In memoriam dr. H. Bout

Op 3 januari l.l. overleed in Zeist, waar hij werd verpleegd, dr. H. Bout. Op het moment van zijn overlijden stond het lichaam van zijn vrouw boven aarde om op die dag zelve l.l. begraven te worden in Huizen, de geboorteplaats van zowel dr. Bout als mevrouw Bout. Dr. Bout overleed 6 1/2 uur vóór de begrafenis van zijn vrouw. Mevrouw Bout werd 88 jaar, dr. Bout zou het dit jaar geworden zijn. Helaas heeft dr. Bout het heengaan van zijn vrouw niet meer bewust meegemaakt. Wel stond zijn naam nog op de rouwkaart, waarop kennis werd gegeven van het overlijden van zijn vrouw.

Dr. Bout heeft jarenlang op tal van terreinen in hervormd-gereformeerde kring een leidinggevende positie gehad. Zo maakte hij vele jaren deel uit van de vroegere hervormd-gereformeerde 'jongelingsbond'. Hij maakte ook jarenlang deel uit van het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond. Op 25 mei 1940 werd hij tot bestuurslid gekozen in de vacature van ds. M. van Grieken. Tot 1974 heeft hij van dit bestuur deel uitgemaakt, waarvan de laatste bestuursjaren als secretaris. Als zodanig is met dr. Bout de laatste van 'de oude garde' weggevallen, na ds. Jac. Vermaas, ds. W.L. Tukker en ds. L. Kievit, die als laatsten vóór hem zijn heengegaan en met wie hij vele jaren in het hoofdbestuur zat.
Van de andere activiteiten noemen we zijn jarenlange lidmaatschap van de redactie van Theologia Reformata, het theologisch tijdschrift van de Gereformeerde Bond, waaraan hij zoveel tijd heeft mogen besteden; zijn aandeel in de jaarlijkse organisatie van de predikantenconcio van de Gereformeerde Bond, waartoe hij in de vijftiger jaren het initiatief nam; en zijn vele activiteiten in het kader van de cursussen in Zeist (later Utrecht) voor de opleiding van hulppredikers of voor de theologische vorming van gemeenteleden (daarover schrijft drs. H.J. de Bie in dit nummer).

Dr. Bout diende de hervormde gemeenten van Leerbroek (1930-1932), Genemuiden (1932-1936), Rotterdam-Delfshaven (1936-1947) en Utrecht (1951-1970), terwijl hij van 1947-1951 werkzaam was als geestelijk verzorger van 'Zon en Schild' te Amersfoort.
In de jaren 1955-1961 gaf dr. Bout ook colleges Oude Testament aan de Faculté de Theologie te Aix en Provence.
In grote dankbaarheid memoreren we hier het vele, dat dr. Bout mocht verrichten in de dienst des Heeren. Bij alles, ook in de strikt theologische bezinning, lag daarbij zijn hart in de gemeente. Hij legde in de prediking zijn hele hart maar leefde ook mee met allen in zijn directe omgeving, die van zondag tot zondag geroepen waren om het Woord Gods te bedienen.
Grote liefde had dr. Bout voor de Psalmen. Zijn promotie, bij prof. dr. A.H. Edelkoort, handelde over 'Het zondebesef in de Psalmen'. In een vraaggesprek voor de Waarheidsvriend zei hij me: 'Als je 4 jaar niets dan de Psalmen gelezen hebt, dan doet je dat wat'. In grote bewogenheid kon hij uit het Psalmboek preken. Zelf schreef hij een keer over de Psalmen:
'Als wij zo gaarne Psalmen zingen, dan weten we ons daarmee één met de Kerk des Heeren van alle eeuwen. Het is éénzelfde leven der genade, dat de Heere alle eeuw door in de harten van mensen werkt.
Van Christus is het boek der Psalmen vol. Luther had gelijk als hij schreef: En daarom alleen moet het Psalmboek ons lief zijn en dierbaar, dat het van Christus' sterven en opstanding zo klaar spreekt, en Zijn rijk ons afbeeldt en de stand en het wezen van de gehele christenheid. Het mocht wel een kleine Bijbel heten, waarin alles, wat in de Bijbel staat, zeer kort en zeer schoon is samengevat.'
Persoonlijk herinner ik mij hoe ontroerd hij. was toen hij vertelde hoezeer hijzelf geestelijk opnieuw was aangesproken door de Psalmen, namelijk bij het schrijven van de dagboekstukjes voor het dagboek 'Geest en leven', waarin hij over de Psalmen had gemediteerd.

Zo herinneren we ons dr. Bout vooral als Verbi Divini Minister, voor wie bevinding het geestelijk leven in de Psalmen was, terwijl dat geestelijk leven in de Psalmen ook zijn eigen bevinding was. En zo heeft hij ook als theoloog gearbeid, gericht op de geestelijke dienst des Woords in de gemeente. Doctor Bout was zo vooral ook dominee Bout. Als zodanig is zijn arbeid onder ons van grote betekenis geweest, met name ook omdat hij de beoefening van de studie in de theologie altijd weer heeft gestimuleerd, zowel voor de studenten als voor hen, die reeds in de gemeente als dienaar des Woords werkzaam waren.
Zo denken we ook met dankbaarheid en respect terug aan alles wat dr. Bout mocht verrichten in en ten dienste van de Gereformeerde Bond als zodanig. Hij bleef meeleven tot het laatste moment, dat het hem mogelijk was. Daarin ging het hem om heel de kerk, die alleen dàn tot heil van mensen zou kunnen zijn, wanneer ze gestalte gaf aan haar roeping naar Schrift en belijdenis. Nooit redeneerde dr. Bout in dit alles puur zakelijk. Menigmaal mochten we een blik in zijn hart slaan, dat klopte voor de kerk der vaderen, waarvoor de liefde hem van huis uit was meegegeven, een liefde, die hij vanuit het Woord ook zelf mocht uitstralen. Telkens weer onderkende hij ook de zegeningen Gods. Dankbaarheid was dan een grondtoon in zijn leven.

We wensen de kinderen van dr. en mevr. Bout in deze dagen wel in het bizonder Gods nabijheid toe. Hier geldt wel heel letterlijk het Psalmwoord 'Mijn vader en mijn moeder hebben mij verlaten, maar de Heere zal mij aannemen' (Ps. 27 : 10).
Ooit werd aan dr. Bout zelf een preek op de preekstoel gegéven, ze werd er gebóren toen hij dacht 'het niet te zullen halen'. Psalm 42: 'Mijn Steenrots, waarom vergeet gij Mij?' Na de dienst schreef hij de preek op. God had hem niet vergeten. Zo bevelen we ook de nabestaanden in de Hoede des Heeren aan.

J. van der Graaf

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen