Eén en één is één!

Wanneer twee jonge mensen trouwen en over hun leven Gods zegen vragen in Zijn huis, dan vragen deze jonge mensen ook om de kinderzegen.

In Genesis 1 vers 28 lezen we de opdracht: 'Weest vruchtbaar en wordt talrijk, vervult de aarde'.

Deze woorden worden door God herhaald in Genesis 9 vers 1, wanneer Hij Noach en zijn zonen zegent.

Het gebed om kinderen zal in afhankelijkheid van Hem gebeuren. God geeft kinderen als Hij dat wil, maar Hij vraagt tevens verantwoording. God geeft ouders de opdracht de ontvangen kinderen op te voeden tot Zijn eer.

Dat vraagt enorme inzet van gelovige ouders!

Gelovige ouders zijn geen bijzondere, maar gewone mensen. Het zijn mensen, die de kracht van Gods genade kennen en de wijsheid om kinderen op te voeden van Hem verwachten.

De verantwoordelijkheid van opvoeders strekt zich niet alleen uit tot de zorg voor voedsel, kleding en onderwijs.

Tevens moeten we bedenken, dat ouders geen 'volmaakte' mensen zijn en dat ze ook geen 'volmaakte' kinderen hebben. Al wat we doen in onze opvoeding ligt onder de zonde besloten en heeft dagelijks Gods vergevende genade in Christus nodig.

Hoe zouden we onze verantwoordelijkheid als opvoeders kunnen dragen, als we niet mochten geloven, dat zij door Jezus Christus mede gedragen werd!

Moeder

Onze overspannen tijd brengt met zich mee, dat er een groot hiaat is ontstaan tussen het lichamelijke en het geestelijke aspect van het moeder-zijn.

Eén van de gevolgen hiervan is, dat het fysiek moederschap min of meer los is komen te staan van het geestelijke.

Wie opmerkzaam is, zal jonge vrouwen kunnen waarnemen, die weliswaar in lichamelijk opzicht 'moeders' zijn, maar die in geestelijk opzicht aan het moederschap nog niet zijn toegekomen. Zij zijn dan helaas nog niet ten volle berekend voor hun moeilijke en verantwoordelijke taak.

Er is één woord, dat het moeder-zijn karakteriseert en dat is: opoffering. Dit woord heeft in onze tijd geen gunstige klank meer.

In het algemeen kunnen we zeggen dat men in onze tijd juist op het tegengestelde van opoffering uit is, namelijk 'individualisme', dat alleen aan zichzelf denkt. Er kan alleen een offer voor anderen worden gebracht, als dat uiteindelijk het nodige voordeel oplevert.

Moeder-zijn is met dit 'individualisme' in strijd.

Wanneer dit in de opvoeding van de kinderen aanwezig is, wordt deze opvoeding door ernstige gevaren bedreigd.

Wanneer moeder in deze tijd voor haar taak geestelijk berekend wil zijn, kan ze niet buiten 'geestelijke oefening'.

Een oppervlakkig en slordig godsdienstig leven is niet bestand tegen de moeilijkheden van onze tijd. Alleen uit het geloof kan door geestelijke oefeningen een sterk en weerbaar innerlijk leven worden opgebouwd. Het lezen van allerlei pedagogi-

sche en psychologische lectuur is daarvoor niet voldoende.

Wat betreft dergelijke publikaties moeten we vaststellen, dat er veel kaf onder het koren schuilt.

Dergelijke lectuur roept door haar noodzakelijkerwijs abstracte problematiek een vooringenomenheid op ten opzichte van allerlei levensvragen.

Dit vormt later een beletsel om onbevangen de concrete gebeurtenissen tegemoet te treden. Gods Woord biedt ons wèl onmetelijke rijkdommen, waaraan we vaak in onwetendheid en onverschilligheid voorbijgaan.

De opvoedkundige taak van de moeder vindt haar zwaartepunt in de jonge kinderjaren. Dan wordt de grondslag voor de structuur van het latere leven van kind en volwassene gelegd.

Helaas denkt men vaak, dat de opvoeding pas begint bij het vierde levensjaar. De opvoeding van het kind begint op de eerste levensdag.

Wanneer bij voeding, slapen en verdere verzorging niet direct de voor de hand liggende orde en regelmaat in praktijk wordt gebracht, brengt dit problemen met zich mee voor de latere opvoeding.

Met deze orde en regelmaat wordt bij het kind onbewust de basis gelegd voor het latere leven.

De moeder is degene, van wie het voor het grootste deel afhangt, of het jonge kind niet alleen 'verzorgd', maar ook opgevoed wordt.

Vader

De jonge vrouw ondergaat door haar moederschap ingrijpende veranderingen, die het nodig maken, dat de jonge vader haar anders tegemoet treedt.

Wanneer de man in het huwelijk is getreden, moet hij leren, dat achter het beeld van zijn geliefde het beeld van de moeder staat, de moeder van zijn kinderen.

Met de gedachte aan dit beeld zal vader zijn levenshouding moeten verbreden tot die van de toekomstige verzorger van zijn gezin.

De door het huwelijk tot stand komende vorming van het gezin staat vandaag de dag ter discussie.

Voor wie zich richt naar de wereld, die zich in literatuur en film presenteert, lijkt het, alsof de erotische liefde de enige zin uitmaakt van het samenleven van man en vrouw.

Dit soort liefde loopt uit op een grote teleurstelling.

Het huwelijk is volgens de Bijbel een instelling van God, de mensen tot heil.

In een huwelijk zullen man en vrouw elkaar tot steun moeten zijn in alle dingen van dit leven en met het oog op het eeuwige leven. Het zwaartepunt van de opvoedkundige taak van de vader valt in de periode van de pre-puberteit en de puberteit, dus ongeveer tussen het tiende en achttiende levensjaar.

Natuurlijk loopt de opvoedende taak van vader en moeder door alle levensfasen van hun kinderen heen.

Het is een voorrecht als zij zich bij het opvoeden door elkaar willen laten corrigeren en als zij elkaar aanvullen.

Kinderen moeten merken, dat bij het bepalen van een standpunt door vader en moeder één lijn wordt getrokken.

Het komt helaas in veel gezinnen voor. dat vader — vaak ook 's avonds — de 'grote afwezige' is.

Zijn volle agenda leidt hem vaak naar allerlei besprekingen en vergaderingen. Het gevolg hiervan is, dat moeder alleen voor het grootste deel van de opvoeding staat.

In dit geval is het zinvol, dat vader zich bezint op de belangrijke taak als opvoeder van 'zijn' kinderen.

Het ouderlijk gezag

De aard van het ouderlijk gezag en de wijze waarop het wordt uitgeoefend, is van groot belang.

Zonder gezag is geen opvoeding mogelijk. Alle ouderlijk gezag is afgeleid gezag, namelijk van het Gezag van onze Schepper.

Dit is van beslissende betekenis voor de gezagsuitoefening.

Doordat de ouders tot gezagsuitoefening geroepen zijn, hebben ze het recht en de plicht van hun kinderen gehoorzaamheid te vragen en soms te eisen.

Dit recht en deze plicht worden begrensd door de gebondenheid van hun gezag aan God als Degene, Die Heere is over ouders èn kinderen.

Tegenover Hem zijn we allen zondaars en ongehoorzame mensen. Onder 'verdeeld' gezag verstaan we een gezag dat door elk van de ouders op eigen initiatief wordt uitgeoefend.

Een dergelijk verdeeld gezag is fataal ten aanzien van de opvoeding van onze kinderen.

In beginsel is dit gezag aan de ouders als aan één gegeven.

Wat vader verboden heeft, geldt voor de moeder ook als door haar verboden.

Wanneer ze hiertegen bedenkingen heeft, zal ze dit later met haar man moeten bespreken.

Dit geldt ook in het omgekeerde geval.

Wanneer kinderen thuis gewend zijn aan gezag, zullen ze op school gemakkelijker het gezag van een leerkracht aanvaarden.

Beloofde trouw

Op hun trouwdag beloven man en vrouw niet alleen elkaar lief te hebben, rnaar ook elkaar trouw te blijven 'totdat de dood hen zal scheiden'.

De trouwbelofte is een tweeledige belofte: we beloven elkaar liefde èn trouw!

Daarmee erkennen we, dat ook in een huwelijk van twee gelovige mensen de liefde kan bloeien en kan kwijnen door allerlei omstandigheden.

Maar de beloofde trouw houdt hen bij elkaar!

Man en vrouw weten, dat ze deze belofte hebben afgelegd 'voor God en Zijn heilige gemeente'.

Vanuit die beloofde trouw zullen man en vrouw de weg gaan, die de Heere van hen vraagt: de weg van het geloof en het gebed. Wanneer de situatie zich voordoet, dat ze de wederzijdse liefde niet meer zó ervaren als destijds, dan kennen ze de weg tot God. De Heere is de Enige, Die liefde kan geven èn kan teruggeven. Het huwelijk is door God ingesteld en het wordt door Hem beschermd en bewaard.

De Heere heeft in de altijd-geldende verbondswet een boodschap opgenomen voor de gehuwden: gij zult niet echtbreken! Het huwelijk van man en vrouw staat bij onze God zó hoog, dat Hij dat vergelijkt met het 'huwelijk' van Christus, de hemelse Bruidegom, met de gemeente, de bruidskerk, die vergaderd wordt op aarde.

We moeten niet tegenwerpen, dat zo'n afgebeden liefde geen echte liefde is.

Of dat de trouw, die man en vrouw bij elkaar houdt in gespannen situaties, maar een erg smalle basis is.

Dan miskennen we de macht van onze God!

Een huwelijk, dat in de weg van geloof en gebed hersteld werd, is in Gods ogen een goed huwelijk.

Daarin erkennen man en vrouw, dat de strijd iets moois en goeds heeft opgeleverd. Dat zullen de man en de vrouw, die de scheiding zochten en de gang naar de rechter maakten, nooit oprecht kunnen verklaren.

Zij gaven helaas de strijd op!

De Heere neemt het in het zevende gebod op voor man en vrouw in het huwelijk, èn zeker ook voor de kinderen.

Dat betekent niet, dat de Bijbel geen rekening houdt met uitzonderlijke situaties, waarbinnen God de echtscheiding toestaat.

£én en één blijft één!

Ouders moeten zich realiseren, dat kinderen in het algemeen waarden en normen alleen overnemen van mensen, die gezaghebbend voor ze zijn, van wie ze houden. Een goede band tussen man en vrouw en tussen ouders en kinderen draagt door veel moeiten en problemen heen.

Het is de dure plicht van ouders om naar vermogen aan zo'n goede relatie te werken. Dat geeft een eenheid binnen het huwelijk en het gezin.

Dit kan - onder Gods onmisbare, zegen - een eenheid blijven 'totdat de dood hen zal scheiden'.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen