Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Uw wil geschiede (2)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Uw wil geschiede (2)

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het Onze Vader

Erkenning

Bevel is bevel. Dat was nog wel eens de enige verantwoording van Duitse soldaten uit de Tweede Wereldoorlog voor de wreedheden, die ze met onschuldige burgers uithaalden. Daarmee gaven ze te kennen er niet over na te willen denken, wat ze moesten doen. Ze voerden zonder meer de bevelen van hun superieuren uit. Kadaverdiscipline noem je dat. Gehoorzaamheid, die niets persoonlijks meer heeft. Je denken, willen en voelen laatje er helemaal buiten. Om zo'n gehoorzaamheid bidden we in dit derde gebed van het Onze Vader per se niet. Zulke dienst behaagt de HEERE niet. Dat laat Zijn scheppingswerk wel zien. Hij schiep ons mensen naar Zijn beeld en gelijkenis om Hem in vrijheid te dienen. Wij moesten geen willoze automaten zijn, maar mensen, die in liefde voor Hem zouden kiezen en Hem in vrijheid wilden dienen.

De uitleg van de Heidelbergse Catechismus sluit bij de gehoorzaamheid aan Gods wil de erkenning in, dat die wil alleen goed is. Zulke erkenning ligt niet voor de hand, maar ontspringt aan de kennis van het kruis van Christus. God heeft Zijn eigen Zoon niet gespaard, maar voor ons overgegeven. Als God dan zo is, als dat Zijn hart is. Zijn liefde, kan Zijn wil toch niet anders zijn dan wijs en goed. Wij menen soms beter te weten wat liefde is dan God. Bijvoorbeeld in de zaken van homoseksualiteit. Maar hebben wij het dan al op kunnen brengen om zoveel aan zondige mensenkinderen ten koste te leggen?

Wie iets heeft leren aanvoelen van de oneindige liefde Gods, kan en wil niet anders dan erkennen, dat de wil van God goed is, omdat God zelf goed is voor zondige mensenkinderen. Niet elk gebod van de HEERE is voor ons direct inzichtelijk. Zou onze gehoorzaamheid daarvan afhankelijk zijn, dan brak ze weldra stuk. Nu rust ze op een diep en fundamenteel vertrouwen op God de Vader van onze Heere Jezus Christus.

Zelfverloochening

Toch moet daar nog wel iets bij gezegd worden. Wij mensen staan namelijk niet in een open situatie voor God. Alsof onze wil een leeg vat is, dat nog met van alles gevuld kan worden. Nee, dat vat zit vol zonde. Vandaar dat gehoorzaamheid aan de wil van God allerminst voor de hand ligt. We laten ons regeren door onze eigen belangen en begeerten. Wat wij willen, stellen we voorop. Gods wil komt in het beste geval op de tweede plaats, maar meestal interesseert ons die helemaal niet. De wil van God doen gaat dan ook lijnrecht tegen onze oude zondige wil in. Het vraagt zelfverloochening.

Het leven van Petrus illustreert dat helder genoeg. Vol overtuiging horen wij hem in Mattheüs 16:16 belijden, dat Jezus de Christus is, de Zoon van de levende God. Maar direct daarop bezweert hij Jezus om toch vooral niet de weg van het lijden op te gaan. Petrus kruist met zijn wil de wil van de Vader. Hij krijgt dan ook wel te horen, dat wie achter Jezus wil komen, zichzelf moet verloochenen en zijn kruis op zich nemen. En als hij na de opstanding van Christus ondanks zijn verloochening weer in zijn ambt wordt hersteld, klinkt het bekende woord over zijn leven: en ander zal u gorden en brengen, waar gij niet wilt! 'Geef, dat wij onze eigen wil verzaken', schrijft de Heidelbergse Catechismus bij de uitleg van dit gebed. Inderdaad, dat komt bij de gehoorzaamheid aan Gods wil helemaal te pas: nee zeggen tegen je eigen wil. Telkens weer je eigen wil opofferen, overgeven aan de wil van God.

Wel moet er direct bij gezegd worden, dat zelfverloochening geen zelfvernieling is, maar zelfvernieuwing. God gaat het immers niet om willoze mensen, mensen, die niemand meer zijn. Hij wil niet dat ze psychisch murw en gehersenspoeld, doen wat ze doen. Willoos en slaafs. Nee, zoals men vroeger zei, de HEERE heeft een gewillig volk op de dag van Zijn heirkracht. Het is onze hartelijke keuze om de HEERE te dienen. Het is onze lust en liefde om naar al de geboden Gods te leven. Immers de Heilige Geest vernieuwt onze wil, zodat ze gaat willen wat God wil, en niet willen wat God niet wil. Niet dat dat er dan allemaal zomaar direct uitkomt ook. Paulus laat in Romeinen 7 zien, dat het strijd genoeg geeft. Maar het persoonlijk verlangen en de hartelijke inzet om in de wegen van de HEERE te gaan, is kenmerk van het nieuwe leven.

Karakter

Daarmee zijn we ook al uitgekomen bij het karakter van de gehoorzaamheid. Ze is hartelijk en spontaan. Ze is ook volhardend. Ze mag ook blijmoedig zijn.

Dat kan ook afgelezen aan het voorbeeld, dat de Heere Jezus bij dit gebed voegt. Gods wil moge geschieden gelijk in de hemel, alzo ook op de aarde. De Heere Jezus legt hier een Verbinding tussen de hemel en de aarde. Het is goed om daar even de vinger bij te leggen. Wij leven wel eens te veel in het platte vlak, op puur aards niveau. We vergeten de openheid naar een andere werkelijkheid dan die wij zien en tasten kunnen. Bij onze kijk op de wereld houden we zo weinig rekening met het feit, dat er een hemel is. De hemel is de ruimte van God. De plek, waar Hij bijzonder woont. Maar daar zijn ook de krachtige helden, die Zijn woord doen, Ps. 103 : 20. Daar geschiedt Zijn wil volmaakt. Daar is geen sprake van enige dubbelhartigheid of halfheid. Daar wordt de wil van God niet ingepast in wat wij willen of aangepast aan wat wij haalbaar vinden. Daar is de volkomen toewijding. Daar geschiedt Zijn wil ook in liefde en vreugde.

Door het geloof in Christus zijn wij ook in principe met Hem in de hemel gezet. Onze wandel is in de hemel. De hemel is eigenlijk niet alleen maar een vaag en ver ideaal. Het is een realiteit, een werkelijkheid, een staat, waarin wij gesteld zijn en waarnaar wij mogen leven. Daarom zullen we onze ja-maars achter ons laten. Daarom zullen we in blijdschap en liefde, in volle toewijding en overgave de HEERE dienen. We mogen als hemelingen hemels leven, dat is in de liefde leven. Van die dienst der liefde krijgen we nooit spijt en zwaar is ze niet. Heeft Jezus niet gezegd: Mijn juk is zacht en Mijn last is licht? Maar dat leven moet wel een baan vinden in het moeras van dit aardse bestaan. Wat en teleurstelling, wat een strijd levert dat op. Maar elke onvolkomenheid, elk tekort, elke schuld doet ons des te vuriger verlangen naar de volkomenheid van Gods rijk en doet ons des te vuriger bidden: Uw wil geschiede, gelijk in de hemel alzo ook op de aarde.

Reikwijdte

De gehoorzaamheid, waarom de Heere Jezus ons leert bidden, reikt ver. Allereerst wat ons persoonlijk leven betreft. Het is gehoorzaamheid, die alle dagen van ons leven aangaat. Op zondag, maar ook op maandag tot en met zaterdag. Niet alleen in de kerk dienen wij de HEERE, maar ook op de werkvloer. De Heidelbergse Catechismus noemt bij haar uitleg ons ambt en beroep met name. Met tegenzin je werk doen in de fabriek of op kantoor, lijntrekken, je telkens weer proberen te drukken als er wat gedaan moet worden, zijn dingen die bij dit gebed niet horen. Zeker heeft de schending der zonde ook op de werksituatie allerlei schaduwen geworpen. Maar dat neemt niet weg, dat we ons toch zoveel mogelijk positief zullen inzetten op de plek waar God ons riep. En naar het woord van Paulus in Efeze 6 : 6 zal het ons daarbij niet gaan om mensen te behagen, maar om de wil van God van harte te doen.

Maar dit gebed reikt nog verder dan het privé-leven. Het gaat niet om mij alleen. Het gaat zelfs niet om de christelijke gemeente alleen. Het gaat om iedereen. Het gaat om heel het leven. Nooit kan een christenmens rust vinden in de beslotenheid van de eigen groep. De omstandigheden kunnen er naar zijn, dat je haast niet verder kunt denken en niet wijder kunt leven. Er kan zoveel goddeloosheid zijn, zoveel brute schending en onverschilligheid ten aanzien van de wil van God in de samenleving, dat het wel hopeloos lijkt, dat daar nog eens de wil van God zou geschieden. Maar zo'n werkelijkheid mag ons nooit het gebed doen verliezen, dat Gods wil openlijk en door ieder gedaan zal worden. Ons gebed reikt ver over de muren van de kerk heen. Het gaat uiteindelijk om al de mensen en om heel het bestaan. Het gaat om Gods Koninkrijk. Daarin moet God en mag God verheerlijkt worden. Dan beantwoordt de schepping aan haar doel.

Aanvaarding

Bidden, dat Gods wil geschieden moge is dus allereerst bidden om gehoorzaamheid aan wat God van ons wil. Toch ligt het aspect van overgave aan datgene wat God met ons wil daar dicht tegenaan. De Heere Jezus heeft deze derde bede, die Hij ons leert bidden Zelf gebeden in Gethsemané. De donkere weg van lijden en sterven ziet Hij dan voor zich opdoemen. Hij beseft, dat het de wil van de Vader is, dat dit over Hem komt. Zijn Vader gaat Hem overgeven tot in de dood. In een tot driemaal toe herhaalde gebedsworsteling mag Hij Zich daar aan overgeven. Maar die overgave is niet een doffe berusting. Het is de gehoorzame aanvaarding van wat de wil van de Vader is voor Hem. Hij geeft Zich niet alleen over aan de wil van God, maar Hij is ook bereid die te doen.

De Heere Jezus is ook in dit bidden Borg en Middelaar. Hij heeft vergeving en vernieuwing voor mensen, die helemaal in hun eigen wil verstrikt zijn geraakt. De geloofsverbondenheid aan Hem leert ook ons hartelijk bidden: Uw wil geschiede. En dan weten wij niet hoeveel of hoe weinig kruis en moeite de Vader voor ons heeft weggelegd. Maar daarin zijn we niet alleen maar gelaten en passief. Nee, we mogen onszelf verloochenen, ons kruis op ons nemen en hoe zwak ook in onszelf, toch moedig in Hem de weg gaan die Hij met ons gaat. Gehoorzaam aanvaardend wat Hij goed voor ons acht. Daarmee zelfs woekerend als met een talent. Zo mag zelfs en juist in het lijden dat ons overkomt Gods Naam verheerlijkt worden en anderen worden gewonnen voor Zijn heerlijke dienst. De overgave aan Gods wil mag activiteit zijn. Maar dan geen activiteit zonder de rust, waarvan Jacqueline van der Waals zo schoon zong:

Die mijns harten vrede zijt,
En de enig ware rust.
Reine bron van klare lusten,
Zuivre Zon van zaligheid —
Laat mij willen en niet willen.
Wat Gij wilt en niet en wilt.
Blijde gaande door het stille Leven in Uw vree verstild.
Buiten U is niets dan strijd.
Niets dan moeiten, niets dan zorgen —
Laat mij in Uw rust geborgen, slapen gaan in eeuwigheid.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 februari 1995

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Uw wil geschiede (2)

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 februari 1995

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's