Hervormd Adres over Samen op Weg

Wat is er aan de hand?

In het tumult van de huidige ontwikkelingen in het Samen op Weg-proces wil ik in een persoonlijke reactie vanuit hervormd gereformeerde visie, duidelijk maken wat mij beweegt om de Nederlandse Hervormde Kerk niet te kunnen prijsgeven voor een gefuseerde kerk zoals die wordt voorgestaan.

Het diepste wat mij beweegt is de vrees voor de toorn van God nl. dat Hij in Zijn gramschap het verbond zal verbreken met ons, zoals in Psalm 81 vers 13 staat, zal overgeven in het goeddunken van ons eigen hart.gen hart. Deze vrees heeft als diepste reden de overtuiging dat de Drie Formulieren van Enigheid, zoals vastgesteld op de Nationale Synode van Dordrecht in 1618/19, geheel in overeenstemming zijn met de Heilige Schrift en dat loslaten van deze grondslag niet anders kan betekenen dan het oproepen van de toorn van God.

Hierbij is voor mij het meest centrale de restloze belijdenis van het sola gratia, waarin niet enkel enige vorm van verdienstelijkheid door goede werken bij de rooms-katholieke semi-pelagiaanse theologie wordt afgewezen, maar evenzeer die bij het remonstrantisme met haar voorafgezien geloof als menselijke prestatie om door God uitverkoren te kunnen zijn.

Het is mijn stellige overtuiging dat het vasthouden aan enige vorm van verdienstelijkheid door goede werken allereerst gruwelijk onterend is voor onze Heere Jezus Christus. Alsof Hij Zijn arbeid aan het kruis niet goed verricht heeft en wij er nog iets aan moeten toevoegen. Het is ook in flagrante tegenstellingen met het Schriftgetuigenis waarin Jezus uitroept: 'Het is volbracht'. Bovendien is het totaal in strijd met de zending van God de Zoon door God de Vader. Immers, dat Jezus Christus als Redder tegelijk God is naast mens, betekent dat elke vorm van zelfverlossing geheel is uitgesloten. Enkel God Zelf is tot onze verlossing in staat. Hij Zelf moet er aan te pas komen. Niet uitsluitend als God de Zoon, die redding bewerkt heeft, maar ook als God de Heilige Geest die ons zodanig herschept dat wij Gods redding aanvaarden.

Dit alles ook vanwege de onlosmakelijke samenhang met de belijdenis van onze totale verdorvenheid door de zonde, zoals Luther in zijn confrontatie met Erasmus over de vrije wil dat zo overtuigend heeft verwoord.

Het belijden van redding door God de Zoon in de kracht van God de Heilige Geest, hangt daarom ook feilloos samen met de erkenning van onze totale verdorvenheid door de zonde. Beide verhouden zich tot elkaar als hol en bol. Het is dan ook volkomen bijbels om te stellen dat mensen met een ingebeelde hemel de hel worden ingestuurd, wanneer dit centrale belijden der kerk ook maar enigszins wordt losgelaten.

En voor zover ik kan zien wordt het losgelaten. Tot nu toe was er in de Nederlandse Hervormde Kerk, hoe dit belijden officieel ook kreupel mocht functioneren, toch altijd nog volledig beroep op de Drie Formulieren van Enigheid als zijnde geheel Schriftgetrouw, mogelijk. Tot mijn grote zorg zal dit straks, naar het zich laat aanzien, niet meer kunnen. Hoe dankbaar het ook mag stemmen dat de Drie Formulieren van Enigheid worden genoemd, in het totaal van de huidige voorstellen hebben ze niet meer de plaats die ze hebben in onze hervormde kerkorde. En mede gelet op de wijze waarop steeds meer het sola scriptura in onze kerk en in andere kerken wordt losgelaten, is het ergste te vrezen. Immers, ondanks de officiële erkenning van de bijbel als enige grondslag en norm voor geloven en handelen, wordt in de praktijk van het kerk-zijn, door onbijbelse hermeneutische uitgangspunten met het duidelijke Schriftgetuigenis gemanipuleerd en wordt dat helaas gesanctioneerd.

Mogelijk zijn er die zeggen dat vrees en angst slechte leermeesters zijn. Dat kan. Doch daarvan is nooit de bedoeling dat we onze ogen zullen sluiten voor gevaren die we ontwaren. Nergens wordt van ons gevraagd dat we ons kerkelijke knollen voor citroenen zullen laten verkopen. Ook de bijbelse oproep dat we op God moeten vertrouwen is op zich geen reden om angst en vrees weg te nemen.

De bijbel zelf toch waarschuwt ons voor het gigantische gevaar om de breuk op het lichtst te genezen. Jeremia roept uit in hoofdstuk 6 vers 14 en 16: 'en zij genezen de breuk der dochter mijns volks op het lichtst zeggende: Vrede, vrede! doch daar is geen vrede... Zo zegt de Heere: Staat op de wegen en ziet toe en vraagt naar de oude paden, waar toch de goede weg zij en wandelt daarin...'.

Gelet op dit alles kan en wil ik niet anders dan hervormd blijven in de rechtgeaarde zin van Schrift en Belijdenis zoals dat in dit land ook enkele eeuwen heeft gefunctioneerd. In de vorige eeuw is daarvoor gestreden, wat onder andere, helaas, de Doleantie tot gevolg heeft gehad. In deze eeuw en de komende zal die strijd voort dienen te gaan. Alleen, de vrees is gerechtvaardigd of dat, door de huidige ontwikkelingen in Samen op Weg, niet volstrekt de grond wordt ingeboord en dat God het in Zijn toorn daarom voor gezien houdt.

Laat God Zich dan niet verbidden? Hij is toch barmhartig en genadig! Inderdaad, helemaal waar. Maar God is ook geducht als een verterend vuur. Hij neemt het niet wanneer wij met Zijn heilig woord marchanderen omdat we weigeren dat Hij totaal Koning over ons zal zijn.

Het enige wat er daarom overblijft is algehele verootmoediging van ons allen. Opdat Hij Zijn toorn van ons zal afwenden. En die oproep tot algehele verootmoediging geldt ons allen, ongeacht modaliteit of geen modaliteit, tot en met 'tien keer (of meer) gereformeerd' toe. Want wij hebben allen gezondigd, wij en onze vaderen tevens.

Deze verootmoediging zal ons niet enkel dicht bij God brengen, maar ook bij elkaar. De huidige verwarring bergt het grote gevaar in zich dat onze kerk al verder verdeeld en verscheurd geraakt. Temeer omdat naar mijn waarneming het synodebeleid steeds harder wordt en hier en daar trekken gaat vertonen die doen denken aan het verre geluid van knetterend brandstapelhout.

We staan volledig op bijbelse bodem wanneer we in radicale oprechtheid al onze zonden, persoonlijk, kerkelijk, synodaal, modaal en nationaal, voor God belijden en om genade smeken. Dat zal ondertussen ook totale bekering tot gevolg hebben, waarin algehele terugkeer tot Schrift en Belijdenis plaatsvindt. We zullen dan bidden met Mozes: Indien Uw aangezicht niet mede gaan zal, doe ons van hier niet optrekken' (Exodus 33 : 15).

En het kan niet missen of God zal dan ook Zelf terugkeren. Hij zal dan het wolkendek en de duisternis die wij door het verlaten van Hem en het bedroeven van de Heilige Geest veroorzaakt hebben, stuk scheuren en in heilrijk handelen nederdalen. Er zal een opwekking komen, een hernieuwde reformatie. Mensverlichting en Godsverduistering zullen wegwijken en de Heere zal mensen aangorden zodat ze zullen opstaan in de kracht en mogendheden des Heeren om in het strijden van de goede strijd de overwinning voor Hem te behalen. Dan zal er gezongen worden:

'Neen, de Heer' der heren
doet ons triomferen;
Hij, geducht in macht,
slaat elk gunstig gade,
die op zijn genade in benauwdheid wacht.' (Ps. 33 : 9)

Niet synodebesluiten hebben het laatste woord, maar de Heere heeft het naar Zijn geopenbaarde Schriftgetuigenis.

En allen die van plan zijn zich tot het einde tegen de Heere en Zijn woord te verzetten, kunnen dan nu al wel beginnen hun biezen te pakken, want ze zullen nergens blijven, hoe ze hun borst ook nat maken.

Wat zal Samen op Weg dan mooi worden, ook voor andere kerken van gereformeerd belijden die van ons zijn uitgegaan en nog wachten op wederkeer. En wat zal dat tot rijke zegen wezen voor heel ons vaderland.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen