Door God samengebracht!

In ons maatschappelijk leven voltrekken zich grote veranderingen. Enorme verschuivingen doen zich voor. Het huwelijk raakt in diskrediet, lijkt een achterhaalde zaak te zijn. Andere orhgangsvormen worden steeds meer naast het huwelijk als gelijkwaardig alternatief gesteld. En zo scheidt de mens, wat God in Zijn instelling van het huwelijk samenvoegde. De bekende gereformeerde dogmaticus Herman Bavinck schreef eens, dat bij het wegvallen en verdwijnen van huwelijk en huisgezin 'de mensheid naar het krasse woord van Calvijn in een beestenboel veranderd wordt'.

Man en vrouw
In Genesis 2 lezen we van Adams verlegenheid, toen hij merkte, dat hij alleen was. Toen hij de dieren namen moest geven, ontdekte hij, dat hij een partner miste.
God merkte Adams verlangen op en formeerde een vrouw uit Adam. Hiermee gaf God weer dat hij een twee-eenheid wil. Hij maakte man en vrouw naar hun eigen aard met een eigen persoonlijkheid, maar ze vullen elkaar aan; ze hebben elkaar nodig. Man en vrouw! Dat houdt geen tegenstelling in.
De man en de vrouw benaderen het leven niet op dezelfde manier, ze staan verschillend in het leven. Toch vormen ze een twee-eenheid, niet alleen naar het lichaam, maar ook naar de ziel.
Matthew Henry schrijft hierover in zijn bijbelverklaring: 'De vrouw werd gemaakt uit een rib van Adams zijde. Niet uit zijn hoofd om hem te overtreffen. Niet uit zijn voeten om door hem vertreden te worden. Maar uit zijn zijde om zijn gelijke te wezen. Onder zijn arm om door hem beschermd te worden. Nabij zijn hart om door hem bemind te worden. Zo maakte God de verbondenheid tussen man en vrouw.'

Vandaag nog zo!
Op dezelfde wijze werkt God dat vandaag nog. Hij bewerkt op een gegeven moment een bepaalde aantrekkingskracht tussen een jongen en een meisje. In de jongen ontwaakt langzamerhand de begeerte naar een meisje, in een meisje ontstaat het verlangen naar een jongen. Zo heeft onze God het in de schepping gelegd.
Dit is niet alleen lichamelijk: je vindt elkaar aardig. Maar ook geestelijk: je krijgt respect voor elkaar, je leert elkaar waarderen, je groeit steeds meer naar elkaar toe. Uiteindelijk verlangen beiden naar een grotere vorm van eenheid, zowel lichamelijk als geestelijk. Dan ontstaat het verlangen naar het huwelijk, waarbinnen de Heere die eenheid geven wil.

Een evenwichtige keuze
Het is van groot belang uit welke levenskring onze kinderen een levenspartner kiezen. Elk mens groeit op in een eigen milieu. Hierdoor wordt een duidelijk stempel op ons leven gezet. Wat krijgen onze kinderen door middel van de opvoeding mee?
Bij de opvoeding hoort de voorbereiding op het huwelijk. Dat begint al op jonge leeftijd met de seksuele voorlichting. Daarin moeten de ouders de straat voor zijn! Maar er moet ook - in een sfeer van vertrouwen - over andere dingen worden gesproken. Over het zoeken van een jongen of een meisje, over de omgang met elkaar in verkeringstijd, over het huwelijk en de vorming van een gezin.
Kortom, over de vorming van een christelijk huwelijk, waarin man en vrouw elkaar levenslang tot hulp en steun mogen zijn.
Misschien moeten we als ouders daarvoor veel schroom overwinnen, omdat we dat van huisuit niet gewend zijn. We moeten niet gaan klagen over de jeugd van tegenwoordig, die zijn eigen weg gaat, als we zelf niet bereid zijn fundamenteel met die jeugd door te spreken over wat Gods Woord te zeggen heeft over de zojuist genoemde vragen.
Onze jongeren worden vaak heen en weer geslingerd en voelen zich erg onzeker. Daarom is het des te meer onze opdracht om onze kinderen de goede weg te wijzen en hen zo op te voeden tot zelfstandigheid.

De kinderen loslaten
In Genesis 2 : 24 lezen we: 'Daarom zal de man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen en zij zullen tot één vlees zijn'. Wanneer onze kinderen het gezin verlaten, moeten ze beiden geestelijk volwassen genoeg zijn om verantwoordelijkheid voor elkaar te dragen. Daar groeien onze jongeren naar toe. Ze gaan steeds minder met hun ouders bespreken en steeds meer met hun vriend of vriendin. Dat hoort bij dit groeiproces. We moeten als ouders dan niet denken, dat we het ver­ trouwen van onze kinderen gaan verliezen, Het is een gezonde vrucht van onze opvoeding als we ons als ouders steeds meer overbodig maken. We moeten de vertrouwensrelatie met onze kinderen delen met anderen en steeds meer aan die ander overlaten.

Tot één vlees zijn
Ik kan ervan genieten, als ik zie hoe ongedwongen en leuk jongens en meisjes met elkaar kunnen omgaan. Als twee levens partners elkaar hebben gevonden, is blijvend wederzijds respect noodzakelijk.
De liefde van twee jonge mensen vindt zijn voltooiing in het huwelijk. Ook die begeerte groeit in de verkeringstijd. Dit is geen zondige begeerte, maar ook deze begeerte ligt onder de zondeval. In de zondeval hebben we de relatie met God losgelaten, maar ook de relatie met elkaar. Ook de seksualiteit is meegetrokken in de zondeval, maar God heeft de gave behouden.
Hij wil, dat we niet vooruitgrijpen op de lichamelijke éénwording, die Hij bewaard wil zien voor binnen het huwelijk. Wie kracht heeft gekregen om voor het huwelijk deze verleiding te weerstaan, zal daarop – ook achteraf – vrede en rust ervaren hebben.
Het wordt vandaag door velen abnormaal genoemd, als een jongen en een meisje met de lichamelijke gemeenschap wachten tot hun huwelijk. Veel jongeren gaan samenwonen, vaak met het argument dat ze elkaar eerst beter willen leren kennen en willen onderzoeken of ze wel bij elkaar passen. De televisie en veel lectuur bieden een voortdurende stroom losbandigheid en seksuele vrijheid. In die sfeer groeien onze kinderen op! Dat heeft ongetwijfeld grote invloed op hun denken.
Als ouders moeten we daar oog voor hebben om hun vragen te begrijpen en hun mogelijk afwijkende 'standpunten niet meteen te negeren. De jeugd moet ervaren, dat de ouders hen begrijpen, er moet een vertrouwensrelatie zijn. Het is niet goed, als ouders alleen maar 'hun hart vasthouden' en ondertussen hun kinderen hun gang laten gaan.

Leven voor Gods aangezicht
Door onze doop zijn we verplicht om ons leven door onze God te laten leiden. We proberen vaak aan die leiding te ontworstelen en gaan liever onze eigen gekozen weg in de omgang met elkaar, in het komen tot een huwelijk.
Het is een voorrecht als man en vrouw samen mogen leven voor Gods aangezicht, in de lichtglans van Gods genade. Maar wanneer er dingen in ons leven gebeuren, die voor Gods aangezicht niet kunnen bestaan, dan verbergt Hij voor ons Zijn vriendelijk aangezicht. Dan moeten we in het duister verder.
Het is een voorrecht als we van onze ouders hebben geleerd, dat we al onze noden voor Gods aangezicht mogen neerleggen. Vanwege onze doop hebben we toegang tot de troon der genade.
We mogen leven voor Gods aangezicht en onder Gods Woord.
Dan horen we Davids indringende raad:
'Vertrouw op Hem, o volk, in smart,
stort voor Hem uit uw ganse hart.
God is een toevlucht 't allen tijde'.

A.A. Korevaar, Bergambacht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen