Niet òmzien, maar voorúit!

De gevaren van het afscheid
Voor Jezus is een man verschenen, die Hem volgen wil. Echter, op voorwaarde dat hij eerst nog afscheid mag nemen van degenen die in zijn huis zijn.
Hebt u wel eens afscheid genomen? Een afscheid beleven wij doorgaans met gemengde gevoelens. Het maakt weemoedig. Je denkt aan wat geweest is, je haalt op wat voorbij is. Je kijkt even achterom.
Afscheid nemen is niet zonder gevaar. Dat zien we bij de vrouw van Lot. Bij het afscheid uit Sodom kijkt ze nog één keer achterom. Nog één keer wil ze terug in het verleden. Maar op dat moment versteent ze onbewegelijk. Vandaar dat Jezus deze man in onze tekstwoorden ook radicaal het afscheid verbiedt.

Hand aan de ploeg
Wie aan de Heere Jezus verbonden wil zijn, moet vooruit kijken. De binding aan Gods Koninkrijk vraagt een voorwaartse blik. Jezus vergelijkt dit met het werk van een ploeger. Als de landman de hand aan de ploeg geslagen heeft, dan kijkt hij onder het werk niet achterom. Hij kijkt vooruit, anders zou hij kromme voren trekken. Met scherp gerichte blik en vaste hand stuurt hij de ploeg, zonder een moment naast of achter zich te kijken.
Zo moet ook wie Jezus wil volgen, vooruit zien, anders is men niet bekwaam, niet geschikt voor het Koninkrijk Gods.
Ja maar, dóet het verleden er dan niet toe voor Christus? Wat er achter je gebeurt, is toch wel degelijk van belang? Wat er in je leven gebeurd is, telt toch wel degelijk mee? En wie achter je staan? Is Christus' oproep niet wat te radicaal?
Toch houdt de Heiland het vol. Wie Mij wil volgen, moet zelfs niet eens afscheid nemen. Wie Mijn juk wil dragen, moet de hand aan de ploeg slaan en vooruit zien. En het met Paulus meezeggen: 'Maar één ding doe ik, vergetende hetgeen achter is en strekkende mij tot hetgeen voor is, jaag ik naar het wit, tot de prijs der roeping Gods, die van boven is in Christus Jezus.' (Filipp. 3 : 14)

Onmogelijk
Maar ik kan niet anders dan achterom zien, zegt u. Want daar staat werkelijk mijn gezin, dat mijn aandacht vraagt, mijn kinderen, die me nodig hebben. En als ik achterom kijk, zie ik daar mijn zieke man. Heb ik geen verantwoordelijkheid voor hem dan?
En als ik achterom kijk, dan zie ik die naaste met wie het nooit in het reine is gekomen.
En ik heb zoveel achter me, wat me bindt. M'n werk, m'n kennissen, m'n karakter, m'n jeugd, m'n zonden, m'n eindexamen. Allemaal dingen die mijn blik naar achteren trekken.

Radicaal
Weet u wat Christus nu doet? Hij helpt ons in het meest onoverkomelijke. Maar dan wel radicaal, zodat Hij zegt: afscheid? Ga er alstublieft niet over praten en peinzen met anderen, dat je Mij gaat volgen, dat je belijdenis gaat doen. Dóe het eenvoudigweg. Ga ze niet stevig de hand drukken, want uit die afscheidsomknelling komt u niet los! Om uws levens wil: Zoek eerst mijn Koninkrijk. Heden.

Jagen
Is het bij u allemaal zo half? Wilt u wel helemaal voor de Heere Jezus leven, maar kijkt u steeds weer om in heimwee? Vertraagt u steeds? Staat u steeds weer stil in mijmerend omzien naar dingen die voorbij zijn? Dat is nu typisch de ontdekking van hergeloof! We worden ontdekt aan onze halfheid. Wanneer Christus ons uit onze gearriveerdheid tilt, krijgen we het niet en nooit meer rond.
Net als Paulus. Hij werd definitief uit het zadel gelicht en voor Christus op de knieën gebracht bij Damaskus. Van toen af ging hij het zeggen: 'Niet dat ik het alrede gekregen heb…, maar ik jaag ernaar… vergetende hetgeen achter is, en mij strekkende tot hetgeen voor is jaag ik naar het doel…'
Paulus jaagt en klaagt. Diep beseffend dat een Ander het eeuwig voor hem rond moet maken en gemaakt heeft, weet hij tegelijk: ik ben er nog lang niet. Ik moet ploegen, strijden de goede strijd des geloofs, vooruit zien. 'Want niemand, die zijn hand aan de ploeg slaat en ziet naar hetgeen achter is, is bekwaam tot het Koninkrijk Gods.'
En toch heeft Paulus, doordat hij de hand aan de ploeg mocht slaan, zijn verleden anders leren zien. Zijn hele farizeese foto-album heeft hij naar de vuilnishoop gebracht.

Pastoraal
Zo wil Jezus ook met u het foto-album door. Onze blik voorwaarts richten. Ons losmaken van verkeerde bindingen aan het verleden – vroom of goddeloos – die ons hinderen om Christus te volgen.
De Heiland beseft als geen ander, hoe moeilijk wij afscheid kunnen nemen en hoezeer het verleden ons boeit. Letterlijk. Aan het kruis heeft Hij echter betaald voor ons schuldige verleden. Door Zijn opstanding uit de doden schenkt Hij ons nieuwe hoop voor de toekomst. En door Zijn Heilige Geest geneest Hij ons van allerlei pijnlijke en bittere herinneringen en ontsluit Hij Zijn Koninkrijk voor u.
De uitwerking van deze radicale tekstwoorden is verrassend pastoraal in uw leven. Christus voegt Zich naast u en zegt: die foto houdt u zo bezig, zal Ik die bedekken met Mijn bloed? Zodat hij u niet langer hindert om Mij te volgen. Mag Ik jouw pijn wegnemen, uw schud, uw bitterheid? Aan het kruis heb Ik lang genoeg achterom gekeken voor jou. Ik heb verder teruggekeken in uw leven dan wie ook. Ik heb alle duisternis en schuld en teleurstelling op het vloekhout gedragen. Ik weet ook van dat verlies, zonder afscheid.
Maar: mag Ik nu uw verleden, dan krijgt u Mijn toekomst!
Weet u wat vergeving is? Dat u een bepaalde foto nooit meer hoeft te zien. Christus heeft dat verleden weggewist.
Weet u wat vernieuwing is? Dat andere foto's zo'n plaats in uw leven krijgen, dat ze u niet hinderen om de Heere Jezus te volgen. Zo mag ik de hand aan de ploeg slaan. En voorwaarts zie ik niemand, dan Jezus alleen.
Hij zegt: volg Mij! Volgt u ook? Jij ook?

J. Flikweert, Nieuwpoort

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen