De wonderbare visvangst

In vele gemeenten in ons land zijn weer ambtsdragers bevestigd. Door de Heere geroepen om zielen te vangen voor Gods Koninkrijk. Een moeilijk werk, een afhankelijk werk. Dat moesten ook de discipelen leren. Deze bekwame vissers hadden de gehele nacht gevist, maar ze hadden niets gevangen. Hun netten waren leeg. Ze geven het op. Maar dan komt de Heere Jezus en Hij geeft ze de opdracht: 'Steek af naar de diepte en werp uw netten uit om te vangen'. Ongetwijfeld zal de gedachte opgekomen zijn: wat weet de Heere Jezus nu van vissen. Midden op de dag, dat is heel niet de juiste tijd. In de diepte, dat is heel niet de juiste plek. Maar dat is nu juist wat de Heere Jezus hen en ons wil leren: de grote Visser gehoorzamen, ook al begrijpen we Hem niet, ook al hebben we de gehele nacht overgearbeid en niets gevangen. 'Werp uw netten uit om te vangen'. Dat is de opdracht. Nee, niet in eigen kracht, maar 'op' Uw woord. 'Doch op Uw woord zal ik het net uitwerpen'. Letterlijk staat er: 'er boven op'. Uw woord, daar val ik op, daar verlaat ik mij op. Daar begint het ware vissen der mensen. Daar is het wezen van het ware geloof om eigen kracht te leren verachten en niet meer op ons verstand te steunen. O, dat gaat dwars tegen onze natuur in. We willen het zo graag zelf goed doen, maar de Heere maakt de Zijnen klein in zichzelf 'Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht'. Zo moet het net uitgeworpen worden. Ook al is daar de tegenwind van de tijdgeest, de weerbarstigheid van het zondaarshart, de bestrijding van het Evangelie. 'Werp uw net uit om te vangen'. De vis komt niet zomaar binnen zwemmen. Daar moet voor gearbeid worden. Omdat het Gode behaagd heeft door de dwaasheid der prediking van het Woord zalig te maken, die geloven. Hoe dwaas het ook schijnt, 'op Uw woord zal ik het net uitwerpen'. En dat geldt voor ons allen. We hebben allen de roeping als christen het heil van onze naaste, van onze kinderen op het oog te hebben. Maar wat een moeilijk werk. De wereld lokt en trekt. De dienst des Heeren valt zo zwaar en is zo naar. Al ons smeken en bidden schijnt niet te helpen. We verzuchten: 'Meester, we hebben de gehele nacht overgearbeid en niets gevangen'. En misschien geldt het wel voor uw eigen leven: ik moet met God verzoend worden, ik moet gerechtvaardigd worden, zal ik ooit zonder verschrikken de heilige God kunnen ontmoeten. En dan leert Gods Woord ons: 'Bidt en gij zult ontvangen, klopt en u zal opengedaan worden'. Maar ach, ik heb al zo vaak gebeden, ik heb al zolang geklopt aan de deur van Gods barmhartigheid. Ik heb de gehele nacht gearbeid en niets gevangen. Ja, dan zijn we geneigd om maar op te houden en de netten te spoelen. 't Helpt toch allemaal niets. En toch doorgaan! De discipelen, al waren het nog zulke bekwame vissers, ze moesten leren, dat ze in eigen kracht niets konden. Ze moesten wel de netten uitwerpen, maar op 'Uw' woord. En dat geldt ook voor ons. Nee, dan kan het niet meer om onze bekwaamheid of waardigheid of wat dan ook. Dan kan het alleen maar op Zijn woord. 'Heere, op Uw woord zal ik het net uitwerpen'. Ik zal me dan maar geheel op U verlaten en het aan U overlaten of het werk nog vruchten zal dragen. Zie, dat is de zelfverloochening die geleerd moet worden. 'Op Uw woord'. En wie door genade op dat woord vertrouwt, zal niet beschaamd worden. Want 'als zij dat gedaan hadden, besloten zij een grote menigte vissen, en hun net scheurde'. Ziet u wel? Al hadden ze eerst niets gevangen, de vis wàs er wel. En ze hadden hun werk ook wel goed gedaan. Maar de vrucht van hun werk is enkel Gods werk. O, nu begrijpt Petrus wat de Heere Jezus Zelf heeft gezegd: 'Die in Mij blijft en Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt gij niets doen'. Ouders, u niet, ambtsdrager, u niet, dominee, u niet. Het doet Petrus uitroepen: 'Heere, ga uit van mij, want ik ben een zondig mens'. Petrus ziet daar de grootheid van God blinken in het werk van de Heere Jezus en dan ziet hij gelijk zijn eigen kleinheid. En dat is nu juist het plekje waar de Heere hem kan gebruiken, want de Heere gebruikt nu juist onwaardigen in zichzelf. Kan Petrus in eigen kracht niet meer vissen? Dan zegt de Heere Jezus tot hem: 'Vrees niet; van nu aan zult gij mensen vangen'. Kan Petrus dat, zielen vangen voor de Heere? Welnee, dat heeft hij nu wel geleerd. Maar Petrus mag het werk doen, en al Gods kinderen in het bijzondere en algemene ambt der gelovigen, in Zijn kracht. De Heere zal zorgen voor een rijke vangst. Hij zet de Zijnen aan het werk. Kijk maar naar de discipelen, hoe druk ze zijn. Ze trekken aan de netten. Ze hebben zelfs hulp nodig. 'Van nu aan zult gij mensen vangen'. En weet u wat nu het verschil is tussen het natuurlijke vangen en het geestelijke vangen? In de natuur is het zo als er vissen in het net gevangen worden, dat die vissen moeten sterven. Maar als er zondaren worden gevangen in het net van het Evangelie, zondaren, die de dood in zich omdragen, dan mogen die zondaren leven. Als de Heere Jezus zegt: 'Van nu aan zult gij mensen vangen', dan betekent dat woord 'vangen': vangen om te laten leven. U, jij en ik zijn van nature dood in zonden en misdaden, vijanden van God en vrije genade.
Daarom zullen wij ons van nature altijd verzetten als het net van het Evangelie ons vangt. Een vis in het net begint te spartelen, die wil er uit. En zo spartelt ook een zondaar tegen als hij gevangen wordt. Maar zoals een vis uit het water wordt getrokken tegen wil en dank, zo wordt ook een zondaar getrokken dwars door eigen onwil en tegenstand heen. Ja, een mens is een vijand van zijn eigen zaligheid, want van nature zitten we gevangen in de strikken van de satan. Zijn we daar al eens achter gekomen? Paulus schrijft in 2 Timotheüs 2 : 26 dat de Heere Zijn diestknechten uitzendt, opdat zondaren 'wederom ontwaken mochten uit de strik des duivels, onder welke zij gevangen waren'. Ziet u wel dat de Heere Zijn vissen laat vangen om ze levend te maken! Hebt u zich al laten vangen? Want bedenk wel dat er ook vissen in zee bleven. Er vindt dus een scheiding plaats. En wee degenen, die zich niet laten vangen door het visnet van het Evangelie, zij zullen voor eeuwig verloren gaan. Maar God zij dank! Er zullen zielen gevangen worden. En niet weinige. Petrus ving twee schepen vol, zo vol dat het net scheurde. Er zal eenmaal een schare zijn die niemand tellen kan uit alle geslacht, tong en natie, die zullen staan voor de troon van het Lam, bekleed met witte klederen en met de palmtakken van de eeuwige overwinning in hun handen. De opdracht geldt nu nog: 'Gaat dan henen, onderwijst al de volken, dezelve dopende in de Naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes; lerende hen onderhouden alles wat Ik u geboden heb'. Bent u al aan het vissen of moet u nog gevangen worden?

W. L. Smelt, Kockengen

P.S. van de drukker: In de meditatie van de Waarheidsvriend van vorige week is een storende fout opgetreden. De laatste alinea moest luiden:
Zoekt dan de Heere, terwijl Hij te vinden is en roept Hem aan terwijl Hij te vinden is en roept Hem aan terwijl Hij nabij is'. Dan zal het voor u een gezegende tijd zijn, want dan zal de Heere eenmaal tot u zeggen: 'Kom in gij gezegende des Heeren, want Ik heb u geroepen uit Egypteland.
Voor deze fout bieden wij onze welgemeende excuses aan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen