Feest vieren (2)

De feestvreugde, die Gods volk vroeger mocht beleven en die wij vandaag mogen bezitten, is vermengd met moeite en verdriet. De Prediker zegt: 'Er is een tijd om te wenen en een tijd om te lachen; een tijd om te kermen en een tijd om te springen' (Prediker 3 : 4). De oorzaak ligt in de zondeval en de verwoestende gevolgen daarvan.

De zondeval
Toen de zonde in de wereld kwam, was het feest abrupt ten einde. Met opzet verstoorde de mens de harmonie die er bestond. Plotseling kwam er – in plaats van vreugde – verdriet, dood en ellende. De gehele schepping werd door de mens meegesleurd in zijn val. Het feest was eensklaps voorbij. Adam en Eva konden niet anders verwachten dan dat er nooit meer één feestdag op aarde zou aanbreken. Het leek of de 'grote verhinderaar' van God zijn zin had gekregen. Nog steeds werkt de vloek door die door onze zonde over de schepping is gekomen. In Genesis 3 lezen we de afkondiging van die vloek. De mens zal al zwoegend en zwetend zijn brood verdienen, het zal een strijd zijn op deze aarde. En aan het einde wacht de onvermijdelijke dood. Als we dit zo op ons in laten werken, moeten we zeggen: het is weinig feestelijk in zo'n wereld te (moeten) leven. Je gaat je onwillekeurig afvragen: 'Is er nog wel plaats voor vreugde en vrolijkheid, voor feestvieren en zingen?' De al genoemde Prediker tekent scherp hoe deze wereld er na èn vanwege de zondeval uit is gaan zien. Op zichzelf genomen is alles ijdel en doelloos geworden. Ook vreugde en genieten van het goede is ijdelheid.
Toch weet de Prediker ook positieve dingen te zeggen over blijdschap en feestvieren. Hij heeft als iets positiefs opgemerkt, 'dat het voortreffelijk is te eten en te drinken en te genieten het goede van al zijn arbeid, dien hij bearbeid heeft onder de zon, gedurende het getal der dagen zijns levens, hetwelk God hem geeft, want dat is zijn deel' (Prediker 5 : 17).
De mens mag met vreugde zijn brood eten en met een vrolijk hart wijn drinken. Hij mag feestelijk gekleed gaan en genieten, ook van het getrouwd zijn, want dat komt allemaal van God.
Als we maar niet vergeten – en dat wordt m het bijzonder tegen jonge mensen gezegd – dat er andere tijden kunnen en ook zullen komen, en dat God alles eens zal beoordelen in het gericht.
De dorens en de distels zijn er nog wel, de tranen zijn nog niet gedroogd, maar toch is er reden om blij te zijn en te genieten van Gods goede gaven. Genieten daarvan is niet ijdel en zinloos maar zinvol in de Heere!

God haat onze feesten
Er is ook een manier van feestvieren, waarvan de Heere een afkeer heeft. We kunnen denken aan feesten in het kader van afgodendienst of eigenwillige godsdienst.
In Exodus 32 lezen we over het feest dat Israël voor de Heere wilde vieren rond het gouden stierkalf. Er werden brandoffers en vrede-offers gebracht, 'en het vok zat neder om te eten en te drinken; daarna stonden zij op om te spelen' (Exodus 32 : 6). De Heere was zeer toornig en Hij strafte de feestvierders met harde hand.
Tijdens de woestijnreis werd Israël zwaar gestraft toen het zich liet verleiden mee te doen aan een offerfeest voor Baäl-Peor, met alle ontucht en drankmisbruik die daaraan verbonden waren (Numeri 25).
Het feest sloeg om in droefheid en rouw, omdat velen stierven als straf van God.
Later hebben de profeten Jesaja en Amos scherpe dingen moeten zeggen over feesten, die door het volk Israël werden gevierd. Als we deze Bijbelgedeelten lezen, ontdekken we de diepste oorzaak van de ontaarding van het feest. Deze mensen vierden hun feesten niet meer uit dankbaarheid jegens de Heere. Christenen hebben meer dan wie ook redenen om dankbaar en blij te zijn. Maar voor onze feesten geldt het woord van Paulus: 'Gij geheel anders, want gij hebt Christus leren kennen'.

Zijn wij beter?
Zijn wij beter dan de joden?
Wat betekenen de Nieuwtestamentische feestdagen, waarop we terugzien op het volbrachte werk van Christus, voor ons? Ontbreekt het ons ook niet aan hetzelfde als de joden, die Christus verwierpen op hun feest, namelijk aan geloof? Dan zegt de Heere ook tot ons: 'Al wat uit het geloof niet is, dat is zonde'.
Maar kunnen we dan wel feestvieren?
Dat is niet alleen moeilijk, maar het is zelfs onmogelijk bij de mensen. Maar wat onmogelijk is geworden voor ons, is mogelijk bij God. Soms wordt er wel gezegd, dat lachen eigenlijk verkeerd is. 'Als de Heere je een nieuw hart heeft gegeven, lach je niet meer', zegt men dan. Maar dat probeert de duivel ons aan te praten. Hij stelt de dienst van God voor als een zwartgallige dienst. Als God in ons leven komt, leren we de echte vreugde pas kennen. Dan weten we pas wat echt feestvieren inhoudt. Dan is het zoals op de bruiloft in Kana, 'daar was Jezus ook uitgenodigd'!
Daarin ligt ook de sleutel voor het antwoord op de vraag, aan welke feesten wij als christenen kunnen meedoen. De vraag bij alle gelegenheden is, of Jezus ook uitgenodigd is. Zou Hij erbij aanwezig kunnen zijn? Als Hij er niet bij kan zijn, dan kunnen wij er met ons gedoopte voorhoofd toch ook niet bij zijn? Of zoals vroeger vaak werd gezegd: 'Zou je daar de Heere kunnen ontmoeten?'
Heel praktisch betekent dit dat feestvieren bepaald niet verkeerd hoeft te zijn. Als bij dit alles maar geldt, wat we lezen in Prediker 12 : 13 en 14: 'Van alles wat gehoord is, is het einde van de zaak: Vrees God en houdt Zijn geboden, want dit betaamt alle mensen. Want God zal ieder werk in het gericht brengen, met al wat verborgen is, hetzij goed of hetzij kwaad.'

A.A. Koorevaar, Bergambacht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen