Geref., chr. geref. en Ger. Gem.-kerkeraden.

Van de indringende en pastoraal bewogen inleiding van ds. Den Butter geef ik in het onderstaande een korte impressie. Een cassettebandje met het referaat en de aansluitende discussie kunt u schriftelijk bij mij bestellen op het volgende adres: W. Verhoog, Meentweg 10, 3755 PE Eemnes-Buiten. Betaling (f 12, 50 per bandje) dient te geschieden na ontvangst van het bandje.

Ds. Den Butter wees er op dat de satan altijd in de weer is om Gods Woord te vervalsen. Hij richt zijn aanvallen ook op de boodschap aangaande hemel en hel en probeert ook de Schriftuurlijke noties omtrent dit onderdeel van de waarheid Gods te doen verstommen.

In brede lagen van onze samenleving is het geloof in het hiernamaals geheel verdwenen. Ook in de doorsneepreek op de radio is de aandacht gericht op het HIER-NÜMAALS. En ook in onze kringen worden we bedreigd door het gevaar dat we terwille van ons gehoor bepaalde delen van Gods Woord verzwijgen die niet naar de smaak van de gemeenteleden zijn.

Vanuit een evolutionistisch denken is er een fundamentele verschuiving opgetreden in de visie op zonde en straf Zonde is niet meer een overtreding van een geldende norm, maar een defect. En daarom moet zonde niet meer worden gestraft en van vergelding wil men niet meer weten, maar dit 'defect moet gecorrigeerd worden.'.

In zo'n denkpatroon past de Bijbelse boodschap van eeuwige straf niet meer. Het gevolg is een verminderd zondebesef, dat leidt tot oppervlakkigheid in prediking en pastoraat. Ook in de gereformeerde gezindte zijn we aan de gevaren van bepaalde eenzijdigheden blootgesteld, zoals het verminderde accent op de ontdekkende functie van de wet. Dit werkt in de hand dat de prediking van de wet wordt verwaarloosd, waardoor de verwondering gaat ontbreken over de zaligheid die wacht voor Gods kinderen en de schrik des Heeren voor de rampzaligheid die de goddelozen wacht. Hand in hand met het vorenstaande gaat de stelling die in onze kringen nogal eens wordt geponeerd, namelijk dat de prediking allereerst belofteprediking dient te zijn. Last but not least zijn er allerlei bewuste en onbewuste hele en halve Barthiaanse invloeden binnen de (smalle) gereformeerde gezindte. In de Bijbel spreekt juist de Heiland, als de hoogste Profeet op Wiens lippen genade is uitgestort, over de hel.

Ds. Den Butter schetste in vijf punten zowel het karakter van de hemel als van de hel. ' ,

De hemel is de plaats van:

1. De volkomen gelukzaligheid naar lichaam en ziel

2. De volmaakte dienst en eeuwige rust

3. De volmaakte gemeenschap tussen alle verlosten onderling en van'de verlosten met de engelen

4. Het zien van en de gemeenschap met God en het Lam

5. De onvermengde en eindeloze vreugde.

De hel is de plaats van:

1. Van onbeschrijfelijke pijniging en ellende

2. Waar lichaam en ziel zullen lijden

3. Waar gradaties in straf zullen zijn

4. Waar God de zonde straft

5. Waar God de zonde eeuwig straft.

Als we eerlijk willen omgaan met de zielen die aan onze zorgen zijn toevertrouwd, moet het de begeerte van elke ambtsdrager zijn dat hij in de tegenwoordigheid Gods kan zeggen: 'Daarom betuig ik ulieden op deze huidige dag dat ik rein ben van het bloed van u ALLEN'... dus ook van het lastigste gemeentelid.

De gemeenteleden komen óf in de hemel óf in de hel. Eén gesprek, één preek kan daarvoor beslissend zijn. Richard Baxton zei daarom: 'Ik preek als een stervend mens tot stervende mensen'. In elke preek staan we op de grenslijn van tijd en eeuwigheid. Vanuit dat besef zullen de Bijbelse noties in onze pastorale arbeid moeten worden geïntegreerd om zondaren tot waarachtige bekering te brengen. De 'Vergelding des loons' is een motief om een mens in de weg der bekering te krijgen... 'wij dan, wetende de schrik des Heeren, bewegen de mensen tot het geloof. En anderzijds... 'De liefde van Christus dringt ons'. De Heere Jezus waarschuwt voor de brede weg om mensen te dwingen de smalle weg te gaan die tot het leven leidt. ,

Ds. Den Butter zette zich af tegen de hedendaagse geforceerde prediking van sociale gerechtigheid. Immers, nooit ging en méér van de kerk uit dan wanneer de kerk in prediking en pastoraat primair was gericht op (de Weg naar) de 'andere wereld', waar Christus als de Voorloper is ingegaan voor al Zijn volk.

Aan het slot van zijn referaat vroeg ds. Den Butter: 'Zijn we bezorgd over de zielen die aan onze zorgen zijn toevertrouwd? Kennen we de tranen van Jezus toen Hij de stad Jeruzalem zag? Doen we op kerkeraadsvergaderingen smalend over de onkerkelijken met wie geen goed garen is te spinnen of vloeien er in onze bijeenkomsten wel eens tranen, omdat we weten wat het einde der goddelozen is? In de discussie die op de lezing volgde ging ds. Den Butter uitvoerig in op de aan hem voorgelegde vragen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen