Staat de kerkorde in de Bijbel?

Thuisgekomen van de vergadering der generale synode in Cajamarca, zei ik tegen Jannet: Het is de meest moeilijke synodevergadering geweest, die ik tot nu toe meegemaakt heb, maar ook de meest opbouwende en gezegende. Er waren dit keer veel afgevaardigden. Elke gemeente mocht er twee sturen. Twee ouderlingen. Diakenen zitten volgens het Schotse presbyteriale systeem niet in de synode.
We reisden met de bus. Zeventien uur zitje dan half of helemaal niet slapend in een hobbelend ronkend gevaarte voor nog geen ƒ 10,–. Goedkoop en gevaarlijk. Van die 17 uur hoeft de chauffeur maar een paar tellen zijn concentratie te verliezen of je ligt samen in de berm, of wat erger is in een ravijn of in de zee. Huiveringwekkende gedachte. Bovendien gebeurt het de laatste tijd dat bussen door rovers of terroristen aangehouden worden en dat iedereen onder bedreiging zijn kostbare spullen moet afgeven. Ook niet erg prettig om aan te denken. Het maakt je klein en afhankelijk. Je stapt hier echt niet zonder gebed de bus in en zonder aan Psalm 121 te denken. Elbert ging mee om bij 'tante' Esther en 'oom' Alonzo te gaan logeren.
Na onderweg erg getranspireerd te hebben door de klamme warmte, zochten we na aankomst direct de 'banos del Inca' op, de warmwaterbaden, waar zich vroeger ook de Inca baadde. Voor ƒ 0,20 namen we het grootste warmwaterbad van ons leven en konden we alle vuiligheid afspoelen. Ook wasten we de vuile kleren.
Nu is het niet mijn bedoeling de vuile was van deze synode buiten te hangen, want meer dan ooit heb ik onze kerk liefgekregen. Wel gingen we dit jaar door een paar crises heen, maar ik hoop en bid, dat het tekenen zijn van een zich vernieuwende en verjongende kerk.
Ds. Roberto Rodriguez uit Moyobamba, hield een hele frisse, opwekkende en kritische preek over Nehemia 2 : 20: 'de God van de hemel, Die zal het ons doen gelukken en wij, zijn knechten, zullen ons opmaken en bouwen'.
'We mogen ons niet neerleggen bij de pessimistische gedachte, dat de lEPP koud is en kil en niet groeit. Met welke verwachtingen en doel bent u naar de synodevergadering gekomen? Met minder dan de beslistheid in de geloofsovertuiging van Nehemia kunnen wij nu niet toe.'
Een verheugend feit is dat er dit jaar meer theologiestudenten zijn dan ooit aan het Seminarie van Lima. Dat betekent nog meer werk voor de classis Lima: ze moeten begeleid worden én gevormd én financieel geholpen. Er moet een contract met hen gesloten worden om op die manier trachten te voorkomen, dat een student zijn studie niet afmaakt of na zijn studie bij een andere kerk of een nevenkerkelijke organisatie gaat werken.
Er moet nog zoveel geregeld worden in de lEPP. De kerkorde is nog maar dun.
Tijdens de colleges kerkrecht kon ik het altijd niet zo begrijpen dat prof. Bronkhorst zo lyrisch kon worden over de kerkorde en de ordinantiën. Nu begrijp ik het beter. In de kerkordelijke bepalingen moet blijken of we een gezonde leer en een gezond kerkelijk leven hebben: hoe kunnen we wijs en zorgvuldig met elkaar omgaan in de kerk, opdat God om onzentwil niet gelasterd, maar geëerd en geprezen worde en het lichaam van Christus niet verziekt.
De kerkorde groeit naarmate we groeien in zelf- en zondekennis door alle mogelijke problemen heen die zich voordoen, met het doel om zoveel mogelijk diezelfde problemen in andere gemeenten te voorkomen.
Er was b.v. een voorstel van de classis Lima of het niet beter zou zijn dat bloed- en aanverwanten niet deel uitmaken van dezelfde kerkeraad of classis. Dit op grond van een negatieve ervaring, dat de voorzitter en de secretaris van de classis (vader en schoonzoon) samen een brief geschreven hadden zonder dat die brief gedekt was door een besluit van die classis.
Maar n.a.v. dit voorstel merkte een synodelid op dat een zodanige maatregel niet in de Bijbel staat en dat als er echt geluisterd zou worden naar de eisen die 1 Tim. 3 stelt aan de ouderling, zodanige problemen niet voor zouden komen. Op zich een heel goede gedachte.
Ja, dat moet toegegeven worden: de hele kerkorde staat niet in de Bijbel, maar de kerkorde moet wel doortrokken zijn van de doeltreffende en wijze Boodschap van de Schrift.
De afgevaardigde, die ertegen was, beriep zich op het feit dat Jezus in Mat. 4 : 18-22 eerst twee keer twee broers tot discipel roept. Dat is inderdaad opvallend. Wat kan een godvrezend gezin een oefenplaats zijn voor toekomstige wijze kerkeraadsleden! Zalig die ouders die dagelijks daarom bidden!
Maar een ander synodelid maakte ons attent op Mat. 20 : 20-28, waar de moeder van twee broers een speciale gunst vraagt voor haar zonen aan Jezus. Daar worden de andere tien dan goed kwaad om. Familiebelangen, die vaak samen kunnen gaan met honger naar macht, kunnen het Evangelie fiks in de weg staan en ruzies veroorzaken.
Uiteindelijk besloten we dat binnen een kerkeraad en classis dichtbije bloed- en aanverwanten niet beiden een functie (voorzitter, secretaris of penningmeester) mogen bekleden en dat het aan te bevelen is dat familieleden zich spreiden over verschillende (wijk)gemeenten om zo ook de groei van de kerk te bevorderen.
Dit zit niet zo gek ver af van Ordinantie 1-16-11 en 11-13-2 van de kerkorde der N.H. Kerk.
Nee, kerkrecht is geen droog vak voor een kerk die al gaande wil leren wat tot haar vrede dient. In de wereld zijn er al genoeg oorlogen en het is zo erg als ze in de kerk soms nog op een geniepiger manier gevoerd worden.
Lieve lezers, kerk-zijn is hier wel zo boeiend, ook al waren dan de lange reis en langdurige zittingen vermoeiend!
Leer mee met de kerk van overzee!

ds. L. W. Smelt, Lima (Peru)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen