Een persoonlijke herinnering aan mijn vriend en broeder C. Trouwborst
In Joppe was de verslagenheid groot. Erg bedroefde mensen toonden de apostel Petrus allerlei rokken en kleren. Dit waren de tastbare bewijzen van de gewaardeerde aktiviteiten van Dorcas, die hen zo plotseling door de dood ontvallen was. Dit beeld kwam mij in de gedachten, toen enkele mensen me vertelden hoe de preken van dominee Trouwborst over de kleding van de Heere Jezus een onvergetelijke indruk op hen hadden gemaakt. In de publikatie van die preken bewaren we een karakteristiek beeld van de arbeid van de Middelburgse dienaar des Woords. Het hoeft niet geheim te blijven, dat hij zich vooral door Hermann Friedrich Kohlbrugge gestimuleerd wist een ieder te wijzen op de Heere Jezus Christus. Hij deed het op een originele manier. De vrouw die al twaalf jaar lang leed aan bloedverlies, raakte de kwastjes van het gebedskleed van Jezus aan. Opeens zien we hoe kleren de Joodse Man maken! Liefde tot onze Verlosser schept ook een onlosmakelijke verbondenheid met het volk Israël. Zo'n accent in de prediking is typerend voor dominee Trouwborst.
Gedurende een reeks van jaren waren er steeds ontmoetingen. Terwijl ik nu een persoonlijk getint in memoriam schrijf, dringt zich aan mij het besef op van een hechte verbondenheid en ook van een sterke verwantschap. Om zijn nagedachtenis te eren, geef ik daar graag wat van prijs. Voor het goddelijk geschenk van zijn vriendschap mag immers publiek dank betuigd worden.
Het lijkt me goed om met enkele voorbeelden te illustreren hoe Cees Trouwborst mij eigenlijk steeds wat vooruit was. We bewandelden echter dezelfde weg. Onze eerste ontmoeting dateert uit de vijftiger jaren. Voor de plaatsbepaling: dat was in Monster. Mijn vader is daar de 'oude' dominee Trouwborst opgevolgd. Cees was ongeveer acht jaar ouder dan ik. Als je nog zo jong bent, is zo'n leeftijdsverschil aanzienlijk. Later hebben wij de gelegenheid gehad onze jeugdherinneringen op te halen. Als opgroeiende jongere proefde ook hij wat de vreze des Heeren was binnen die gereformeerde-bonds enclave in het Westland. Dit stempelde zijn leven. Het mag dan niet in alle opzichten plezierig zijn om als kind te wonen in een glazen huis, maar met het oog op de latere uitoefening van zijn ambtelijk werk waren de voordelen ongetwijfeld veel groter. Wat betreft de vernieuwing van zijn gemoed moest ook híj hervormd worden (vergelijk Romeinen 12 : 2), maar kerkelijk gezien was hij het reeds. Voor zijn staan in de breedte van de kerk was dit van beslissende betekenis. Dat bleek in de gemeenten die hij mocht dienen: om te beginnen vanaf 23 juni 1974 in Benschop, vervolgens sinds 20 mei 1979 te Vlaardingen en tenslotte met ingang van 20 november 1988 in Middelburg. Naar ons besef kwam daar veel te vroeg een einde aan, toen God hem op de geboortedag van de Heere Jezus van zijn post afloste.
Via een omweg kwam Cees Trouwborst tot het predikambt, 'k Herinner me de tijd, dat ik hem bezocht in Waarder. Hij gaf als wiskundeleraar les aan De Driestar en was tegelijk bezig met de theologie-studie. Hij was net iets eerder klaar dan ik. Medio 1974 werd hij bevestigd in zijn eerste gemeente Benschop. Bijna werden we buren. Heel sympathiek liet hij merken, hoe bij hem de hoop leefde dat ik naar Polsbroek zou gaan. Dit liep anders. De verbondenheid bleef echter steeds bestaan. Levendig herinner ik me de kontakten tijdens de bijeenkomsten op het seminarie. Terwijl we door de bosrijke omgeving van Hydepark wandelden, spraken we over de positie van het volk Israël. Op een gegeven moment vroeg ik hem of hij dan ook verwachtte dat er een vrederijk zou komen. Hij antwoordde uit volle overtuiging: wanneer je a zegt, moet je ook b zeggen! Mijn vriend wist de gelovige konsekwentie te trekken uit het profetische Woord. Daarin was hij mij voor. Juist wat zijn duidelijke visie op Israël aangaat, treft zijn vroegtijdig heengaan ons mede zo pijnlijk!
In Gouda was kandidaat C. Trouwborst destijds vicaris bij dominee L. Kievit. Dit kontakt was voor hem van diep ingrijpende betekenis. Qua stijl en teneur werd zijn prediking daardoor gestempeld. Gedurende de periode van de ziekte van ds. Kievit heeft onze vriend onder meer de belijdenis-catechese gegeven. Bij mijn komst in Gouda merkte ik hoe hij mij ook daar was voorgegaan!
Meerdere keren mocht ik hem opvolgen. Hij droeg mij destijds voor als lid van de Raad voor de verhouding van Kerk en Israël. Het werd mij duidelijk welke waardevolle inbreng hij daar heeft gehad. Met name bij het tot stand komen van de nota Getuigend leerlingschap heeft hij het zijne kunnen bijdragen. Na zijn vertrek naar Middelburg volgde ik hem op als voorzitter van de Stichting 'Jaffa-project Nederland'. Dit bood mij de mogelijkheid te zien hoe hij daar met zijn volle inzet geijverd heeft voor het werk van de orthodoxe rabbijn David Portowicz. Dankbaar kan dit gememoreerd worden. Ik streef er niet naar een komplete opsomming te geven. Ongetwijfeld zal elders geschreven worden over zijn werk zals voorzitter van Interserve-BMZG.
Vaak was Cees Trouwborst mij voor. Wat betreft de charismatische vernieuwing lag dat anders. Ik kijk graag van de zij-lijn toe, zei hij enkele jaren geleden. Hoe werd hij midden in het veld van het werk van de Geest getrokken, toen enkele leden van zijn gemeente er bij hem op aandrongen de broeders van de kerkeraad te vragen om te handelen naar hetgeen we lezen in Jacobus 5. Wat is het fijn om te mogen leven in een tijd waarin deze dingen opnieuw in de belangstelling komen, zo vertrouwde hij me toe in ons laatste gesprek. Bij hem leefde de vaste overtuiging, dat God net als in vroeger dagen bij machte is genezing te geven. Maar hij was ook bereid heen te gaan, wanneer het Gods tijd zou zijn.
Als we dominee Trouwborst gedenken, wil ik met name wijzen op zijn hartstocht voor de verkondiging van het evangelie. Wat had hij nog graag op de Kerstdag gepreekt in het midden van zijn Middelburgse gemeente! Dat kon niet meer op de door hem begeerde manier. Hij gaf op een andere wijze het getuigenis van zijn hoop door vlak voor zijn sterven te zeggen: ik ga naar de Heere Jezus! Dat was zijn viering van het Christusfeest! Wat ligt daar een geweldige troost in opgesloten voor zijn vrouw en kinderen. Voor heel zijn familie. Ook de geestelijke familie, die in de diensten te Middelburg en Benschop bijeenkwam om de Heere te danken voor alles wat Hij in deze dienaar van het goddelijke Woord op rijke wijze heeft gegeven.
Helaas klinkt het in de kring van predikanten wat uitzonderlijk: wij kenden als ambtsbroeders geen afgunst. Wel hoop ik dat meerderen met mij eens zijn, dat je jaloers kunt zijn op zijn liefde tot de Heere Jezus en zijn liefde tot het volk Israël. Ons allen ging hij vóór, toen hij in de eeuwige heerlijkheid werd opgenomen. Daar mag je ook jaloers op zijn!
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 januari 1991
De Waarheidsvriend | 16 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 januari 1991
De Waarheidsvriend | 16 Pagina's