De pastorale van Dijon

In La Bussière, gelegen in het liefelijke berglandschap van Bourgondië, werd van 5 tot 8 april 1988 de zgn. Pastorale van Dijon gehouden. De plaats van samenkomst was een abdij die herinnerde aan de leegloop van het grote Rooms-Katholieke kerkinstituut, In de dagen van de conferentie echter een verenigingspunt van Franse calvinisten, voorgangers uit verschillende kerken.

Organisatie, doelstelling, lezingen
De Pastorale werd gehouden voor de derde achtereen volgende keer. Georganiseerd door prof. Jean-Marc Daumas, de kerkhistoricus van Aix en ds. Stewart Olyott, voorganger van een baptistengemeente te Lausanne. Gestimuleerd door de zgn. ACRC (bond van gereformeerde belijders), waarvan dhr. A. Coste (Parijs) de voorzitter is. Verder waren de deelnemers, ongeveer 40 in getal, afkomstig uit de Eglise Réformé Evangelique (Independante), uit Baptisten-kerken ook. En onder hen dan nu ook een viertal Nederlanders, van wie twee theologie-studenten.
Het is bepaald een loffelijk streven om eenmaal in het jaar de gereformeerd gezinden uit Protestants Frankrijk bijeen te roepen om elkaar onderling te bemoedigen en zich te verdiepen in de beginselen van het calvinisme. Daartoe werden deze keer tijdens de Pastorale lezingen gehouden (van verscheiden niveau). Over 'Wat is het calvinisme' (door Michel Johner, een franssprekende Zwitser, die in Aix en tevens in Kampen, bij de vrijgemaakten studeerde, en die thans een stage-jaar in de EREI van Montpellier meemaakt). Verder over 'De ontmoediging in de bediening' (door de evangelist Mikael Hadjetlache). Over Pierre Dumoulin, de Franse hoogleraar van Sedan die indertijd geen permissie kreeg van de Franse koning om naar de Dordtse Synode te gaan, maar die wel een behartigenswaardige brief schreef aan de Dordtse Synode die is opgenomen in de Acta. De lezing over Dumoulin werd verzorgd door een predikant die op dit moment dient in de Reformierte Kirche van Zwitserland (Antoine Schluchter, ook een leerling van Aix). En dan Israël, een thema dat niet ontbrak, door de enthousiaste en getrouw naar de Schrift luisterende Colin Porteous (Le Havre) ingeleid.
De beide Nederlandse deelnemers aan de conferentie, afgevaardigd door de Gereformeerde Bond, waren uitgenodigd om te referen over 'Een vergeten aspect in de prediking' (ds. H. Veldhuizen-Rotterdam) en over 'De Dordtse Leerregels' (ondergetekende).

Wederzijdse bemoediging
Dit en vooral ook de ontmoeting van elkaar op een conferentie als deze is voor onze Franse broeders in hun vaak moeilijke situatie een hoogst belangrijk gebeuren. Zij hebben elkaar in hun verstrooiing immers zo nodig. Frankrijk is grotendeels tot modern heidendom vervallen. En al is het zwaar en moeizaam werken, er mag hoop zijn, dat het gereformeerd geloof van de Hugenoten niet is weggestorven. Dat geloof kan en mag ook nu in de duisternis waarin het Franse volk thans verkeert, houvast bieden. En wij zouden zeker in onze roeping tekort schieten, als wij vanuit Nederland waar ons nog zoveel goeds gelaten is, niet de helpende hand zouden bieden.
En wij hebben mogelijkheden. Laten predikanten en studenten, als volgend jaar opnieuw tot ons een verzoek zal worden gericht om de Pastorale te bezoeken en een bijdrage te leveren de week na Pasen maar alvast in hun agenda vrijhouden. En laten vooral theologiestudenten het nog eens ernstig overwegen, of het voor hen geen tijd wordt om met het Evangelie de deur uit te gaan, bijv. naar een stad als Parijs met zijn 16 miljoen inwoners die – geestelijk gesproken – het onderscheid niet weten tussen hun rechter- en linkerhand. Wij ontmoetten tijdens de Pastorale ook een energieke jongeman die als evangelist in deze miljoenenstad werkzaam mag zijn. De liefde verdraagt alle dingen. Zij hoopt alle dingen.
Onderschatten we bij dit alles niet de taak die de Theologische Faculteit van Aix en Provence kan vervullen. Ook onze steun waard. En niet te vergeten de hulp die vanuit Nederland geboden kan worden en ook wordt door vertaling van de authentieke stukken van de Reformatie. Tijdens de Pastorale van Dijon was het dan ook een groot moment, toen door de voorzitter van het Comité d'Eintraide Chrétienne Réformé, dhr. Van Velzen, de Franse vertaling van de Dordtse Leerregels en van de Confession de la Rochelle kon worden aangeboden. Hopelijk zullen na de Heidelberger die enkele jaren geleden in een nieuwe Franse uitgave verscheen, ook deze beide keurig uitgevoerde boekwerkjes hun weg vinden. Eens te meer hebben wij ervaren, dat waar teruggeworpen, de Calvinistische geloofsovertuiging, verwoord in de Canones van Dordt, een werkelijk hartverwarmende zaak is.

C. de Boer, Bilthoven

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen