Laat de doden hun doden begraven!

Radicaal
Schijnt dit niet een hard en meedogenloos woord van Jezus te zijn? En onbillijk ook. Doden moeten toch begraven worden? Daartoe moet men toch bereid zijn? Doorkruist Jezus hier niet alle ouderliefde en oudereer en laatste eer?
Christus is aan het prediken. Zijn Koninkrijk heeft haast. En Jezus laat even zien hoevéél haast.
Wat de persoon in kwestie betreft betekent het inderdaad: de begrafenis van zijn vader afzeggen. De navolging van Christus voert deze man hier langs de dwaasheid van het kruis.
Christus' bevel moet exploderen in zijn leven. Jezus vraagt om radicale navolging. Bij de voortduur moeten we beseffen: dit is geen mensenwoord, maar een Christuswoord. Een Paaswoord. Voor ons alleen te verstaan door de kracht van de Pinkstergeest.
De Heiland weet als geen ander wat een verlies met ons doet.
Niet dàt we onze doden begraven, bedoelt Jezus hier dan ook te bekritiseren voor ons, dunkt me, maar hóe we dat doen.
Want ligt er niet inderdaad in elk verlies een enorme dreiging om van God af te gaan? Om voorlopig de navolging tussen haakjes te zetten? Om met de Heere te breken?
Hoevelen van u schreeuwen het misschien niet uit tegen God, soms openlijk, soms verborgen: O Heere, hoe kon U dat doen? Hoe kon U dat toelaten? Ik kan U niet meer dienen, ik wil U niet meer dienen, ik kan niet anders dan U alleen nog maar loslaten.
En liggen ook juist niet in die situatie de kansen open voor de boze om ons van de Heere af te trekken? Om ons in te kluisteren in ons verdriet en in ons gemis, zodat We niets meer zien, alleen duisternis?
Dat weet de Heiland. Hij kent uw nood. Peilt de valkuilen en bedreigingen. En Zijn redding uit uw verdriet is radicaal. Ze raakt de wortel van onze ontreddering.
Een radicale dreiging vraagt om een radicale redding. Echte nood vraagt om eerste hulp.
Geen ontkenning van het verdriet of het rouwproces, geen ongevoeligheid ten opzichte van de dood, geen nonchalance in Christus' woorden.
Bij de Zoon des mensen is oneindige bewogenheid en diepste ontferming. In liefde doorziet de Heiland wat u behoeft.
Ik begin vandaag met Mijn onderwijs, niet morgen, zegt de Heiland tegen die man. Ik begin vandaag met Mijn vermaning en vertroosting. Vandaag moet u naar Mij horen. En vandaag zult ge leven. Volg Mij! Dien Mij, niet de dood!

Maar
Dit woord wil redden, daarom blijft het steken.
Geen Adamskind die dit woord verdragen kan. Het ketst af op de enorme hardheid van ons hart. Het moet wel afstoten op het ijzeren pantser van uw verdriet. Ons ene 'maar' rolt over het andere heen.
'Maar' hoe kan de Heere Jezus nu zoiets bevelen?
'Maar' hoe zou het nu voor mij mogelijk zijn, om me in deze situatie waarvan de tekst spreekt, zo geheel in een keer om te draaien?
Dat is onmogelijk.
We staan inderdaad voor de onmogelijkheden. Als volstrekt verlorenen komen we aan Gods Licht.
Volg Mij!
Ik durf niet, Heere. Ik kan niet, Heere. Ik wil niet! Nú niet!

Pastoraal
Wat onmogelijk is bij die man, bij u, bij mij, is mogelijk bij God.
Volg Mij! Laat de doden hun doden begraven; doch gij ga heen en verkondig het Koninkrijk Gods!
Dit woord drijft ons uit tot Hem Die het spreekt. Het wil ons brengen op Golgotha, leiden tot het kruis, voeren tot Zijn geopende graf, wegleiden bij onze graven vandaan. Ik kan er niets mee. Hebt u dat ontdekt? Maar Christus doet er alles mee. Radicaal èn pastoraal. Dat mag u ervaren.
Want Jezus hoeft niet te wachten tot na de begrafenis met Zijn onderwijs. Hij wacht ook metterdaad niet. Het Evangelie is niet voor de rustige en probleemloze tijden van ons leven. Het geldt juist daar heel definitief en heel radicaal waar we met onszelf aan het einde zijn gekomen. Waar we met de ontzaglijke realiteit van de dood en de zonde en de duivel in aanraking komen. De Zoon van God heeft die drie-koppige vijand overwonnen. En juist in crisissituaties roept Jezus op tot gehoorzaamheid.
Daar waar jij in een put zit, waaruit niemand je bevrijden kan. Daar waar u in een dal verkeert, waarvan iedereen zegt: laten we die maar even met rust laten, die is toch niet te bereiken, daar stapt Jezus op u toe. Hij loopt niet met een grote boog om u heen.
Hij is de Goede Herder Die Zijn leven gaf voor de schapen. De Pastor bij uitstek. Hij redt radicaal en pastoraal, radicaal dùs pastoraal. Voor niets en niemand hoeft Hij aan de kant. Alle macht heeft Hij.
Zó kan Hij het zeggen, op de sterfdag van je vader: Volg Mij!
Zó heeft Hij een opdracht voor u, die op dit moment geen opdracht kunt gebruiken en die geen opdracht verwacht. Ja, bij u legt Hij het appel aan het hart: Nu, heden, volg Mij.
Dit op het eerste gezicht harde woord is een machtig en bevrijdend woord. Niet morgen, vandaag. Wie Mij volgt, die doet dat heden, of die doet dat niet. Maar heden móet het, dus kàn het ook heden voluit.
U hoeft niet op 'betere tijden' te wachten. U mag zelfs niet wachten op morgen, want vandaag klinkt het: Volg Mij.
Christus roept u, Christus draagt u, Christus trekt u. Christus Zelf staat voor u in. Hij geeft wat Hij eist. Voluit. Laat Hem dan bevelen mogen wat Hij wil.
Heden, indien gij Zijn stem hoort, verhardt uw harten niet, maar laat u leiden.

J. Flikweert, Nieuwpoort

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen