De weg gewezen (2)

Merkwaardig vindt u niet, dat het zò in de Bijbel staat: en uw oren zullen horen het woord van degene die àchter u is. We zijn zò gewend aan het bijbelse beeld van vòlgen (daar komen we nog wel op terug) dat het compleet anders is dan gewoonlijk. Luisteren naar wat je vanàchter je hoort zeggen.
Voelt u wat daarmee bedoeld wordt? Je moet vooruit. Je moet keuzes doen. Geloven is nooit simpel volgen; loop maar achter de Heere Jezus aan, dan gaat alles goed. Zo wordt het wel eens voorgesteld maar zo is het in het volle, moeilijke en weerbarstige bestaan niet altijd. Ja, maar hòe moet dat dan, de Heere Jezus volgen?! Wel, dat staat nu in deze oudtestamentische tekst. In deze tekst staat in feite de levenswijze van een christen.
Je moet zèlf wandelen. Keuzes maken, links- of rechtsaf Daar komt niemand onderuit. En wat is dan goed? Hebt ù dat niet? Datje dan zoekt naar wat Gòds weg is. Dat is heel aktueel voor een dominee in een tijd van beroepingswerk. Hoe vind je nou Gods weg? Trouwens, daar hebben – als het goed is – niet alleen dominees het moeilijk mee, maar ook gemeenteleden, jongeren en ouderen: 'Leer mij Uw weg…'. Ja, hòe?!
'En uw oren zullen horen het woord van degene die achter u is.' Zèlf moeten kiezen, tot in de heel gewone dingen: links- of rechtsaf Het staat er heel eenvoudig. En toch horen, luisteren naar het woord àchter je. Dat horen is beslissend voor je keuze.
Weet u, geloven is een luisterend leven leiden! Luisteren, goèd luisteren, want je ziet degene die spreekt niet; goed luisteren en dan op grond van het gehòòrde je keuze doen. Afgaan op het gehoorde wòòrd.
Wellicht dat blinden ons daarin voorgaan. Zij moeten het bij uitstek hebben van horen. Wij menen zoveel te zien en we baseren onze keuzes daarop. In één oogopslag bepalen we soms onze keuze. We leven in de tijd van het zien. Alles moet zonodig zichtbaar zijn. En wat niet zichtbaar is de moet zichtbaar gemaakt worden.
Maar luisteren we nog wel?! Voordat we inderdaad links- of rechtsaf gaan. En hoe vaak gebeurt dat niet; afslaan. Stel je voor, bij elke afslag luisteren. Een blinde beseft dat. Bij elke hoek van de straat: luisteren. Wij kijken maar nauwelijks en lopen door. Die blinde weet dat luisteren levensnoodzaak is.
Steeds horen naar het woord van degene die achter je is. Wie is dat? Van wie is die stem eigenlijk? Heel wat verklaarders denken aan profeten en leraars. Mensen die het volk de weg wezen door of vanuit het Woord van God. Die leraars worden ook genoemd in het voorafgaande vers 20. Zo kunnen mensen een middel zijn in Gods hand, om je de weg te wijzen. Heel wat van onze belijdeniscatechisanten spraken over hun ouders die hen de weg van de Heere hebben gewezen. Daar zie je die leraars, die de weg wijzen. Mensen van God gegeven op je levensweg. Toch is naar mijn gevoel daarmee niet alles gezegd over die stem achter je. Want stemmen van ouders, zondagsschoolonderwijzeressen, dominees of ouderlingen vallen tenslotte allemaal weg.
Mensen zijn in het meest gunstige geval een wegwijzer; maar dan altijd een tijdelijke wegwijzer. De zondagsschooltijd gaat voorbij. Je jeugdjaren, waar je leeft met de raad en de zorg van je ouders, gaan voorbij. Je catechisaties, de belijdeniscatechese gaat voorbij. Steeds wezen mensen elkaar de weg van God. En moet je dan uiteindelijk alleen verder?
Nee, want in onze tekst wordt heel onbevangen gesproken over een blijvende stem. Steeds als daar weer een keuze gedaan moet worden. Deze belofte doet denken aan Joel 2 waar we lezen: 'Verheugt u en zijt blijde in den HEERE, uw God; want Hij zal u geven dien Leraar ter gerechtigheid'. Daar wordt gesproken van de hoogste Profeet en Leraar, de Heere Jezus Christus. Hij zegt: 'Ziet Ik ben met u tot aan de voleinding der wereld'. In de Heilige Geest wil de Heere ons nabij zijn en de weg wijzen. Zo ontvangen we geestelijke leiding.
'Dit is de weg, wandelt daarop.' Deze woorden kregen hun vervulling waar de Heere Jezus sprak: 'Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij'. Dus die weg waarvan Jesaja al mocht profeteren, die weg is inderdaad de weg van de navolging van Christus. Wie luistert naar Gods Woord zal achter Christus gaan!
Maar is dat nu geen merkwaardige tegenstelling?! In het Oude Testament staat: De Heere achter òns; en in het Nieuwe Testament staat: wij achter de Hèère: 'Indien iemand achter Mij wil komen die verloochene zichzelf en neme dagelijks zijn kruis op en volge Mij'. Dat laat aan duidelijkheid niets te wensen over.
Zeker, maar is het nu werkelijk een tegenstelling. Bij beide teksten gaat het om gehoorzaamheid. Bij beide teksten gaat het om zelfverloochening. Want in dat gehoorzame leven bepalen uiteindelijk niet wij de keuze rechts of links, maar mag – als het goed is – de Heere ons leiden. Zìjn Woord mag de koers bepalen. De diepe vraag is natuurlijk of dat zo is in ons leven.
Dàn is dat onmiskenbaar een leven van kruisdragen. Daarin wordt die oudtestamentische tekst door de Heere Jezus verder toegespitst. Christus is de lijdensweg gegaan tot in de dood aan het kruis. Dààr is volbracht, dat verlangen om zondaren genadig te kunnen zijn. Dat lijden van Christus is uniek, plaatsvervangend voor zondaren. Maar wie Zijn weg gaat volgen krijgt ook te maken met zelfverloochening, kruisdragen. Wie Jezus Christus volgt, blijft smaad en spot niet bespaard. Wie Zijn Naam in woord en daad gaat belijden die krijgt een kruis te dragen. Een belijdeniscatechisant schreef: 'mijn veranderde leven wekte wel veel onbegrip op bij mijn vrienden en vriendinnen, en soms zelfs bij mijn ouders'. Kijk, daar is dat kruisdragen om de Naam van Jezus Christus.
'Dit is de weg, wandelt daarop.' Goed opletten: wandelen. Wandelen waardig aan de roeping waarmee gij geroepen zijt. Wandelen, ermee bezig zijn; tijd nemen. Niet domweg voorthollen; zomaar in het wilde weg met de mode van de tijd meegaan. Wandelen. Niet stilstaan, en helemaal niet vastroesten. Wandelen; rustig voortgaan; achter Jezus aangaan. Wandelen, al luisterend naar Zijn stem. Zo de goede keuze doen. Wie die weg bewandelt zal eenmaal na het horen ook zìen. Hem zien, gelijk Hij is in al Zijn liefde en genade! Zo kom je eenmaal thuis; geleid door Zijn stem. Wie naar Zijn stem luistert, en tegelijk op grond van dat gehoorde zelf keuzes doet links en rechts gaande, die vòlgt. Die volgt Zijn stem. Dat is de weg ten leven.

C.H. Bax, Emmeloord

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen