Feest vieren (3)

Zondagsviering
Met het oog op de kinderen wordt van de zondag vaak gezegd: 'We moeten er een feestdag van maken'. Het is waar, dat we ons er als ouders voor moeten inzetten dat de zondag geen 'vervelende' dag voor onze kinderen is.
Ik bedoel daarmee, dat het geen saaie dag, geen dag van verveling mag zijn. Of een dag, waarop niets mag. Dus: het moet een feestelijke dag worden. Wanneer we zo redeneren, lopen we toch een gevaar. Het gevaar dat we denken: wíj moeten die dag maken! Maar als het om de zondagsviering gaat, moeten we goed beseffen dat wij niet de eersten zijn. In de Bijbel heet de zondag 'de dag des Heeren'. De eerste dag van de week is de dag waarop de Heere Jezus Zijn stempel heeft gedrukt: de dag van de Opstanding. God is de Eerste. Hij was de Eerste om op de zevende dag van de week rust te houden (Genesis 2 : 3).
In onze zondagsviering gaan wij ons voegen naar Hem, Die de rustdag heeft ingesteld. Persoonlijk, als gezin, als gemeente. We mogen deze dag in blijdschap uit Gods hand ontvangen. Dit doen we in het geloof!

God zoekt ons
Op de zondag zoekt God ons op. Daarom worden ook wij opgeroepen om Hem te zoeken. We lezen in Psalm 63:

'O God! Gij zijt mijn God!
Ik zoek U in de dageraad;
mijn ziel dorst naar U'
mijn vlees verlangt naar U,
in een land, dor en mat, zonder water.
Voorwaar, ik heb U in het heiligdom aanschouwd,
ziende Uw sterkheid en Uw eer;
Want Uw goedertierenheid is beter
dan het leven.'

Daarom gaan we op zondag naar de kerk. Deze dag mogen we samen doorbrengen tot eer van God. Het is een slechte zaak als de zondag het wat kleurloze einde van ons zogenaamde 'weekend' wordt. (Wie helpt ons overigens van dat verschrikkelijke woord 'weekend' af?)
Als dat zo is, komt de zondag in een negatief daglicht te staan. Het is een aanslag op de eerste dag van de week.
Het is niet de bedoeling, dat we op zaterdagavond lekker onderuit zakken: 'morgen is het toch zondag'. We moeten juist de tijd in de gaten houden: 'morgen is het zondag!' We leven naar de zondag toe, want het is 'een door onze God apart gezette dag'. Op deze dag gaan we – indien mogelijk – als gezin naar de kerk. Hier klopt het hart van de zondag. Daar horen we de rijke Boodschap, dat er vergeving is voor ieder die de zonde belijdt. In die kerkdienst ontmoeten we anderen, dat is niet toevallig. We mogen sámen delen in Gods genade.

Aandacht voor de kinderen
We moeten daarbij onze kinderen zeker niet uit het oog verliezen. Op de zondag rnoet er ruimte zijn voor een spelletje, voor (voor)-lezen, voor een wandeling, voor eens dóórpraten. Dóórpraten over de kerkdienst, over de preek. Onze kinderen hebben er vaak behoefte aan om met elkaar van gedachten te wisselen over het gehoorde in de dienst. Ze hebben vragen of begrijpen bepaalde dingen niet.
Onze kinderen moeten ervaren, dat ze er echt bij horen. We moeten hen leren om de zondag als een rustdag door te brengen. Het is ook goed zondags eens iets te lezen, waar je door de week niet aan toekomt. Het kan goed zijn – zeker als de kinderen opgroeien – dat er de rust is, dat ieder voor zich leest. Dan hoeft er niets bijzonders te gebeuren en toch kunnen we aan het einde zeggen: wat was dat een fijne dag!
We mogen aan het einde van deze 'feestdag' onze God samen danken voor de vele zegeningen die we ook op deze dag ontvangen. Zo is de christelijke week begonnen. Door deze dag is het door-de-weekse leven de moeite waard geworden.

Andere feesten
De invulling van een bruiloftsfeest verschilt in ons land van streek tot streek en soms van familie tot familie. De meeste predikanten bespreken met het aanstaande bruidspaar, naast hun motieven om kerkelijke-bevestiging van het huwelijk te vragen, ook de wijze waarop het feest wordt gevierd. Dit is logisch, omdat stadhuis, kerk, receptie en feest geen op zichzelf staande grootheden zijn. De stijl van de gehele dag en het uiting geven aan de blijdschap, de feestvreugde als bruidspaar, gemeente, familie en vrienden dient bepaald te zijn door het Woord van onze God.
Wat is er te vieren op een verjaardag?
Voor een christen geldt in de eerste plaats dankbaarheid, omdat de Heere ons weer een jaar heeft gespaard. Dat moeten we ook aan onze kinderen duidelijk maken. In ons gezin zal in het gebed extra aandacht worden geschonken aan de verjaardag temidden van het gezin.
We kunnen dit met onze kinderen tot uiting brengen in het volgende lied:

'Verjaardag is een fijne dag!
Wij vieren samen feest.
Wees dankbaar, dat je leven mag.
Wat is God goed geweest.'
(Uit: Uit de mond der kinderen.)

Naarmate onze kinderen ouder en zelfstandiger worden, willen ze hun feesten waarschijnlijk liever wat anders vieren. Ze hebben hun eigen voorkeur voor bepaalde muziek, ze willen ook wel eens wat anders drinken dan appelsap en het uur van naar huis gaan verschuift. Toch, als de jongeren al als tiener gewend waren hun verjaardagsfeesten te vieren, zoals dat in een christelijk gezin verantwoord is, dan zullen ze meestal geneigd zijn in dezelfde trant door te gaan als ze ouder worden. En dan kunnen ze bepaalde vrijheden ook best aan. Het is heel belangrijk dat u als belangstellende en meelevende ouders aanwezig blijft, zij het misschien op de achtergrond. Onze kinderen hebben, als het goed is, in de opvoeding allerlei normen enwaarden meegekregen en moeten daar nu zelfstandig mee om leren gaan. De woorden van de Prediker spreken hier bijzonder aan, wanneer hij de jongeling opwekt zich te verheugen in zijn jeugd en zijn hart vrolijk te laten zijn in zijn jongelingsjaren; hij mag de lust van zijn hart en wat zijn ogen aanschouwen, volgen, maar tegelijk moet hij weten dat God hem om al deze dingen in het gericht zal doen komen.
De feesten van volwassenen zullen in veel gevallen weinig verschillen van die van de jongeren. Ook onze manier van feestvieren behoort eveneens te beantwoorden aan de norm die de Bijbel ons oplegt, zoals die opgaat voor de praktijk van heel ons leven.
Om het met de woorden van Paulus uit te drukken, zoals hij schrijft in de brief aan de Filippenzen: 'Al wat waarachtig is, al wat eerlijk is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat liefelijk is, al wat wel luidt, zo er enige deugd is, en zo er enige lof is, bedenkt datzelve. Hetgeen gij ook geleerd, en ontvangen, en gehoord, en in mij gezien hebt, doet dat; en de God des vredes zal met u zijn' (Prediker 4 : 8 en 9).
Nog een belangrijk punt: we hebben ook in het vieren van onze feesten een voorbeeldfunctie voor onze kinderen te vervullen. Ik wil deze artikelenserie, waarin beknopt een aantal aspekten over feestvieren aan de orde kwamen, graag afsluiten met enkele dichtregels van de bekende dichter Guide Gezelle:

'Op aarde was
als ijdel glas
uw blijdschap licht te schenden
maar eenmaal kan
de vreugde van
de bruiloft nimmer enden'.

A.A. Koorevaar, Barneveld

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen