Verootmoediging. Hoe? (2)

Bron
Verootmoediging is een Bijbels gegeven. Dan zal de Heilige Schrift ongetwijfeld ook de weg(en) ter verootmoediging wijzen. 'Uw Woord is een lamp voor mijn voet, en een licht voor mijn pad' (Psalm 119 : 105). In de Bijbel worden ons de volgende 'wegen' aangewezen en aangeprezen:

Heilige Geest
God de Heilige Geest is de Gever en de Bewerker van verootmoediging. Zo is Hij in het Oude Testament beloofd; als de Geest der genade en der gebeden (Zach. 12 : 10-14). Hij zal in Israël een algemene rouwklacht teweegbrengen over de doorboorde Messias. Wanneer de Heilige Geest op Pinksteren wordt uitgestort is er diepe verootmoediging, verslagenheid in het hart (Hand. 2 : 37). De Heilige Geest mogen we de Geest van verootmoediging noemen. Hoe komen wij vandaag tot verootmoediging? Door persoonlijk èn gemeenschappelijk, indringend èn volhardend om de Heilige Geest te bidden. In deze weg is het eenmaal Pinksteren geworden. Zo kan er in onze tijd een herleving komen door en overeenkomstig Gods Geest en Woord. Laten wij er tijd voor nemen en er werk van maken om te bidden om de krachtige werking van de Heilige Geest. Niet alleen rond Pinksteren, maar het hele jaar door; jaar in, jaar uit. Laten we dat persoonlijk doen, in het gezin en in de gemeente! Laten de predikanten en de kerkeraden in dit opzicht een goed voorbeeld en goede leiding geven. Geldt niet voor de ambtsdragers: 'Maar wij zullen volharden in het gebed en in de bediening van het Woord' (Hand. 6 : 4)? Volharding in het gebed wordt hier het eerst genoemd! Gemeentelijk en kerkelijk wordt er veel vergaderd, maar hoeveel tijd wordt er uitgetrokken om samen te bidden om de Heilige Geest? Het ambtelijk gebed in de eredienst is heel belangrijk, maar dit wil toch ook voorbeeld en prikkel zijn? Samen bidden, onder goede leiding, bouwt de gelovigen en de gemeente op. De bekende Jonathan Edwards (1703-1758) deed in 1747 'een nederige poging om duidelijke overeenstemming en zichtbare eenheid onder Gods volk te bevorderen met het oog op buitengewoon gebed (extraordinary prayer) voor de herleving van de godsdienst en de voortgang van Gods Koninkrijk op aarde' (titel van zijn geschrift). Als er toen al extra-gebed nodig was, hoeveel temeer vandaag nu de laatste dagen vóór Christus' komst en Koninkrijk zijn aangebroken!
Het gebed om de Heilige Geest is echter niet vrijblijvend, maar verplichtend. Om niet door te gaan met het tegenstaan, het bedroeven en het uitdoven van de Heilige Geest, maar om onszelf zoveel mogelijk open te stellen voor de Heilige Geest: 'De Heere door Zijn Geest in mij laten werken' (zondag 38 Heidelb. Catechismus).

Woord van God
De aankondiging van Gods strafgericht door middel van de profeten leidt in de Schrift tot verootmoediging: bij koning David door Nathan (2 Sam. 12), bij koning Achab door Elia (1 Kon. 21), bij koning Hiskia door Jesaja (Jes. 39), bij koning Josia door Hulda (2 Kon. 22), bij Ninevé door Jona (Jona 3). Mozes en de profeten, Jezus en de apostelen roepen op tot verootmoediging. De gemeente des Heeren heeft meer dan ooit een profetische prediking nodig en ons land en volk hebben meer dan ooit een profetisch getuigenis nodig. Een woord van God op zijn tijd, hier en nu. 'Zo spreekt de Heere, in allerlei gemeentelijke, kerkelijke, nationale en internationale situaties. De gemeente des Heeren als een profetisch volk in de eindtijd. Hiertoe zullen wij komen als wij biddende gemeenten worden; gemeenten, waarin gebeden wordt om de gaven van de Heilige Geest, waarin die gaven verwacht worden en waarin die gaven kunnen functioneren. Meer dan ooit hebben wij de gave van de profetie nodig; om het woord van God voor hier en nu te kennen en te verkondigen. Het element van Gods strafgericht mag daarin niet ontbreken (zie bovengenoemde Bijbelse voorbeelden). Zijn er gemeentelijk, kerkelijk, nationaal en internationaal geen zonden, die tot de hemel roepen om Gods rechtvaardige straf? Spreekt de Openbaring van Johannes niet over komende strafgerichten van God over onze wereld en over het grote eindgericht? Kunnen wij dan zwijgen? 'Profeet, sta op! Profeet, ga profeteren, want voordat Ik als Rechter komen zal, moet zich Mijn volk geheel tot Mij bekeren' (Andries Dongera).

Noodsituaties
Vaak gebruikt God in de Bijbel noodsituaties om tot verootmoediging te brengen: de belegering van Jeruzalem ten tijde van koning Rehabeam (2 Kron. 12), de gevangenschap van koning Manasse (2 Kron. 33), Ezra aan de rivier Ahava (Ezra 8). Wanneer wij niet bidden willen om Zijn Heilige Geest, wanneer wij niet horen willen naar Zijn profetische Woord, dan heeft God nog andere middelen om ons op Zijn plaats te brengen. Laat echter 'zulk een dwang voor ons niet nodig wezen'!

Hoeveel noodsituaties zijn er vandaag niet, dichtbij en ver weg? Wanneer God onze ogen opent, dan ontdekken wij overal noodsituaties, in ons persoonlijk leven, in de huwelijken, in de gezinnen, in familie- en werkkringen, in gemeenten en kerken, in ons land en volk, in Israël en onder de volkeren. En wat is de oorzaak? Wij en onze vaderen hebben gezondigd en wij gaan in dat spoor verder, als God ons niet tot ontdekking en verootmoediging brengt.
Daarbij komen nog de tekenen der tijden. Is God niet bezig met de volkeren te bewegen (Hebr. 12 : 26-29)? Snellen wij niet naar het einde? En waar is de bruidsgemeente, die met reikhalzend verlangen uitziet naar haar hemelse Bruidegom, naar Zijn komst en naar Zijn rijk? Zijn wij, onze gezinnen en onze gemeente, bereid? En hoe staat het met ons land en volk, met de rand- en buitenkerkelijken, de gastarbeiders, enz.? Zijn wij bezig met die dingen, die in het licht van Christus' komst en rijk waarde hebben?

Begin
Waar moet de verootmoediging nu beginnen? Heel dichtbij, in eigen hart en leven, in eigen gezin, in eigen gemeente, in eigen omgeving. Wij kunnen niet zonder binnenkamer, niet zonder bidvertrek, niet zonder de omgang met God. Daar zullen we tijd voor moeten nemen en daar zullen we werk van moeten maken. Luisteren naar God is voor ons, moderne mensen, bijzonder moeilijk. Wij hebben het allemaal zo druk en wij maken ons zo druk. Wij zullen ons dingen moeten ontzeggen om tot het a.b.c. terug te keren: volharding in het gebed en in het onderzoek van het Woord. Graag wil ik oproepen tot voorbede voor de voorgangers en hun gezinnen en voor de kerkeraadsleden en hun gezinnen. Het is hun roeping om het goede voorbeeld te geven om zich te verootmoedigen voor de Heere, en voor de mensen, in woord en daad. Wanneer God ons die grote genade schenkt, dat voorgangers en kerkeraden zich gaan verootmoedigen, dan zullen de gemeenteleden niet achterblijven. Dan zal in vervulling gaan:
'Zij sloegen 't oog op God;
Zij liepen als een stroom Hem aan;
Hij liet hen nimmer schaamrood staan.
En wendde strak het lot.
(Psalm 34 : 3 ber.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen