Wat de Heere deed geschieden

Lukas gebruikt meerdere keren deze woorden, want er geschiedde veel in die dagen. De verheven keizer Augustus zwaaide de scepter over het Romeinse Rijk. De beruchte Herodes was koning over Judea. Een roerige tijd waarin ook veel kwaad geschiedde.

Het geschiedde echter in de tempel. Een zekere Zacharias, een op leeftijd gekomen priester bediende het priesterambt voor God en bij monde van een gezant des Heeren, een engel, sprak de Heere tot hem.

Ook in onze tijd geschiedt er veel. We leven in een rumoerige tijd. Het (het allerbelangrijkste) geschiedt ook nu, daar, waar de priesterlijke dienst vervuld wordt door de gemeente, voor Gods Aangezicht, in de kerkdiensten. Immers daar spreekt de Heere bij monde van Zijn gezanten tot ons.

Op het kerstfeest zal het ook weer geschieden. We zullen het weer horen: U is heden de Zaligmaker geboren.

We lezen van Zacharias en zijn vrouw dat ze rechtvaardig zijn voor God, wandelende in al de geboden en rechten des Heeren, onberispelijk. Ook dat geschiedde in die tijd, ons tot een voorbeeld, opdat mensen in een wereld waarin de ongerechtigheid toeneemt en de liefde verkilt, rechtvaardig, in al de geboden en rechten des Heeren onberispelijk zullen wandelen.

Het huwelijk van Zacharias en Elizabet was kinderloos. En het geschiedde, toen hij het reukoffer bracht, dat de engel tot hem sprak: Vrees niet, Zacharias! Want uw gebed is verhoord, en uw vrouw Elizabet zal een zoon baren, en gij zult zijn naam heten Johannes. Hij zal velen der kinderen Israels bekeren tot de Heere, hun God. En hij zal voor Hem heengaan, in de geest en de kracht van Elias, om te bekeren de harten der vaderen tot de kinderen, en de ongehoorzamen tot de voorzichtigheid der rechtvaardigen, om de Heere te bereiden een toegerust volk.

Zacharias kan dit alles maar moeilijk geloven. Hij vraagt daarom een teken en hij krijgt dit ook. Hij zal niet kunnen spreken tot op de dag dat deze dingen geschied zullen zijn. En het geschiedde als de dagen van zijn bediening vervuld waren dat hij naar huis ging. En na die dagen werd Elizabet zwanger.

Telkens wanneer Lukas deze woorden 'en het geschiedde' gebruikt moeten we goed opletten, dan gebeurt er wat, dan is er wat te horen, dan doet de Heere grote dingen. Welke zijn deze grote dingen? De verhoring van het gebed om een kind? De vervulling van een vurige wens van twee mensen? Dit kan Lukas niet bedoeld hebben. De Heere hoort wel al onze gebeden, maar verhoort ze niet altijd. Hij vervult niet alle wensen van ons mensen, maar wel al Zijn beloften. Dit laatste mag onder ons volkomen zekerheid hebben. Daar gaat het Lukas om, dat Gods beloften heerlijk worden vervuld. Dit thema wordt in het eerste hoofdstuk van zijn evangelie aangesneden. Hoofdstuk 1 is als het ware de ouverture waarin de accoorden worden aangeslagen die in het gehele evangelie doorklinken. Ze klinken door in de betekenis van de namen in ons hoofdstuk genoemd.

Zacharias. De naam betekent: De Heere heeft gedacht, of, de Heere gedenkt. Eliza bet. Haar naam betekent: God is een eed, of Gods eed. Johannes: Gave van God, of Gvd is genadig.

Dit is hetgeen geschiedde. Mensen hoort en zegt het voort! De Heere gedenkt aan Zijn verbond, de eed, die Hij Abraham gezworen heeft. Hij is barmhartig en genadig.

Daar gaat het om. Dit geschiedde.

Johannes heeft zijn naam eer aangedaan. Hij heeft aan Israël verkondigd hetgeen geschiedde, als voorloper van Hem, in Wien al Gods beloften heerlijk zijn vervuld, door Wien de genade en de waarheid zijn geworden, hoewel hij later ook gevraagd heeft: Zijt Gij het. Die komen zou of verwachten wij een ander?

Van Elizabet lezen we niet dat ze twijfelde, van Zacharias wel.

Het dragen van zo'n betekenisvolle naam is niet altijd garantie dat mensen geloven hetgeen de naam zegt. Misschien heet u wel Elizabet, en twijfelt u toch of het op recht en waarheid pal staat, al wat de Heere ooit beval. Misschien is uw naam wel Johannes en kunt u toch maar moeilijk geloven dat de Heere ook u genadig is. De naam doet ons dit niet verstaan, de Heilige Geest alleen, en het Kind.

Wanneer Johannes geboren wordt, opent Zacharias zijn mond om de Heere te loven:

Nu toont Hij Zijn barmhartigheid. Vanouds den vaad'ren toegezeid; En dat Hij wil gedenken Aan 't heilverbond, aan dien gestaafden eed, Dien Hij weleer aan Abram deed, Aan Zijn verbond, dat van geen wank'len weet

In deze week voor het kerstfeest en op het a.s. kerstfeest zullen ook wij stellig meer^ dan eens deze lofzang van Zacharias zingen. Hoe zullen wij deze zingen? Met de mond alleen, of ook met een hart dat volkomen zekerheid heeft dat het is geschied: De Heere heeft gedacht aan Zijn heilverbond, aan de eed aan Abram gezworen. Hij is genadig en barmhartig. Ook voor mij is dit geschied.

Voor mij, die het teken en zegel van dit verbond op mijn voorhoofd draag.

Misschien denkt iemand: Dat Zacharias de lofzang zong, kan ik begrijpen. Een kind werd immers geboren. Maar wat heb ^ ik, waardoor ik zekerheid mag hebben, dat de Heere gedenkt Zijn verbond, en dat Hij ook mij genadig en barmhartig is? Ons is het Kind geboren.

En het geschiedde, dat de dagen vervuld werden, dat zij baren zoude. En zij baarde haar eerstgeboren zoon, en wond Hem in doeken en legde Hem neder in de kribbe. Over enkele dagen gaan we het kerstfeest weer vieren. Het feest van de geboorte van de Zaligmaker.

In dit Kind mag voor ons de volkomen ze­ kerheid liggen dat het is geschied: De Heere is barmhartig en genadig. Hij gedenkt aan Zijn verbond. De Heilige Geest opene de ogen van ons allen voor hetgeen de Heere heeft doen geschieden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen