In memoriam ds. J. Vos

Na een lijdensweg van weken en zelfs maanden heeft de Heere op dinsdag 2 april bij Zich thuisgehaald onze vriend en broeder dominee Jan Vos. Ruim 69 jaren heeft de Heere hem in het leven gespaard, toen kwam het 'uurtje' dat ons allen wacht.
Reeds 3 jaar geleden kondigde zich de zo gevreesde ziekte aan, die zijn sterk gestel ondermijnde en tenslotte geheel zou slopen. Hijzelf wist het, rekende ermee, bleef werken zolang het mogelijk was en gaf zich over toen het niét meer mogelijk was. Bij tijden waren er aanvechtingen, maar datzelfde Woord dat hij zo menigmaal, en met vreugde, want hij deed niets liever dan preken, had mogen brengen, gaf hem kracht en deed hem overwinnen. De Lijdensweken van dit jaar heeft hij nog, hoewel uitgeteerd, bewust mogen meemaken. De liefde van Christus in zijn lijden voor verloren zondaren heeft hem soms tot tranen toe bewogen. Steeds mocht hij rust vinden in Hem en Zijn onbedriegelijk Woord.
'Hij zal het ook voor mij voleinden' waren woorden, die hij al met gebroken stem mij toevoegde, toen ik hem nog per telefoon kon bereiken. Zo is hij heengegaan, in de rust die er overblijft voor het volk dat op 's Heeren naam betrouwt, kalm en zacht.
In ds. Vos verliest de familie, en mevrouw Vos in de eerste plaats, een man wiens zachtmoedigheid en zachtaardigheid allen die hem gekend hebben, bekend was. Maar ook de kerk heeft in zijn heengaan een gevoelig verlies geleden. Afkomstig uit Huizen, uit een gezin en gemeente waar de dienst des Heeren hoog stond aangeschreven, kwam hij pas op latere leeftijd ertoe, theologie te gaan studeren. De gebeden van met name zijn moeder zullen daar niet vreemd aan geweest zijn. In 1950, toen wij tegelijk de theologische studie te Utrecht begonnen, leerden wij elkaar voor het eerst kennen. Er was terstond herkenning en verwantschap. 17 april 1955 werd hij door ds. Jac. Vermaas bevestigd in zijn eerste gemeente, Goudriaan-Ottoland. 4 jaar later, 26 juli 1959 werd hij predikant te Rijssen. Hier, een grotere gemeente, met een volksaard die hem geheel 'lag' kon hij zich volkomen ontwikkelen. Hij heeft daar bergen pastoraal werk verzet.
4 februari 1968 kwam hij in IJsselstein. Hij mocht zegen zien op zijn werk. In 1972 trok hem de Veluwe, hij werd predikant te Putten, een gemeente, die hij op 20 maart 1977 verwisselde met Nijkerk. 1 nov. 1986 ging hij, na op 15 september van dat jaar 65 jaar te zijn geworden, met emeritaat. Daarna verleende hij nog pastorale bijstand te Almelo en te Zwolle.
Zijn prediking kenmerkte zich door een nauwgezette exegese, om dan vandaaruit de weg te zoeken naar de gemeente en het hart van de mensen. Toen hij nog in de kracht van zijn leven was, was hij een 'begeerd' man, hij ontving talloze beroepen. Als hij in de 'christologie' komt, dat wil zeggen over Christus gaat preken, hoorde ik eens iemand zeggen, dan is hij op z'n best. Hij kon Paulus nazeggen: Ik begeer niet anders te weten dan Jezus Christus en die gekruisigd.
Maar hij was ook een man van het pastoraat. Als wij soms, in de vakantietijd, een hele week met hem optrokken, trof ons altijd opnieuw zijn grote liefde en zorg voor de mensen die aan zijn hoede waren toevertrouwd. Hij keek dan niet naar vakantietijd of vrije uren. Hij was een geboren pastor. Altijd meelevend en behulpzaam. Vijanden had hij bij mijn weten niet. Met de collega's in de gemeenten waarin hij diende, had hij altijd een goede en vriendschappelijke verhouding.
De jaren sinds zijn emeritaat gaf hij les op de cursus 'Theologie voor gemeenteleden' te Harderwijk in het vak 'Dogmatiek'. Het was zijn lust en zijn leven. Zelfs tijdens zijn ziekte, toen hij les bleef geven tot het niet meer kon, bleef hij nog zich in zijn vak verdiepen. Hij wist: Hiermee mag ik meehelpen de Gemeente te bouwen. Als blijken van zijn studiezin zijn ons nog een paar boekjes gebleven, die door hem geschreven zijn.
Dominee Vos is niet meer. Met hem is heengegaan een van de predikanten onder ons, die gerekend kunnen worden tot de oude garde. Hij stond geheel, en van harte, midden in de Hervormd-Gereformeerde beweging. Het spoor dat zijn leermeesters in Huizen, als onder anderen ds. J. Vermaas, ds. G. Boer, en op de Universiteit prof. J. Severijn trok, heeft hij niet kunnen en niet willen verlaten. Wij zullen deze trouwe vriend en broeder zeer missen.
'Voor eeuwig verlost', zei zijn vrouw, toen zij mijzelf het overlijden van haar man bekendmaakte. En wij konden daar niet anders dan 'amen' op zeggen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen